1Why standest thou afar off, O Jehovah? Why hidest thou thyself in times of trouble?
1 Pam, ARGLWYDD, y sefi draw, ac ymguddio yn amser cyfyngder?
2In the pride of the wicked the poor is hotly pursued; Let them be taken in the devices that they have conceived.
2 Y mae'r drygionus yn ei falchder yn ymlid yr anghenus; dalier ef yn y cynlluniau a ddyfeisiodd.
3For the wicked boasteth of his heart's desire, And the covetous renounceth, [yea], contemneth Jehovah.
3 Oherwydd ymffrostia'r drygionus yn ei chwant ei hun, ac y mae'r barus yn melltithio ac yn dirmygu'r ARGLWYDD.
4The wicked, in the pride of his countenance, [saith], He will not require [it]. All his thoughts are, There is no God.
4 Nid yw'r drygionus ffroenuchel yn ei geisio, nid oes lle i Dduw yn ei holl gynlluniau.
5His ways are firm at all times; Thy judgments are far above out of his sight: As for all his adversaries, he puffeth at them.
5 Troellog yw ei ffyrdd bob amser, y mae dy farnau di y tu hwnt iddo; ac am ei holl elynion, fe'u dirmyga.
6He saith in his heart, I shall not be moved; To all generations I shall not be in adversity.
6 Fe ddywed ynddo'i hun, "Ni'm symudir; trwy'r cenedlaethau ni ddaw niwed ataf."
7His mouth is full of cursing and deceit and oppression: Under his tongue is mischief and iniquity.
7 Y mae ei enau'n llawn melltith, twyll a thrais; y mae cynnen a drygioni dan ei dafod.
8He sitteth in the lurking-places of the villages; In the secret places doth he murder the innocent; His eyes are privily set against the helpless.
8 Y mae'n aros mewn cynllwyn yn y pentrefi, ac yn lladd y diniwed yn y dirgel; gwylia ei lygaid am yr anffodus.
9He lurketh in secret as a lion in his covert; He lieth in wait to catch the poor: He doth catch the poor, when he draweth him in his net.
9 Llecha'n ddirgel fel llew yn ei ffau; llecha er mwyn llarpio'r truan, ac fe'i deil trwy ei dynnu i'w rwyd;
10He croucheth, he boweth down, And the helpless fall by his strong ones.
10 caiff ei ysigo a'i ddarostwng ganddo, ac fe syrthia'r anffodus i'w grafangau.
11He saith in his heart, God hath forgotten; He hideth his face; he will never see it.
11 Dywed yntau ynddo'i hun, "Anghofiodd Duw, cuddiodd ei wyneb ac ni w�l ddim."
12Arise, O Jehovah; O God, lift up thy hand: Forget not the poor.
12 Cyfod, ARGLWYDD; O Dduw, cod dy law; nac anghofia'r anghenus.
13Wherefore doth the wicked contemn God, And say in his heart, Thou wilt not require [it]?
13 Pam y mae'r drygionus yn dy ddirmygu, O Dduw, ac yn tybio ynddo'i hun nad wyt yn galw i gyfrif?
14Thou hast seen [it]; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: The helpless committeth [himself] unto thee; Thou hast been the helper of the fatherless.
14 Ond yn wir, yr wyt yn edrych ar helynt a gofid, ac yn sylwi er mwyn ei gymryd yn dy law; arnat ti y dibynna'r anffodus, ti sydd wedi cynorthwyo'r amddifad.
15Break thou the arm of the wicked; And as for the evil man, seek out his wickedness till thou find none.
15 Dryllia nerth y drygionus a'r anfad; chwilia am ei ddrygioni nes ei ddihysbyddu.
16Jehovah is King for ever and ever: The nations are perished out of his land.
16 Y mae'r ARGLWYDD yn frenin byth bythoedd; difethir y cenhedloedd o'i dir.
17Jehovah, thou hast heard the desire of the meek: Thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear;
17 Clywaist, O ARGLWYDD, ddyhead yr anghenus; yr wyt yn cryfhau eu calon wrth wrando arnynt,
18To judge the fatherless and the oppressed, That man who is of the earth may be terrible no more.
18 yn gweinyddu barn i'r amddifad a'r gorthrymedig, rhag i feidrolion beri ofn mwyach.