1(По слав. 43). За първия певец. Поучение за Кореевите синове. Боже, с ушите си сме чули, нашите бащи са ни разказвали, Какво дело си извършил в техните дни, в древните времена.
1Oh Dios, sa among mga igdulngog nadungog namo, Ang among mga amahan nanagsugilon kanamo, Sa buhat nga gibuhat mo sa ilang mga adlaw, Niadtong karaang mga adlaw.
2Ти си изгонил с ръката Си народи, а тях си насадил; Съкрушил си племена, а тях си разпространил.
2Ikaw sa imong kamot naghingilin sa mga nasud; Apan sila gipahamutang mo: Gisakit mo ang mga katawohan; Apan gipapatlaag mo sila sa halayong dapit.
3Защото не завладяха земята със своя меч, Нито тяхната мишца ги спаси, Но Твоята десница и Твоята мишца, и светлостта на Твоето лице, Защото Твоето благоволение беше към тях.
3Kay sila wala makapanag-iya sa yuta pinaagi sa ilang kaugalingong pinuti, Ni sa ilang kaugalingong bukton nangaluwas sila; Kondili sa imong toong kamot, ug sa imong bukton, ug sa kahayag sa imong nawong, Tungod kay nalooy ikaw kanila.
4Ти си Цар мой, Боже; Заповядай [да стават] победи за Якова.
4Ikaw Oh Dios, mao ang akong Hari: Magsugo ka ug kaluwasan alang kang Jacob.
5Чрез Тебе ще повалим неприятелите си; Чрез Твоето име ще стъпчем ония, които се повдигат против нас.
5Pinaagi kanimo papahawaon namo ang among mga kabatok: Pinaagi sa imong ngalan among pagatumban ang mga nagatindog batok kanamo.
6Защото няма да уповавам на лъка си, Нито ще ме избави мечът ми.
6Kay ako dili mosalig sa akong pana, Ni magaluwas kanako ang akong espada.
7Защото Ти си ни избавил от противниците ни, И посрамил си ония, които ни мразят.
7Apan ikaw nagluwas kanamo gikan sa among mga kabatok, Ug gipakaulawan mo sila, ang mga nanagdumot kanamo.
8С Бога ще се хвалим всеки ден, И името Ти ще славословим до века. (Села).
8Diha sa Dios anaa ang among pagpangandak sa tibook nga adlaw, Ug magahatag kami sa among mga pasalamat sa imong ngalan sa walay katapusan. (Selah
9Но сега Ти си [ни] отхвърлил и посрамил, И не излизат вече с нашите войски.
9Apan karon imong gisalikway kami , ug gidala mo kami ngadto sa kaulawan, Ug wala ka na mogula uban sa among kasundalohan.
10Правиш ни да се върнем назад пред противника; И мразещите ни обират ни за себе си.
10Gipasibog mo kami gikan sa among kabatok; Ug kadtong nanagdumot kanamo nanagpangagaw gikan kanamo alang sa ilang kaugalingon.
11Предал си ни като овце за ядене, И разпръснал си ни между народите.
11Gibutang mo kami sama sa mga carnero nga gitagana alang sa pagkaon, Ug gipapatlaag mo kami sa taliwala sa mga nasud.
12Продал си Своите люде за нищо, И не си спечелил от цената им.
12Gibaligya mo ang imong katawohan sa walay bili, Ug wala madugangi ang imong bahandi tungod sa ilang bili.
13Правиш ни [за] укор на съседите ни, За присмех и поругание на ония, които са около нас.
13Gibuhat mo kami ingon nga usa ka kaulawan sa among mga silingan, Usa ka yubitonon ug talamayon kanila nga nagalibut kanamo.
14Правиш ни за поговорка между народите, За кимване с глава между племената.
14Gihimo mo kami nga usa ka pagya sa taliwala sa mga nasud, Usa ka yango-yangoan sa ulo sa taliwala sa mga katawohan.
15Всеки ден позорът ми е пред мене, И срамът на лицето ми ме покрива,
15Sa tibook nga adlaw ania ang akong kaulawan sa atubangan ko, Ug ang kaulaw sa akong nawong nagatabon kanako,
16Поради гласа на онзи, който укорява и хули, Поради неприятеля и отмъстителя.
16Tungod kay ang tingog niya nga nagatamay ug nagabalikas kanako, Pinaagi sa katarungan sa kaaway ug sa tigpapanimalus.
17Всичко това дойде върху нас; Обаче ние не Те забравихме, Нито станахме неверни на Твоя завет.
17Kini ngatanan mingdangat sa ibabaw namo; bisan pa niini wala kami malimot kanimo, Ni maglapas kami sa imong tugon.
18Сърцето ни не се върна назад, Нито се отклониха стъпките ни от Твоя път,
18Ang among kasingkasing wala motalikod, Ni mosimang ang among mga lakang gikan sa imong dalan,
19Макар Ти да си ни съкрушил в пусто място {Еврейски: Място на чакали.}. И да си ни покрил с мрачна сянка.
19Nga bisan ikaw nagdugmok kanamo sa dapit sa mga irong-ihalas, Ug gitabonan mo kami sa landong sa kamatayon.
20Ако сме забравили името на нашия Бог, Или сме прострели ръцете си към чужд Бог,
20Kong mahikalimot kami sa ngalan sa among Dios, Kun nabayaw ang among mga kamot sa lain nga dios;
21То не ще ли Бог да издири това? Защото Той знае тайните на сърцето.
21Dili ba kami pagasusihon sa Dios? Kay siya nahibalo sa mga tinago sa kasingkasing.
22Не! ние сме убивани заради Тебе цял ден, Считани сме като овце за клане,
22Oo, tungod kanimo gipamatay kami sa tibook nga adlaw; Ginaisip kami ingon sa mga carnero alang sa ihawan.
23Събуди се, Господи, защо спиш? Стани, не [ни] отхвърляй за винаги.
23Pagmata, ngano nga nagakatulog ka, Oh Ginoo? Bumangon ka, ayaw kami pag-isalikway sa walay katapusan.
24Защо криеш лицето Си, И забравяш неволята ни и угнетението ни?
24Ngano ba nga ginatagoan mo man ang imong nawong, Ug hingkalimtan mo ang among kasakit, ug ang among pagkadinaugdaug?
25Защото душата ни е снишена до пръстта; Коремът ни е прилепнал до земята.
25Kay ang among kalag gipaumod ngadto sa abug: Ang among lawas nagatapot ngadto sa yuta.
26Стани да ни помогнеш, И Избави ни заради милосърдието Си.
26Bumangon ka sa pagtabang q2 kanamo, Ug tubson mo kami tungod sa imong mahigugmaong-kalolot.