1اذكر يا رب ماذا صار لنا. اشرف وانظر الى عارنا.
1Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2قد صار ميراثنا للغرباء. بيوتنا للاجانب.
2Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3صرنا ايتاما بلا اب. امهاتنا كارامل.
3Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4شربنا ماءنا بالفضة. حطبنا بالثمن يأتي.
4Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5على اعناقنا نضطهد. نتعب ولا راحة لنا.
5Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6اعطينا اليد للمصريين والاشوريين لنشبع خبزا.
6Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7آباؤنا اخطأوا وليسوا بموجودين ونحن نحمل آثامهم.
7Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8عبيد حكموا علينا. ليس من يخلص من ايديهم.
8Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9بانفسنا نأتي بخبزنا من جرى سيف البرية.
9Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10جلودنا اسودّت كتنور من جرى نيران الجوع.
10Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11اذلوا النساء في صهيون العذارى في مدن يهوذا.
11Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12الرؤساء بايديهم يعلقون ولم تعتبر وجوه الشيوخ.
12Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13اخذوا الشبان للطحن والصبيان عثروا تحت الحطب.
13Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14كفت الشيوخ عن الباب والشبان عن غنائهم.
14De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15مضى فرح قلبنا صار رقصنا نوحا.
15Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16سقط اكليل راسنا. ويل لنا لاننا قد اخطأنا.
16Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17من اجل هذا حزن قلبنا. من اجل هذه اظلمت عيوننا.
17Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18من اجل جبل صهون الخرب. الثعالب ماشية فيه.
18for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19انت يا رب الى الابد تجلس. كرسيك الى دور فدور.
19Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20لماذا تنسانا الى الابد وتتركنا طول الايام.
20Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21ارددنا يا رب اليك فنرتد. جدد ايامنا كالقديم.
21Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22هل كل الرفض رفضتنا هل غضبت علينا جدا
22For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?