Breton: Gospels

Spanish: Reina Valera (1909)

Matthew

22

1Jezuz o komz, a lavaras a-nevez dezho dre barabolennoù:
1Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:
2Rouantelezh an neñvoù a zo heñvel ouzh ur roue hag a reas ur goan-eured evit e vab.
2El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;
3Kas a reas e vevelien da c'hervel ar re a oa bet pedet d'an eured; met ne felle ket dezho dont.
3Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.
4Kas a reas adarre mevelien all, en ur lavarout: Lavarit d'ar re a zo bet pedet: Setu, va lein am eus fichet, lazhet em eus va ejened ha va loened lard, pep tra a zo prest, deuit d'an eured.
4Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.
5Met ne rejont van ebet ouzh kement-se, hag ez ejont, unan d'e bark, unan all d'e genwerzh,
5Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;
6ha re all a grogas en e vevelien, o gwallgasas hag o lazhas.
6Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.
7Ar roue a yeas droug ennañ, hag o vezañ kaset e soudarded, e lakaas da vervel al lazherien-se, hag e tevas o c'hêr.
7Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.
8Neuze e lavaras d'e vevelien: An eured a zo prest, met ar re a oa bet pedet dezhi ne oant ket din anezhi.
8Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.
9It eta er c'hroazhentoù, ha galvit d'an eured an holl re a gavot.
9Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.
10E vevelien, o vezañ aet dre an hentoù, a zastumas kement a gavjont, mat ha fall, ha sal an eured a voe leuniet gant tud ouzh taol.
10Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.
11Ar roue, o vezañ deuet evit gwelout ar re a oa ouzh taol, a welas eno un den n'en devoa ket gwisket un dilhad eured.
11Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.
12Lavarout a reas dezhañ: Va mignon, penaos out deuet amañ hep kaout un dilhad eured? Eñ a chomas mut.
12Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.
13Neuze ar roue a lavaras d'ar vevelien: Ereit e zaouarn hag e dreid, ha taolit eñ en deñvalijenn a-ziavaez, e-lec'h ma vo goueladegoù ha grigoñsadegoù-dent.
13Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.
14Rak kalz a zo galvet, met nebeut a zo dibabet.
14Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.
15Neuze ar farizianed a yeas d'en em guzuliañ war an doare d'e dapout en e gomzoù.
15Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.
16Kas a rejont d'e gavout o diskibien gant an herodianed, da lavarout dezhañ: Mestr, gouzout a reomp penaos out gwirion ha penaos e kelennez hent Doue hervez ar wirionez, hep ober van eus den ebet, rak ne sellez ket ouzh diavaez an dud.
16Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.
17Lavar deomp eta petra a soñjez: Ha dleet eo paeañ ar gwir da Gezar, pe n'eo ket?
17Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?
18Met Jezuz, oc'h anavezout o fallentez, a lavaras dezho: Perak e temptit ac'hanon, pilpouzed?
18Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?
19Diskouezit din ar moneiz ma vez paeet ar gwir gantañ. Hag e rojont dezhañ un diner.
19Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.
20Goulenn a reas outo: Eus piv eo ar skeud hag ar skrid-mañ?
20Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?
21Int a lavaras dezhañ: Eus Kezar. Neuze e lavaras dezho: Roit eta da Gezar ar pezh a zo da Gezar, ha da Zoue ar pezh a zo da Zoue.
21Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.
22Souezhet eus ar pezh a glevjont, e lezjont anezhañ hag ez ejont kuit.
22Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.
23An hevelep devezh, ar sadukeiz, hag a lavar n'eus ket a adsavidigezh a varv, a zeuas da gavout Jezuz, hag a reas outañ ar goulenn-mañ:
23Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,
24Mestr, Moizez en deus lavaret: Mar marv unan bennak hep bugale, e vreur a zimezo d'e intañvez, evit sevel lignez d'e vreur.
24Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.
25Bez' e oa en hon touez seizh breur. An hini kentañ a zimezas hag a varvas; hag evel n'en devoa ket a vugale, e lezas e wreg d'e vreur.
25Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.
26En hevelep doare e c'hoarvezas gant an eil, an trede, betek ar seizhvet.
26De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.
27Ha d'an diwezhañ-holl, ar wreg a varvas ivez.
27Y después de todos murió también la mujer.
28Da behini ar seizh-se e vo gwreg, en adsavidigezh a varv? Rak eo bet dezho holl.
28En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.
29Jezuz, a respontas dezho: En dallentez oc'h, dre n'anavezit ket ar Skriturioù, na galloud Doue.
29Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.
30Rak en adsavidigezh a varv, ar wazed n'o devo ket a wragez, nag ar gwragez a ezhec'h, met bez' e vint evel aeled Doue en neñv.
30Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.
31Met diwar-benn an adsavidigezh a varv, ha n'hoc'h eus ket lennet ar pezh en deus Doue lavaret deoc'h:
31Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:
32Me eo Doue Abraham, Doue Izaak, ha Doue Jakob? Doue n'eo ket Doue ar re varv, met Doue ar re vev.
32Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.
33Ar bobl a selaoue, hag a voe souezhet gant kelennadurezh Jezuz.
33Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.
34Ar farizianed, o vezañ klevet penaos en devoa lakaet da devel ar sadukeiz, en em zastumas,
34Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.
35hag unan anezho, doktor eus al lezenn, a reas ar goulenn-mañ outañ, evit e demptañ:
35Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:
36Mestr, pehini eo ar brasañ gourc'hemenn eus al lezenn?
36Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?
37Jezuz a respontas dezhañ: Karout a ri an Aotrou da Zoue, eus da holl galon, eus da holl ene, hag eus da holl soñj.
37Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.
38Hennezh eo ar c'hentañ hag ar brasañ eus ar gourc'hemennoù.
38Este es el primero y el grande mandamiento.
39Ha setu an eil a zo heñvel outañ: Karout a ri da nesañ eveldout da-unan.
39Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.
40Eus an daou c'hourc'hemenn-se, e talc'h an holl lezenn hag ar brofeded.
40De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.
41Evel ma oa ar farizianed en em zastumet, Jezuz a reas ur goulenn outo,
41Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,
42o lavarout: Petra a soñjit eus ar C'hrist? Da biv eo mab? Int a lavaras dezhañ: Da Zavid.
42Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.
43Jezuz a lavaras dezho: Penaos eta e c'halv David anezhañ, dre ar Spered, e Aotrou, pa lavar:
43El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:
44An Aotrou en deus lavaret da'm Aotrou: Azez a-zehou din, betek ma em bo graet eus da enebourien ur skabell dindan da dreid.
44Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?
45Mar galv eta David e-unan anezhañ Aotrou, penaos eo-eñ e vab?
45Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?
46Ha den ne c'hellas respont ur ger dezhañ. Adalek an deiz-se, hini ne gredas mui ober goulenn ebet outañ.
46Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.