¹وكلم الرب موسى قائلا

¹וידבר יהוה אל משה לאמר׃

²كلم بني اسرائيل وقل لهم متى جئتم الى ارض مسكنكم التي انا اعطيكم

²דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם כי תבאו אל ארץ מושבתיכם אשר אני נתן לכם׃

³وعملتم وقودا للرب محرقة او ذبيحة وفاء لنذر او نافلة او في اعيادكم لعمل رائحة سرور للرب من البقر او من الغنم

³ועשיתם אשה ליהוה עלה או זבח לפלא נדר או בנדבה או במעדיכם לעשות ריח ניחח ליהוה מן הבקר או מן הצאן׃

⁴يقرّب الذي قرّب قربانه للرب تقدمة من دقيق عشرا ملتوتا بربع الهين من الزيت

⁴והקריב המקריב קרבנו ליהוה מנחה סלת עשרון בלול ברבעית ההין שמן׃

⁵وخمرا للسكيب ربع الهين تعمل على المحرقة او الذبيحة للخروف الواحد.

⁵ויין לנסך רביעית ההין תעשה על העלה או לזבח לכבש האחד׃

⁶لكن للكبش تعمل تقدمة من دقيق عشرين ملتوتين بثلث الهين من الزيت

⁶או לאיל תעשה מנחה סלת שני עשרנים בלולה בשמן שלשית ההין׃

⁷وخمرا للسكيب ثلث الهين تقرّب لرائحة سرور للرب.

⁷ויין לנסך שלשית ההין תקריב ריח ניחח ליהוה׃

⁸واذا عملت ابن بقر محرقة او ذبيحة وفاء لنذر او ذبيحة سلامة للرب

⁸וכי תעשה בן בקר עלה או זבח לפלא נדר או שלמים ליהוה׃

⁹تقرب على ابن البقر تقدمة من دقيق ثلاثة اعشار ملتوتة بنصف الهين من الزيت

⁹והקריב על בן הבקר מנחה סלת שלשה עשרנים בלול בשמן חצי ההין׃

¹⁰وخمرا تقرب للسكيب نصف الهين وقود رائحة سرور للرب.

¹⁰ויין תקריב לנסך חצי ההין אשה ריח ניחח ליהוה׃

¹¹هكذا يعمل للثور الواحد او للكبش الواحد او للشاة من الضأن او من المعز.

¹¹ככה יעשה לשור האחד או לאיל האחד או לשה בכבשים או בעזים׃

¹²كالعدد الذي تعملون هكذا تعملون لكل واحد حسب عددهنّ.

¹²כמספר אשר תעשו ככה תעשו לאחד כמספרם׃

¹³كل وطني يعمل هذه هكذا لتقريب وقود رائحة سرور للرب.

¹³כל האזרח יעשה ככה את אלה להקריב אשה ריח ניחח ליהוה׃

¹⁴واذا نزل عندكم غريب او كان احد في وسطكم في اجيالكم وعمل وقود رائحة سرور للرب فكما تفعلون كذلك يفعل.

¹⁴וכי יגור אתכם גר או אשר בתוככם לדרתיכם ועשה אשה ריח ניחח ליהוה כאשר תעשו כן יעשה׃

¹⁵ايتها الجماعة لكم وللغريب النازل عندكم فريضة واحدة فريضة دهرية في اجيالكم. مثلكم يكون مثل الغريب امام الرب.

¹⁵הקהל חקה אחת לכם ולגר הגר חקת עולם לדרתיכם ככם כגר יהיה לפני יהוה׃

¹⁶شريعة واحدة وحكم واحد يكون لكم وللغريب النازل عندكم

¹⁶תורה אחת ומשפט אחד יהיה לכם ולגר הגר אתכם׃

¹⁷وكلم الرب موسى قائلا

¹⁷וידבר יהוה אל משה לאמר׃

¹⁸كلم بني اسرائيل وقل لهم. متى دخلتم الارض التي انا آت بكم اليها

¹⁸דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם בבאכם אל הארץ אשר אני מביא אתכם שמה׃

¹⁹فعندما تأكلون من خبز الارض ترفعون رفيعة للرب.

¹⁹והיה באכלכם מלחם הארץ תרימו תרומה ליהוה׃

²⁰اول عجينكم ترفعون قرصا رفيعة كرفيعة البيدر هكذا ترفعونه.

²⁰ראשית ערסתכם חלה תרימו תרומה כתרומת גרן כן תרימו אתה׃

²¹من اول عجينكم تعطون للرب رفيعة في اجيالكم

²¹מראשית ערסתיכם תתנו ליהוה תרומה לדרתיכם׃

²²واذا سهوتم ولم تعملوا جميع هذه الوصايا التي كلم بها الرب موسى

²²וכי תשגו ולא תעשו את כל המצות האלה אשר דבר יהוה אל משה׃

²³جميع ما امركم به الرب عن يد موسى من اليوم الذي امر فيه الرب فصاعدا في اجيالكم

²³את כל אשר צוה יהוה אליכם ביד משה מן היום אשר צוה יהוה והלאה לדרתיכם׃

²⁴فان عمل خفية عن اعين الجماعة سهوا يعمل كل الجماعة ثورا واحدا ابن بقر محرقة لرائحة سرور للرب مع تقدمته وسكيبه كالعادة وتيسا واحدا من المعز ذبيحة خطية.

²⁴והיה אם מעיני העדה נעשתה לשגגה ועשו כל העדה פר בן בקר אחד לעלה לריח ניחח ליהוה ומנחתו ונסכו כמשפט ושעיר עזים אחד לחטת׃

²⁵فيكفّر الكاهن عن كل جماعة بني اسرائيل فيصفح عنهم لانه كان سهوا. فاذا أتوا بقربانهم وقودا للرب وبذبيحة خطيتهم امام الرب لاجل سهوهم

²⁵וכפר הכהן על כל עדת בני ישראל ונסלח להם כי שגגה הוא והם הביאו את קרבנם אשה ליהוה וחטאתם לפני יהוה על שגגתם׃

²⁶يصفح عن كل جماعة بني اسرائيل والغريب النازل بينهم لانه حدث لجميع الشعب بسهو

²⁶ונסלח לכל עדת בני ישראל ולגר הגר בתוכם כי לכל העם בשגגה׃

²⁷وان اخطأت نفس واحدة سهوا تقرب عنزا حولية ذبيحة خطية

²⁷ואם נפש אחת תחטא בשגגה והקריבה עז בת שנתה לחטאת׃

²⁸فيكفّر الكاهن عن النفس التي سهت عندما اخطأت بسهو امام الرب للتكفير عنها فيصفح عنها.

²⁸וכפר הכהן על הנפש השגגת בחטאה בשגגה לפני יהוה לכפר עליו ונסלח לו׃

²⁹للوطني في بني اسرائيل وللغريب النازل بينهم تكون شريعة واحدة للعامل بسهو.

²⁹האזרח בבני ישראל ולגר הגר בתוכם תורה אחת יהיה לכם לעשה בשגגה׃

³⁰واما النفس التي تعمل بيد رفيعة من الوطنيين او من الغرباء فهي تزدري بالرب فتقطع تلك النفس من بين شعبها

³⁰והנפש אשר תעשה ביד רמה מן האזרח ומן הגר את יהוה הוא מגדף ונכרתה הנפש ההוא מקרב עמה׃

³¹لانها احتقرت كلام الرب ونقضت وصيته. قطعا تقطع تلك النفس. ذنبها عليها

³¹כי דבר יהוה בזה ואת מצותו הפר הכרת תכרת הנפש ההוא עונה בה׃

³²ولما كان بنو اسرائيل في البرية وجدوا رجلا يحتطب حطبا في يوم السبت.

³²ויהיו בני ישראל במדבר וימצאו איש מקשש עצים ביום השבת׃

³³فقدمه الذين وجدوه يحتطب حطبا الى موسى وهرون وكل الجماعة.

³³ויקריבו אתו המצאים אתו מקשש עצים אל משה ואל אהרן ואל כל העדה׃

³⁴فوضعوه في المحرس لانه لم يعلن ماذا يفعل به.

³⁴ויניחו אתו במשמר כי לא פרש מה יעשה לו׃

³⁵فقال الرب لموسى قتلا يقتل الرجل. يرجمه بحجارة كل الجماعة خارج المحلّة.

³⁵ויאמר יהוה אל משה מות יומת האיש רגום אתו באבנים כל העדה מחוץ למחנה׃

³⁶فاخرجه كل الجماعة الى خارج المحلّة ورجموه بحجارة فمات كما امر الرب موسى

³⁶ויציאו אתו כל העדה אל מחוץ למחנה וירגמו אתו באבנים וימת כאשר צוה יהוה את משה׃

³⁷وكلم الرب موسى قائلا

³⁷ויאמר יהוה אל משה לאמר׃

³⁸كلم بني اسرائيل وقل لهم ان يصنعوا لهم اهدابا في اذيال ثيابهم في اجيالهم ويجعلوا على هدب الذيل عصابة من اسمانجوني.

³⁸דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם ועשו להם ציצת על כנפי בגדיהם לדרתם ונתנו על ציצת הכנף פתיל תכלת׃

³⁹فتكون لكم هدبا فترونها وتذكرون كل وصايا الرب وتعملونها ولا تطوفون وراء قلوبكم واعينكم التي انتم فاسقون وراءها

³⁹והיה לכם לציצת וראיתם אתו וזכרתם את כל מצות יהוה ועשיתם אתם ולא תתרו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם אשר אתם זנים אחריהם׃

⁴⁰لكي تذكروا وتعملوا كل وصاياي وتكونوا مقدسين لالهكم.

⁴⁰למען תזכרו ועשיתם את כל מצותי והייתם קדשים לאלהיכם׃

⁴¹انا الرب الهكم الذي اخرجكم من ارض مصر ليكون لكم الها. انا الرب الهكم

⁴¹אני יהוה אלהיכם אשר הוצאתי אתכם מארץ מצרים להיות לכם לאלהים אני יהוה אלהיכם׃