1فانه هوذا السيد رب الجنود ينزع من اورشليم ومن يهوذا السند والركن كل سند خبز وكل سند ماء.
1For se, Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud, tar bort fra Jerusalem og Juda støtte og stav, hver støtte av brød og hver støtte av vann,
2الجبار ورجل الحرب. القاضي والنبي والعراف والشيخ.
2helt og krigsmann, dommer og profet, spåmann og eldste,
3رئيس الخمسين والمعتبر والمشير والماهر بين الصناع والحاذق بالرقية.
3høvedsmann over femti og hver høit aktet mann, rådsherre og håndverksmester og kyndig åndemaner.
4واجعل صبيانا رؤساء لهم واطفالا تتسلط عليهم.
4Og jeg vil sette barn til styrere over dem, og guttekåthet skal herske over dem.
5ويظلم الشعب بعضهم بعضا والرجل صاحبه. يتمرد الصبي على الشيخ والدنيء على الشريف.
5Blandt folket skal den ene undertrykke den andre, hver mann sin næste; den unge skal sette sig op mot den gamle, den ringeaktede mot den høit ærede.
6اذا امسك انسان باخيه في بيت ابيه قائلا لك ثوب فتكون لنا رئيسا وهذا الخراب تحت يدك
6Når en da tar fatt på en annen i hans fars hus og sier: Du har en kappe, du skal være vår fyrste, og denne ruin* skal være under din hånd, / {* staten i dens elendige forfatning.}
7يرفع صوته في ذلك اليوم قائلا لا اكون عاصبا وفي بيتي لا خبز ولا ثوب. لا تجعلوني رئيس الشعب.
7så skal han samme dag svare og si: Jeg vil ikke være læge, og i mitt hus er det intet brød og ingen klær; I skal ikke sette mig til folkets fyrste.
8لان اورشليم عثرت ويهوذا سقطت لان لسانهما وافعالهما ضد الرب لاغاظة عيني مجده.
8For Jerusalem snubler, og Juda faller, fordi deres tunge og deres gjerninger er mot Herren, de trosser hans herlighets øine.
9نظر وجوههم يشهد عليهم وهم يخبرون بخطيتهم كسدوم. لا يخفونها. ويل لنفوسهم لانهم يصنعون لانفسهم شرا.
9Uttrykket i deres ansikter vidner mot dem, og om sin synd taler de åpent som folket i Sodoma, de dølger den ikke; ve deres sjeler, for de volder sig selv ulykke!
10قولوا للصدّيق خير. لانهم يأكلون ثمر افعالهم.
10Si om den rettferdige at det går ham godt! For han skal ete frukten av sine gjerninger.
11ويل للشرير شر. لان مجازاة يديه تعمل به.
11Ve den ugudelige! Ham går det ille; for det hans hender har gjort, skal gjøres mot ham selv.
12شعبي ظالموه اولاد. ونساء يتسلطن عليه. يا شعبي مرشدوك مضلون ويبلعون طريق مسالكك
12Mitt folks herskere er barn, og kvinner råder over det. Mitt folk! Dine førere er forførere, og den vei du skal gå, har de ødelagt.
13قد انتصب الرب للمخاصمة وهو قائم لدينونة الشعوب.
13Herren treder frem for å føre sak, og han står der for å dømme folkene.
14الرب يدخل في المحاكمة مع شيوخ شعبه ورؤسائهم. وانتم قد اكلتم الكرم. سلب البائس في بيوتكم.
14Herren møter i retten sitt folks eldste og dets høvdinger: I har avgnaget vingården! I har rov fra de fattige i husene hos eder!
15مالكم تسحقون شعبي وتطحنون وجوه البائسين يقول السيد رب الجنود
15Hvorledes kan I tråkke mitt folk ned og knuse de fattige? sier Herren, Israels Gud, hærskarenes Gud.
16وقال الرب من اجل ان بنات صهيون يتشامخن ويمشين ممدودات الاعناق وغامزات بعيونهنّ وخاطرات في مشيهنّ ويخشخشن بارجلهنّ
16Og Herren sa: Fordi Sions døtre er overmodige og går med kneisende nakke og lar øinene løpe om, går og tripper og klirrer med sine fotringer,
17يصلع السيد هامة بنات صهيون ويعري الرب عورتهنّ.
17skal Herren gjøre Sions døtres isse skurvet, og Herren skal avdekke deres blusel.
18ينزع السيد في ذلك اليوم زينة الخلاخيل والضفائر والاهلة
18På den dag skal Herren ta bort de prektige fotringer og soler* og halvmåner**, / {* smykker som forestiller solen.} / {** DMR 8, 21.}
19والحلق والاساور والبراقع
19øredobbene og kjedene og slørene,
20والعصائب والسلاسل والمناطق وحناجر الشمامات والاحراز
20hodeprydelsene og fotkjedene og beltene og lukteflaskene og tryllesmykkene,
21والخواتم وخزائم الانف
21signetringene og neseringene,
22والثياب المزخرفة والعطف والاردية والاكياس
22høitidsklærne og kåpene og de store tørklær og pungene,
23والمرائي والقمصان والعمائم والازر.
23speilene* og de fine linneter og huene og florslørene. / {* 2MO 38, 8.}
24فيكون عوض الطيب عفونة وعوض المنطقة حبل وعوض الجدائل قرعة وعوض الديباج زنار مسح وعوض الجمال كي.
24Og det skal skje: I stedet for balsam skal det være stank, og for belte rep, og for kunstig krusede krøller skallet hode, og for vid kappe trang sekk, brennemerke for skjønnhet.
25رجالك يسقطون بالسيف وابطالك في الحرب.
25Dine menn skal falle for sverdet, og dine helter i krigen.
26فتئن وتنوح ابوابها وهي فارغة تجلس على الارض
26Og hennes* porter klager og sørger, og utplyndret sitter hun på jorden. / {* Jerusalems.}