¹ويل لك ايها المخرب وانت لم تخرب وايها الناهب ولم ينهبوك. حين تنتهي من التخريب تخرب وحين تفرغ من النهب ينهبونك.

¹הוי שודד ואתה לא שדוד ובוגד ולא בגדו בו כהתמך שודד תושד כנלתך לבגד יבגדו בך׃

²يا رب تراءف علينا. اياك انتظرنا. كن عضدهم في الغدوات. خلاصا ايضا في وقت الشدة.

²יהוה חננו לך קוינו היה זרעם לבקרים אף ישועתנו בעת צרה׃

³من صوت الضجيج هربت الشعوب. من ارتفاعك تبددت الامم.

³מקול המון נדדו עמים מרוממתך נפצו גוים׃

⁴ويجنى سلبكم جنى الجراد. كتراكض الجندب يتراكض عليه.

⁴ואסף שללכם אסף החסיל כמשק גבים שוקק בו׃

⁵تعالى الرب لانه ساكن في العلاء. ملأ صهيون حقا وعدلا.

⁵נשגב יהוה כי שכן מרום מלא ציון משפט וצדקה׃

⁶فيكون امان اوقاتك وفرة خلاص وحكمة ومعرفة. مخافة الرب هي كنزه

⁶והיה אמונת עתיך חסן ישועת חכמת ודעת יראת יהוה היא אוצרו׃

⁷هوذا ابطالهم قد صرخوا خارجا. رسل السلام يبكون بمرارة.

⁷הן אראלם צעקו חצה מלאכי שלום מר יבכיון׃

⁸خلت السكك باد عابر السبيل. نكث العهد رذل المدن لم يعتدّ بانسان

⁸נשמו מסלות שבת עבר ארח הפר ברית מאס ערים לא חשב אנוש׃

⁹ناحت ذبلت الارض. خجل لبنان وتلف. صار شارون كالبادية. نثر باشان وكرمل

⁹אבל אמללה ארץ החפיר לבנון קמל היה השרון כערבה ונער בשן וכרמל׃

¹⁰الآن اقوم يقول الرب. الآن اصعد الآن ارتفع.

¹⁰עתה אקום יאמר יהוה עתה ארומם עתה אנשא׃

¹¹تحبلون بحشيش تلدون قشيشا نفسكم نار تاكلكم.

¹¹תהרו חשש תלדו קש רוחכם אש תאכלכם׃

¹²وتصير الشعوب وقود كلس اشواكا مقطوعة تحرق بالنار

¹²והיו עמים משרפות שיד קוצים כסוחים באש יצתו׃

¹³اسمعوا ايها البعيدون ما صنعت واعرفوا ايها القريبون بطشي.

¹³שמעו רחוקים אשר עשיתי ודעו קרובים גברתי׃

¹⁴ارتعب في صهيون الخطاة. اخذت الرعدة المنافقين. من منا يسكن في نار آكلة. من منا يسكن في وقائد ابدية.

¹⁴פחדו בציון חטאים אחזה רעדה חנפים מי יגור לנו אש אוכלה מי יגור לנו מוקדי עולם׃

¹⁵السالك بالحق والمتكلم بالاستقامة الراذل مكسب المظالم النافض يديه من قبض الرشوة الذي يسد اذنيه عن سمع الدماء ويغمض عينيه عن النظر الى الشر

¹⁵הלך צדקות ודבר מישרים מאס בבצע מעשקות נער כפיו מתמך בשחד אטם אזנו משמע דמים ועצם עיניו מראות ברע׃

¹⁶هو في الاعالي يسكن. حصون الصخور ملجأه. يعطى خبزه ومياهه مأمونة

¹⁶הוא מרומים ישכן מצדות סלעים משגבו לחמו נתן מימיו נאמנים׃

¹⁷الملك ببهائه تنظر عيناك. تريان ارضا بعيدة.

¹⁷מלך ביפיו תחזינה עיניך תראינה ארץ מרחקים׃

¹⁸قلبك يتذكر الرعب. اين الكاتب اين الجابي اين الذي عدّ الابراج

¹⁸לבך יהגה אימה איה ספר איה שקל איה ספר את המגדלים׃

¹⁹الشعب الشرس لا ترى. الشعب الغامض اللغة عن الادراك العييّ بلسان لا يفهم.

¹⁹את עם נועז לא תראה עם עמקי שפה משמוע נלעג לשון אין בינה׃

²⁰انظر صهيون مدينة اعيادنا. عيناك تريان اورشليم مسكنا مطمئنا خيمة لا تنتقل لا تقلع اوتادها الى الابد وشيء من اطنابها لا ينقطع.

²⁰חזה ציון קרית מועדנו עיניך תראינה ירושלם נוה שאנן אהל בל יצען בל יסע יתדתיו לנצח וכל חבליו בל ינתקו׃

²¹بل هناك الرب العزيز لنا مكان انهار وترع واسعة الشواطئ. لا يسير فيها قارب بمقذاف وسفينة عظيمة لا تجتاز فيها.

²¹כי אם שם אדיר יהוה לנו מקום נהרים יארים רחבי ידים בל תלך בו אני שיט וצי אדיר לא יעברנו׃

²²فان الرب قاضينا. الرب شارعنا. الرب ملكنا هو يخلّصنا.

²²כי יהוה שפטנו יהוה מחקקנו יהוה מלכנו הוא יושיענו׃

²³ارتخت حبالك. لا يشددون قاعدة ساريتهم لا ينشرون قلعا. حينئذ قسم سلب غنيمة كثيرة. العرج نهبوا نهبا.

²³נטשו חבליך בל יחזקו כן תרנם בל פרשו נס אז חלק עד שלל מרבה פסחים בזזו בז׃

²⁴ولا يقول ساكن انا مرضت. الشعب الساكن فيها مغفور الاثم

²⁴ובל יאמר שכן חליתי העם הישב בה נשא עון׃