1انا نرجس شارون سوسنة الاودية
1Unë jam trëndafili i Sharonit, zambaku i luginave.
2كالسوسنة بين الشوك كذلك حبيبتي بين البنات
2Si një zambak midis gjembave, ashtu është mikesha ime midis vajzave.
3كالتفاح بين شجر الوعر كذلك حبيبي بين البنين. تحت ظله اشتهيت ان اجلس وثمرته حلوة لحلقي.
3Si një mollë midis pemëve të pyllit kështu është i dashuri im midis të rinjve. Kam dëshëruar shumë të rri në hijen e tij dhe aty jam ulur, fryti i tij ishte i ëmbël në gojën time.
4ادخلني الى بيت الخمر وعلمه فوقي محبة.
4Më çoi në shtëpinë e banketit dhe flamuri i tij mbi mua është dashuria.
5اسندوني باقراص الزبيب انعشوني بالتفاح فاني مريضة حبا.
5Më mbani me pite rrushi, më përtërini me mollë, sepse unë vuaj nga dashuria.
6شماله تحت راسي ويمينه تعانقني.
6Dora e tij e majtë është poshtë kokës sime, dora e tij e djathtë më përqafon.
7احلفكن يا بنات اورشليم بالظباء وبأيائل الحقول ألا تيقظن ولا تنبهن الحبيب حتى يشاء
7Ju përgjërohem, o bija të Jeruzalemit, për gazelat dhe sutat fushave, mos e ngacmoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, deri sa kështu t'i pëlqejë
8صوت حبيبي. هوذا آت طافرا على الجبال قافزا على التلال.
8Ja zëri i të dashurit tim! Ja, ai vjen duke kërcyer mbi malet, duke u hedhur mbi kodrat.
9حبيبي هو شبيه بالظبي او بغفر الأيائل. هوذا واقف وراء حائطنا يتطلع من الكوى يوصوص من الشبابيك.
9I dashuri im i përngjan një gazele apo një dreri të ri. Ja ku është prapa murit tonë, shikon nga dritaret, hedh vështrime nëpërmjet hekurave të tyre.
10اجاب حبيبي وقال لي قومي يا حبيبتي يا جميلتي وتعالي.
10I dashuri im më ka folur dhe më ka thënë: "Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja!
11لان الشتاء قد مضى والمطر مرّ وزال.
11Sepse, ja, dimri ka kaluar, shiu pushoi, iku.
12الزهور ظهرت في الارض. بلغ اوان القضب وصوت اليمامة سمع في ارضنا.
12Lulet duken mbi tokë, koha e të kënduarit erdhi, dhe në vendin tonë dëgjohet zëri i turtulleshës.
13التينة اخرجت فجّها وقعال الكروم تفيح رائحتها. قومي يا حبيبتي يا جميلتي وتعالي.
13Fiku nxjerr fiqtë e tij të papjekur, vreshtat në lulëzim përhapin një aromë të këndshme. Çohu, mikja ime, e bukura ime, dhe eja.
14يا حمامتي في محاجئ الصخر في ستر المعاقل أريني وجهك اسمعيني صوتك لان صوتك لطيف ووجهك جميل
14O pëllumbesha ime, që rri në të çarat e shkëmbinjve, në strukat e rrëmoreve, ma trego fytyrën tënde, më bëj ta dëgjoj zërin tënd, sepse zëri yt është i këndshëm dhe fytyra jote është e hijshme".
15خذوا لنا الثعالب الثعالب الصغار المفسدة الكروم لان كرومنا قد أقعلت
15I zini dhelprat, dhelprat e vogla që dëmtojnë vreshtat, sepse vreshtat tona janë në lulëzim.
16حبيبي لي وانا له الراعي بين السوسن.
16I dashuri im është imi, dhe unë jam e tij; ai e kullot kopenë midis zambakëve.
17الى ان يفيح النهار وتنهزم الظلال ارجع واشبه يا حبيبي الظبي او غفر الأيائل على الجبال المشعّبة
17Para se të fryjë flladi i ditës dhe hijet të ikin, kthehu, i dashuri im, dhe sillu si një gazelë o një drenushë mbi malet që na ndajnë.