1لداود. قصيدة. طوبى للذي غفر اثمه وسترت خطيته.
1לדוד משכיל אשרי נשוי פשע כסוי חטאה׃
2طوبى لرجل لا يحسب له الرب خطية ولا في روحه غش
2אשרי אדם לא יחשב יהוה לו עון ואין ברוחו רמיה׃
3لما سكت بليت عظامي من زفيري اليوم كله.
3כי החרשתי בלו עצמי בשאגתי כל היום׃
4لان يدك ثقلت عليّ نهارا وليلا. تحولت رطوبتي الى يبوسة القيظ. سلاه.
4כי יומם ולילה תכבד עלי ידך נהפך לשדי בחרבני קיץ סלה׃
5اعترف لك بخطيتي ولا اكتم اثمي. قلت اعترف للرب بذنبي وانت رفعت أثام خطيتي. سلاه.
5חטאתי אודיעך ועוני לא כסיתי אמרתי אודה עלי פשעי ליהוה ואתה נשאת עון חטאתי סלה׃
6لهذا يصلّي لك كل تقي في وقت يجدك فيه. عند غمارة المياه الكثيرة اياه لا تصيب.
6על זאת יתפלל כל חסיד אליך לעת מצא רק לשטף מים רבים אליו לא יגיעו׃
7انت ستر لي. من الضيق تحفظني. بترنم النجاة تكتنفني. سلاه
7אתה סתר לי מצר תצרני רני פלט תסובבני סלה׃
8اعلّمك وارشدك الطريق التي تسلكها. انصحك. عيني عليك.
8אשכילך ואורך בדרך זו תלך איעצה עליך עיני׃
9لا تكونوا كفرس او بغل بلا فهم. بلجام وزمام زينته يكم لئلا يدنو اليك.
9אל תהיו כסוס כפרד אין הבין במתג ורסן עדיו לבלום בל קרב אליך׃
10كثيرة هي نكبات الشرير. اما المتوكل على الرب فالرحمة تحيط به
10רבים מכאובים לרשע והבוטח ביהוה חסד יסובבנו׃
11افرحوا بالرب وابتهجوا يا ايها الصدّيقون واهتفوا يا جميع المستقيمي القلوب
11שמחו ביהוה וגילו צדיקים והרנינו כל ישרי לב׃