¹Jezuz a yeas ur wech all er sinagogenn, hag e oa eno un den en devoa un dorn disec'het.

¹Poi entrò di nuovo in una sinagoga; e quivi era un uomo che avea la mano secca.

²Hag ec'h eveshaent outañ da welout hag eñ a yac'hafe anezhañ, deiz ar sabad, evit e damall.

²E l’osservavano per vedere se lo guarirebbe in giorno di sabato, per poterlo accusare.

³Neuze e lavaras d'an den en devoa an dorn disec'het: En em zalc'h aze er c'hreiz.

³Ed egli disse all’uomo che avea la mano secca: Lèvati là nel mezzo!

⁴Hag e lavaras dezho: Hag aotreet eo ober vad pe droug, e deizioù ar sabad, saveteiñ un den pe e lezel da goll? Hag int a davas.

⁴Poi disse loro: E’ egli lecito, in giorno di sabato, di far del bene o di far del male? di salvare una persona o di ucciderla? Ma quelli tacevano.

⁵Neuze, o sellout outo gant fae, hag o vezañ glac'haret eus kaleter o c'halon, e lavaras d'an den-se: Astenn da zorn. Hag ec'h astennas anezhañ, hag e teuas yac'h [evel egile].

⁵Allora Gesù, guardatili tutt’intorno con indignazione, contristato per l’induramento del cuor loro, disse all’uomo: Stendi la mano! Egli la stese, e la sua mano tornò sana.

⁶Ar farizianed, o vezañ aet er-maez, a zalc'has raktal kuzul gant an herodianed a-enep dezhañ, evit e lakaat da vervel.

⁶E i Farisei, usciti, tennero subito consiglio con gli Erodiani contro di lui, con lo scopo di farlo morire.

⁷Neuze Jezuz en em dennas gant e ziskibien war-zu ar mor, hag ul lod bras a dud a heulie anezhañ eus Galilea, eus Judea,

⁷Poi Gesù co’ suoi discepoli si ritirò verso il mare; e dalla Galilea gran moltitudine lo seguitò;

⁸eus Jeruzalem, eus Idumea, hag eus an tu all d'ar Jordan. Hag ar re a oa diwar-dro Tir ha Sidon, o vezañ klevet komz eus an traoù bras a reas, a zeuas e niver bras war-zu ennañ.

⁸e dalla Giudea e da Gerusalemme e dalla Idumea e da oltre il Giordano e dai dintorni di Tiro e di Sidone una gran folla, udendo quante cose egli facea, venne a lui.

⁹Eñ a lavaras d'e ziskibien derc'hel prest ur vag dezhañ, abalamour d'ar bobl vras-se, gant aon na vije re wasket ganto.

⁹Ed egli disse ai suoi discepoli che gli tenessero sempre pronta una barchetta a motivo della calca, che talora non l’affollasse.

¹⁰Rak kalz anezho en devoa yac'haet, en hevelep doare ma en em daole warnañ, evit stekiñ outañ, kement en devoa ur c'hleñved.

¹⁰Perché egli ne aveva guariti molti; cosicché tutti quelli che aveano qualche flagello gli si precipitavano addosso per toccarlo.

¹¹Ha pa wele an speredoù hudur anezhañ, e taoulinent dirazañ hag e krient: Te eo Mab Doue!

¹¹E gli spiriti immondi, quando lo vedevano, si gittavano davanti a lui e gridavano: Tu sei il Figliuol di Dio!

¹²Met eñ a c'hourc'hemenne start dezho na zisklêrjent ket anezhañ.

¹²Ed egli li sgridava forte, affinché non facessero conoscere chi egli era.

¹³Pignat a reas neuze war ur menez, hag e c'halvas ar re a felle dezhañ, hag e teujont d'e gavout.

¹³Poi Gesù salì sul monte e chiamò a sé quei ch’egli stesso volle, ed essi andarono a lui.

¹⁴Hag e lakaas daouzek anezho, da vezañ gantañ, evit o c'has da brezeg,

¹⁴E ne costituì dodici per tenerli con sé

¹⁵hag evit kaout ar galloud [da yac'haat ar re glañv ha] da gas kuit an diaoulien.

¹⁵e per mandarli a predicare con la potestà di cacciare i demoni.

¹⁶Bez' e oant: Simon, ma roas an anv a Bêr dezhañ;

¹⁶Costituì dunque i dodici, cioè: Simone, al quale mise nome Pietro;

¹⁷Jakez mab Zebedea, ha Yann breur Jakez, ma roas an anv a Voanergez dezho, da lavarout eo, mibien ar c'hurun;

¹⁷e Giacomo di Zebedeo e Giovanni fratello di Giacomo, ai quali pose nome Boanerges, che vuol dire figliuoli del tuono;

¹⁸Andrev, Filip, Bartolome, Mazhev, Tomaz, Jakez mab Alfe, Tadde, Simon ar C'hananeat,

¹⁸e Andrea e Filippo e Bartolomeo e Matteo e Toma e Giacomo di Alfeo e Taddeo e Simone il Cananeo

¹⁹ha Judaz Iskariod, a oa an hini en gwerzhas. Neuze e tistrojont d'an ti;

¹⁹e Giuda Iscariot quello che poi lo tradì.

²⁰ar bobl en em zastumas a-nevez eno, en hevelep doare ma ne c'hellent ket memes kemer o fred.

²⁰Poi entrò in una casa, e la moltitudine si adunò di nuovo, talché egli ed i suoi non potevan neppur prender cibo.

²¹E gerent, o vezañ klevet kement-se, a yeas evit e gemer, rak lavarout a raent: Diskiantet eo.

²¹or i suoi parenti, udito ciò, vennero per impadronirsi di lui, perché dicevano:

²²Hag ar skribed, a oa diskennet eus Jeruzalem, a lavare: Trec'het eo gant Beelzebul; kas a ra kuit an diaoulien dre briñs an diaoulien.

²²E’ fuori di sé. E gli scribi, ch’eran discesi da Gerusalemme, dicevano: Egli ha Beelzebub, ed è per l’aiuto del principe dei demoni, ch’ei caccia i demoni.

²³Met Jezuz, o vezañ o galvet, a lavaras dezho dre barabolennoù: Penaos e c'hell Satan kas Satan kuit?

²³Ma egli, chiamatili a sé, diceva loro in parabole: Come può Satana cacciar Satana?

²⁴Mar bez ur rouantelezh a-enep dezhi hec'h-unan, ne c'hell ket ar rouantelezh-se padout;

²⁴E se un regno è diviso in parti contrarie, quel regno non può durare.

²⁵ha mar bez un ti a-enep dezhañ e-unan, ne c'hell ket an ti-se padout;

²⁵E se una casa è divisa in parti contrarie, quella casa non potrà reggere.

²⁶evel-se, mar sav Satan a-enep dezhañ e-unan ha mar deo dizunvan, ne c'hell ket padout, met e ziwezh eo.

²⁶E se Satana insorge contro se stesso ed è diviso, non può reggere, ma deve finire.

²⁷Den ne c'hell mont e ti un den kreñv ha preizhañ e vadoù, nemet en defe da gentañ ereet an den kreñv-se; neuze e preizho e di.

²⁷Ed anzi niuno può entrar nella casa dell’uomo forte e rapirgli le sue masserizie, se prima non abbia legato l’uomo forte; allora soltanto gli prenderà la casa.

²⁸Me a lavar deoc'h e gwirionez, penaos pep pec'hed a vo pardonet da vugale an dud, kenkoulz hag ar gwallgomzoù m'o devo touet drezo;

²⁸In verità io vi dico: Ai figliuoli degli uomini saranno rimessi tutti i peccati e qualunque bestemmia avranno proferita;

²⁹met piv bennak en devo gwallgomzet a-enep ar Spered-Santel, n'en devo biken a bardon; met dalc'het e vo dindan ar varn peurbadus.

²⁹ma chiunque avrà bestemmiato contro lo Spirito Santo, non ha remissione in eterno, ma è reo d’un peccato eterno.

³⁰Jezuz a gomze evel-se, abalamour ma lavarent: Dalc'het eo gant ur spered hudur.

³⁰Or egli parlava così perché dicevano: Ha uno spirito immondo.

³¹E vreudeur hag e vamm a erruas eta, hag oc'h en em zerc'hel er-maez, e kasjont d'e c'hervel;

³¹E giunsero sua madre ed i suoi fratelli; e fermatisi fuori, lo mandarono a chiamare.

³²ar bobl a oa azezet en-dro dezhañ, hag e voe lavaret dezhañ: Setu, da vamm ha da vreudeur a zo er-maez aze o c'houlenn ac'hanout.

³²Una moltitudine gli stava seduta attorno, quando gli fu detto: Ecco tua madre, i tuoi fratelli e le tue sorelle là fuori che ti cercano.

³³Met eñ a respontas: Piv eo va mamm, piv eo va breudeur?

³³Ed egli rispose loro: Chi è mia madre? e chi sono i miei fratelli?

³⁴Hag o teurel e zaoulagad war ar re a oa en-dro dezhañ, e lavaras: Setu va mamm ha va breudeur.

³⁴E guardati in giro coloro che gli sedevano d’intorno, disse: Ecco mia madre e i miei fratelli!

³⁵Rak piv bennak a ra bolontez Doue, hennezh eo va breur ha va c'hoar ha va mamm.

³⁵Chiunque avrà fatta la volontà di Dio, mi è fratello, sorella e madre.