¹(По слав. 138). За първия певец. Давидов псалом. Господи, опитал си ме и познал си [ме].

¹Oh Jehova, ikaw nakasusi kanako, ug nahibalo kanako .

²Ти познаваш сядането ми и ставането ми; Разбираш помислите ми от далеч,

²Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; Ikaw nakasabut sa akong hunahuna bisan sa halayo.

³Издирваш ходенето ми и лягането ми, И знаеш всичките ми пътища.

³Ikaw nagasusi sa akong alagianan ug sa akong paghigda, Ug ikaw nahibalo sa tanan ko nga mga dalan.

⁴Защото [докато] думата не е [още] на езика ми, Ето, Господи, Ти я знаеш цяла.

⁴Kay walay mausa ka pulong sa akong dila, Kondili, Oh Jehova, ania karon, ang tanan hibaloan nimo.

⁵Ти си пред мен и зад мен, И турил си върху мене ръката Си.

⁵Sa likod ug sa atubangan gibantayan mo ako, Ug kanako gitapion mo ang imong kamot.

⁶[Това] знание е пречудно за мене; Високо е; не мога [да го стигна].

⁶Alang kanako katingalahan kining kinaadmana; Kini hataas, dili ako makakab-ut niini.

⁷Къде да отида от твоя Дух? Или от присъствието Ти къде да побягна?

⁷Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? Kun asa ba ako mokalagiw gikan sa imong presencia?

⁸Ако възляза на небето, Ти си там; Ако си постеля в преизподнята, и там си Ти.

⁸Kong mosaka ako ngadto sa langit, didto atua ikaw: Kong sa Sheol pagabuhaton ko ang akong higdaanan, ania karon, didto atua ikaw.

⁹[Ако] взема крилата на зората [И] се заселя в най-далечните краища на морето,

⁹Kong itaud ko ang mga pako sa kaadlawon, Ug magapuyo sa labing mga kinatumyang dapit sa dagat;

¹⁰И там ще ме води ръката Ти, И Твоята десница ще ме държи.

¹⁰Bisan pa didto magamando ang imong kamot kanako, Ug ang imong toong kamot magagunit kanako.

¹¹Ако река: Поне тъмнината ще ме покрие, И светлината около мене ще [стане на] нощ,

¹¹Kong moingon ako: Sa pagkamatuod, ang kangitngit motikyup kanako. Ug ang kahayag nga nagalibut kanako mahimong gabii;

¹²То и самата тъмнина не укрива [нищо] от Тебе, А нощта свети като деня; [За Тебе] тъмнината и светлината са безразлични.

¹²Bisan ngani ang kangitngit dili makatago gikan kanimo, Kondili ang kagabhion mohayag ingon sa kasanag sa adlaw: Kanimo ang kangitngit ug ang kahayag managsama lamang.

¹³Защото Ти си образувал чреслата ми, Обвил си ме в утробата на майка ми.

¹³Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin: Sa tagoangkan sa akong inahan, imong gitabonan ako.

¹⁴Ще Те славя, защото страшно и чудно съм направен; Чудни са Твоите дела, И душата ми добре знае [това].

¹⁴Mohatag ako ug mga pasalamat kanimo; tungod kay makalilisang ug kahibulongan uyamut ang pagbuhat kanako: Kahibulongan man ang imong mga buhat; Ug kini hibaloan kaayo sa akong kalag.

¹⁵Костникът ми не се укри от Тебе, Когато в тайна се работех, И в дълбочините на земята ми се даваше разнообразната [ми] форма.

¹⁵Ang akong lawas wala hisalipdi gikan kanimo, Sa diha nga sa tago gibuhat ako, Ug sa pagbuhat nga kahibulongan didto sa mga dapit nga labing ubos sa yuta.

¹⁶Твоите очи видяха необразуваното ми вещество; И в твоята книга бяха записани Всичките [ми] определени дни, Докато още не съществуваше ни един от тях.

¹⁶Sa wala pa mahingpit ang lawas ko, nakita na sa imong mga mata; Ug diha sa imong basahon nahasulat na ang tanan, Bisan pa ngani ang mga adlaw nga natudlo alang kanako , Sa diha nga wala pay miabut kanila.

¹⁷И колко скъпоценни за мене са [тия] Твои помисли, Боже! Колко голямо е числото им!

¹⁷Pagkabililhon usab sa imong mga hunahuna alang kanako, Oh Dios! Pagkadaku sa hilabihan ang gidaghanon nila!

¹⁸[Ако бих поискал] да ги изброя, те са по-многобройни от пясъка; Събуждам ли се още съм с Тебе.

¹⁸Kong isipon ko sila labing daghan pa sila kay sa gidaghanon sa balas: Sa akong paghimata, ako anaa gihapon kanimo.

¹⁹Непременно ще поразиш нечестивите, Боже; Отдалечете се, прочее, от мене, мъже кръвопийци.

¹⁹Sa pagkamatuod gayud imong pagapatyon ang tawong dautan, Oh Dios: Busa pahalayo kamo kanako, kamong mga tawo nga giuhaw sa dugo.

²⁰Защото говорят против Тебе нечестиво, И враговете Ти се подигат [против Тебе] заради суета.

²⁰Kay sa mga pasipala, nanagsulti sila batok kanimo, Ug ang imong mga kaaway nanaggamit sa imong ngalan sa walay kapuslanan.

²¹Не мразя ли, Господи, ония, които мразят Тебе? И не гнуся ли се от ония, които се подигат против Тебе?

²¹Wala ba nako pagdumti sila, Oh Jehova, sila nga nanagdumot kanimo? Ug wala ba ako masubo niadtong nanagpanukol batok kanimo?

²²Със съвършена омраза ги мразя, За неприятели ги имам.

²²Gidumtan ko sila uban sa hingpit nga pagdumot: Sila nahimong akong mga kaaway.

²³Изпитай ме, Боже, и познай сърцето ми; Опитай ме, и познай мислите ми;

²³Susiha ako, Oh Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing: Sulayi ako, ug hibaloi ang akong mga hunahuna;

²⁴И виж дали има в мене оскърбителен път; И води ме по вечния път.

²⁴Ug tan-awa kong kanako aduna bay dalan sa pagkadautan, Ug mandoi ako sa dalan nga walay katapusan.