¹أليس جهاد للانسان على الارض وكايام الاجير ايامه.

¹הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃

²كما يتشوّق العبد الى الظل وكما يترجّى الاجير اجرته

²כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃

³هكذا تعين لي اشهر سوء وليالي شقاء قسمت لي.

³כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃

⁴اذا اضطجعت اقول متى اقوم. الليل يطول واشبع قلقا حتى الصبح.

⁴אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃

⁵لبس لحمي الدود مع مدر التراب. جلدي كرش وساخ.

⁵לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃

⁶ايامي اسرع من الوشيعة وتنتهي بغير رجاء

⁶ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃

⁷اذكر ان حياتي انما هي ريح وعيني لا تعود ترى خيرا.

⁷זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃

⁸لا تراني عين ناظري. عيناك عليّ ولست انا.

⁸לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃

⁹السحاب يضمحل ويزول. هكذا الذي ينزل الى الهاوية لا يصعد.

⁹כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃

¹⁰لا يرجع بعد الى بيته ولا يعرفه مكانه بعد.

¹⁰לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃

¹¹انا ايضا لا امنع فمي. اتكلم بضيق روحي. اشكو بمرارة نفسي.

¹¹גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃

¹²أبحر انا ام تنين حتى جعلت عليّ حارسا.

¹²הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃

¹³ان قلت فراشي يعزيني مضجعي ينزع كربتي

¹³כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃

¹⁴تريعني بالاحلام وترهبني برؤى

¹⁴וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃

¹⁵فاختارت نفسي الخنق الموت على عظامي هذه.

¹⁵ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃

¹⁶قد ذبت. لا الى الابد احيا. كف عني لان ايامي نفخة.

¹⁶מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃

¹⁷ما هو الانسان حتى تعتبره وحتى تضع عليه قلبك

¹⁷מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃

¹⁸وتتعهّده كل صباح وكل لحظة تمتحنه.

¹⁸ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃

¹⁹حتى متى لا تلتفت عني ولا ترخيني ريثما ابلع ريقي.

¹⁹כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃

²⁰أأخطأت. ماذا افعل لك يا رقيب الناس. لماذا جعلتني عاثورا لنفسك حتى اكون على نفسي حملا.

²⁰חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃

²¹ولماذا لا تغفر ذنبي ولا تزيل اثمي لاني الآن اضطجع في التراب. تطلبني فلا اكون

²¹ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃