¹اما انت فارفع مرثاة على رؤساء اسرائيل

¹ואתה שא קינה אל נשיאי ישראל׃

²وقل. ما هي امك. لبوة ربضت بين الأسود وربّت جراءها بين الاشبال.

²ואמרת מה אמך לביא בין אריות רבצה בתוך כפרים רבתה גוריה׃

³ربّت واحدا من جرائها فصار شبلا وتعلم افتراس الفريسة. اكل الناس.

³ותעל אחד מגריה כפיר היה וילמד לטרף טרף אדם אכל׃

⁴فلما سمعت به الامم أخذ في حفرتهم فأتوا به بخزائم الى ارض مصر.

⁴וישמעו אליו גוים בשחתם נתפש ויבאהו בחחים אל ארץ מצרים׃

⁵فلما رأت انها قد انتظرت وهلك رجاؤها اخذت آخر من جرائها وصيرته شبلا.

⁵ותרא כי נוחלה אבדה תקותה ותקח אחד מגריה כפיר שמתהו׃

⁶فتمشى بين الأسود. صار شبلا وتعلم افتراس الفريسة. اكل الناس.

⁶ויתהלך בתוך אריות כפיר היה וילמד לטרף טרף אדם אכל׃

⁷وعرف قصورهم وخرب مدنهم فاقفرت الارض وملؤها من صوت زمجرته.

⁷וידע אלמנותיו ועריהם החריב ותשם ארץ ומלאה מקול שאגתו׃

⁸فاتفق عليه الامم من كل جهة من البلدان وبسطوا عليه شبكتهم فأخذ في حفرتهم

⁸ויתנו עליו גוים סביב ממדינות ויפרשו עליו רשתם בשחתם נתפש׃

⁹فوضعوه في قفص بخزائم واحضروه الى ملك بابل وأتوا به الى القلاع لكيلا يسمع صوته بعد على جبال اسرائيل

⁹ויתנהו בסוגר בחחים ויבאהו אל מלך בבל יבאהו במצדות למען לא ישמע קולו עוד אל הרי ישראל׃

¹⁰امك ككرمة مثلك غرست على المياه. كانت مثمرة مفرخة من كثرة المياه.

¹⁰אמך כגפן בדמך על מים שתולה פריה וענפה היתה ממים רבים׃

¹¹وكان لها فروع قوية لقضبان المتسلطين وارتفع ساقها بين الاغصان الغبياء وظهرت في ارتفاعها بكثرة زراجينها.

¹¹ויהיו לה מטות עז אל שבטי משלים ותגבה קומתו על בין עבתים וירא בגבהו ברב דליתיו׃

¹²لكنها اقتلعت بغيظ وطرحت على الارض وقد يبّست ريح شرقية ثمرها. قصفت ويبست فروعها القوية. اكلتها النار.

¹²ותתש בחמה לארץ השלכה ורוח הקדים הוביש פריה התפרקו ויבשו מטה עזה אש אכלתהו׃

¹³والآن غرست في القفر في ارض يابسة عطشانة.

¹³ועתה שתולה במדבר בארץ ציה וצמא׃

¹⁴وخرجت نار من فرع عصّيها اكلت ثمرها. وليس لها الآن فرع قوي لقضيب تسلّط. هي رثاء وتكون لمرثاة

¹⁴ותצא אש ממטה בדיה פריה אכלה ולא היה בה מטה עז שבט למשול קינה היא ותהי לקינה׃