¹كيف اكدر الذهب تغير الابريز الجيد. انهالت حجارة القدس في راس كل شارع.

¹איכה יועם זהב ישנא הכתם הטוב תשתפכנה אבני קדש בראש כל חוצות׃

²بنو صهيون الكرماء الموزونون بالذهب النقي كيف حسبوا اباريق خزف عمل يدي فخاري.

²בני ציון היקרים המסלאים בפז איכה נחשבו לנבלי חרש מעשה ידי יוצר׃

³بنات آوى ايضا اخرجت أطباءها ارضعت اجراءها. اما بنت شعبي فجافية كالنعام في البرية.

³גם תנין חלצו שד היניקו גוריהן בת עמי לאכזר כי ענים במדבר׃

⁴لصق لسان الراضع بحنكه من العطش. الاطفال يسألون خبزا وليس من يكسره لهم.

⁴דבק לשון יונק אל חכו בצמא עוללים שאלו לחם פרש אין להם׃

⁵الذين كانوا ياكلون المآكل الفاخرة قد هلكوا في الشوارع. الذين كانوا يتربون على القرمز احتضنوا المزابل.

⁵האכלים למעדנים נשמו בחוצות האמנים עלי תולע חבקו אשפתות׃

⁶وقد صار عقاب بنت شعبي اعظم من قصاص خطية سدوم التي انقلبت كانه في لحظة ولم تلق عليها اياد.

⁶ויגדל עון בת עמי מחטאת סדם ההפוכה כמו רגע ולא חלו בה ידים׃

⁷كان نذرها انقى من الثلج واكثر بياضا من اللبن واجسامهم اشد حمرة من المرجان. جرزهم كالياقوت الازرق.

⁷זכו נזיריה משלג צחו מחלב אדמו עצם מפנינים ספיר גזרתם׃

⁸صارت صورتهم اشد ظلاما من السواد. لم يعرفوا في الشوارع. لصق جلدهم بعظمهم. صار يابسا كالخشب.

⁸חשך משחור תארם לא נכרו בחוצות צפד עורם על עצמם יבש היה כעץ׃

⁹كانت قتلى السيف خيرا من قتلى الجوع. لان هؤلاء يذوبون مطعونين لعدم اثمار الحقل.

⁹טובים היו חללי חרב מחללי רעב שהם יזובו מדקרים מתנובת שדי׃

¹⁰ايادي النساء الحنائن طبخت اولادهنّ. صاروا طعاما لهنّ في سحق بنت شعبي.

¹⁰ידי נשים רחמניות בשלו ילדיהן היו לברות למו בשבר בת עמי׃

¹¹اتم الرب غيظه. سكب حمو غضبه واشعل نارا في صهيون فأكل أسسها.

¹¹כלה יהוה את חמתו שפך חרון אפו ויצת אש בציון ותאכל יסודתיה׃

¹²لم تصدق ملوك الارض وكل سكان المسكونة ان العدو والمبغض يدخلان ابواب اورشليم

¹²לא האמינו מלכי ארץ וכל ישבי תבל כי יבא צר ואויב בשערי ירושלם׃

¹³من اجل خطايا انبيائها وآثام كهنتها السافكين في وسطها دم الصديقين

¹³מחטאת נביאיה עונות כהניה השפכים בקרבה דם צדיקים׃

¹⁴تاهوا كعمي في الشوارع وتلطخوا بالدم حتى لم يستطع احد ان يمسّ ملابسهم.

¹⁴נעו עורים בחוצות נגאלו בדם בלא יוכלו יגעו בלבשיהם׃

¹⁵حيدوا نجس ينادون اليهم. حيدوا حيدوا لا تمسوا. اذ هربوا تاهوا ايضا. قالوا بين الامم انهم لا يعودون يسكنون.

¹⁵סורו טמא קראו למו סורו סורו אל תגעו כי נצו גם נעו אמרו בגוים לא יוסיפו לגור׃

¹⁶وجه الرب قسمهم. لا يعود ينظر اليهم. لم يرفعوا وجوه الكهنة ولم يترأفوا على الشيوخ.

¹⁶פני יהוה חלקם לא יוסיף להביטם פני כהנים לא נשאו זקנים לא חננו׃

¹⁷اما نحن فقد كلّت اعيننا من النظر الى عوننا الباطل. في برجنا انتظرنا امة لا تخلص.

¹⁷עודינה תכלינה עינינו אל עזרתנו הבל בצפיתנו צפינו אל גוי לא יושע׃

¹⁸نصبوا فخاخا لخطواتنا حتى لا نمشي في ساحاتنا. قربت نهايتنا. كملت ايامنا لان نهايتنا قد أتت.

¹⁸צדו צעדינו מלכת ברחבתינו קרב קצינו מלאו ימינו כי בא קצינו׃

¹⁹صار طاردونا اخف من نسور السماء. على الجبال جدوا في اثرنا. في البرية كمنوا لنا.

¹⁹קלים היו רדפינו מנשרי שמים על ההרים דלקנו במדבר ארבו לנו׃

²⁰نفس انوفنا مسيح الرب أخذ في حفرهم الذي قلنا عنه في ظله نعيش بين الامم

²⁰רוח אפינו משיח יהוה נלכד בשחיתותם אשר אמרנו בצלו נחיה בגוים׃

²¹اطربي وافرحي يا بنت ادوم يا ساكنة عوص. عليك ايضا تمر الكاس. تسكرين وتتعرين

²¹שישי ושמחי בת אדום יושבתי בארץ עוץ גם עליך תעבר כוס תשכרי ותתערי׃

²²قد تم اثمك يا بنت صهيون. لا يعود يسبيك. سيعاقب اثمك يا بنت ادوم ويعلن خطاياك

²²תם עונך בת ציון לא יוסיף להגלותך פקד עונך בת אדום גלה על חטאתיך׃