¹The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.

¹Ang mga pulong sa Magwawali, ang anak nga lalake ni David, hari sa Jerusalem.

²Vanity of vanities, saith the Preacher; vanity of vanities, all is vanity.

²Kakawangan sa mga kakawangan, nagaingon ang Magwawali; kakawangan sa mga kakawangan, ang tanan kakawangan man.

³What profit hath man of all his labor wherein he laboreth under the sun?

³Unsay makuha sa tawo gikan sa tanan niyang bulohaton, diin nagabuhat siya ilalum sa adlaw?

⁴One generation goeth, and another generation cometh; but the earth abideth for ever.

⁴Usa ka kaliwatan moagi, ug ang lain nga kaliwatan moabut; apan ang yuta mopabilin sa walay katapusan.

⁵The sun also ariseth, and the sun goeth down, and hasteth to its place where it ariseth.

⁵Ang adlaw usab mosilang, ug ang adlaw mosalop, ug magadali ngadto sa iyang dapit diin siya mosilang.

⁶The wind goeth toward the south, and turneth about unto the north; it turneth about continually in its course, and the wind returneth again to its circuits.

⁶Ang hangin mopadulong sa habagatan, ug mobalik paingon sa amihanan; kini nagatuyok sa kanunay sa iyang alagianan, ug ang hangin mobalik pag-usab sa iyang mga libutanan.

⁷All the rivers run into the sea, yet the sea is not full; unto the place whither the rivers go, thither they go again.

⁷Ang tanan nga mga suba nagabaha paingon sa dagat, apan ang dagat wala mapuno; sa dapit diin ang mga suba nagapadulong, didto mobalik sila pag-usab.

⁸All things are full of weariness; man cannot utter [it]: the eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.

⁸Ang tanang mga butang nangapuno sa kalaay; ang tawo dili makapamulong niini ; ang mata dili matagbaw sa pagtan-aw, ni mapuno ang igdulungog sa pagpamati.

⁹That which hath been is that which shall be; and that which hath been done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.

⁹Ang namao kaniadto mamao ugma ; ug ang nahimo kaniadto pagahimoon man ugma ; ug walay butang nga bag-o ilalum sa adlaw.

¹⁰Is there a thing whereof it may be said, See, this is new? it hath been long ago, in the ages which were before us.

¹⁰Aduna bay usa ka butang nga arang mo ikaingon: Tan-awa, kini bag-o man? namao kini sa kanhing panahon, sa mga katuigan nga nanghiuna kanato.

¹¹There is no remembrance of the former [generations]; neither shall there be any remembrance of the latter [generations] that are to come, among those that shall come after.

¹¹Walay handumanan sa unang mga kaliwatan ; ni may handumanan sa ulahing mga kaliwatan nga umalabut, sa taliwala niadtong mga mosunod unya.

¹²I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.

¹²Ako nga Magwawali, nahari sa Israel didto sa Jerusalem.

¹³And I applied my heart to seek and to search out by wisdom concerning all that is done under heaven: it is a sore travail that God hath given to the sons of men to be exercised therewith.

¹³Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pagpangita ug ang pagsusi pinaagi sa kaalam, mahatungod sa tanang nahimo ilalum sa langit: malisud kaayo nga bulohatona ang gihatag sa Dios sa mga anak nga lalake sa mga tawo aron managhago tungod niini.

¹⁴I have seen all the works that are done under the sun; and, behold, all is vanity and a striving after wind.

¹⁴Nakita ko ang tanang mga buhat nga nangahimo ilalum sa adlaw; ug, ania karon, ang tanan lonlon kakawangan ug mao ang paghakop ug hangin.

¹⁵That which is crooked cannot be made straight; and that which is wanting cannot be numbered.

¹⁵Kadtong baliko dili na matul-id; ug kadtong nakulangan dili na maisip.

¹⁶I communed with mine own hear, saying, Lo, I have gotten me great wisdom above all that were before me in Jerusalem; yea, my heart hath had great experience of wisdom and knowledge.

¹⁶Ako nakigsulti sa akong kaugalingong kasingkasing, nga nagaingon: Ania karon, nakabaton ako ug dakung kaalam labaw niadtong tanan nga nanghiuna kanako sa Jerusalem; oo, ang akong kasingkasing may dakung kasinatian sa kaalam ug kahibalo.

¹⁷And I applied my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I perceived that this also was a striving after wind.

¹⁷Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pag-ila sa kaalam, ug ang pag-ila sa kabuangan ug tinonto: ako nakasabut nga kini usab mao ang paghakop ug hangin.

¹⁸For in much wisdom is much grief; and he that increaseth knowledge increaseth sorrow.

¹⁸Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit; ug kadtong nagapadugang sa kahibalo nagapadugang sa kasubo.