1В началото бе Словото; и Словото беше у Бога; и Словото бе Бог.
1ДАР ибтидо Калом буд, ва Калом бо Худо буд, ва Калом Худо буд.
2То в начало беше у Бога.
2Он дар ибтидо бо Худо буд.
3Всичко това чрез Него стана; и без Него не е ставало нищо [от това], което е станало.
3Ҳама чиз ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҳар он чи вуҷуд ёфт, бе Ӯ вуҷуд наёфт.
4В Него бе животът и животът бе светлина на човеците.
4Дар Ӯ ҳаёт буд, ва ҳаёт нури одамиён буд.
5И светлината свети в тъмнината; а тъмнината я не схвана.
5Ва нур дар торикй медурахшид, ва торикӣ онро фаро нагирифт.
6Яви се човек изпратен от Бога, на име Иоан.
6Шахсе аз ҷониби Худо фиристода шуда буд, ки Яҳьё ном дошт.
7Той дойде за свидетелство, да свидетелствува за светлината, за да повярват всички чрез него.
7Вай барои шоҳидӣ омад, ки бар Нур шаҳодат диҳад, то ки ҳама ба воситаи вай имон оваранд.
8Не беше той светлината, но [дойде] да свидетелствува за светлината.
8Вай он Нур набуд, балки омад, ки бар Нур шаҳодат Диҳад. ,
9Истинската светлина, която осветлява всеки човек, идеше на света.
9Он Нури ҳақиқӣ, ки ҳар одамро мунаввар мегардонад, ба ҷаҳон омаданӣ буд.
10Той бе в света; и светът чрез Него стана; но светът Го не позна.
10Ӯ дар ҷаҳон буд, ва ҷаҳон ба воситаи Ӯ ба вуҷуд омад, ва ҷаҳон Ӯро нашиноҳт.
11У Своите Си дойде, но Своите Му Го не приеха.
11Ӯ назди мансубони Худ омад, ва мансубопаш Ӯро қабул накарданд.
12А на ония, които Го приеха, даде право да станат Божии чада, [сиреч], на тия, които вярват в Неговото име;
12Лекин ба онҳое ки Ӯро қабул карданд ва ба исми Ӯ имон оварданд, кудрат дод, ки фарзандони Худо гарданд,
13които се родиха не от кръв, нито от плътска похот, нито от мъжка похот, но от Бога.
13Ки на аз хун, на аз хоҳиши ҷисм, на аз хоҳиши марде, балки аз Худо таваллуд ефтаанд.
14И словото стана плът и пребиваваше между нас; и видяхме славата Му, слава като на Единородния от Отца, пълно с благодат и истина.
14Ва Калом ҷисм гардид ва дар миёни мо сокин шуд, пур аз файз ва ростӣ; ва мо ҷалоли Ӯро дидем, ки ҷалоли шоистаи Писари ягонаи Падар аст.
15Иоан свидетелствува за Него, и викаше казвайки: Ето Онзи за Когото рекох, Който иде подир мене, достигна да бъде пред мене понеже спрямо мене беше пръв.
15Ва Яҳьё бар Ӯ шаҳодат дод, ва нидо карда, мегуфт: «Ин аст Он ки дар бораи Ӯ гуфтам: "Он ки пас аз ман меояд, пеш аз ман будааст, зеро ки бар ман муқаддам буд"».
16Защото ние всички приехме от Неговата пълнота, и благодат върху благодат;
16Ва аз пуррагии Ӯ ҳамаи мо файз бар файз пайдо кардем;
17понеже законът бе даден чрез Моисея, а благодатта и истината дойдоха чрез Исуса Христа.
17Зеро ки шариат ба воситаи Мусо ато шуд, аммо файз ва ростӣ ба воситаи Исои Масеҳ омад.
18Никой, кога да е, не е видял Бога; Единородният Син, който е в лоното на Отца, Той Го изяви.
18Худоро ҳаргиз касе надидааст; Писари ягонае ки дар оғӯши Падар аст, Ӯро зоҳир кард.
19И ето, свидетелството, [което] Иоан [даде], когато юдеите пратиха до него свещеници и левити от Ерусалим да го попитат: Ти кой си?
19Ва ин аст шаҳодати Яҳьё дар вакте ки яҳудибн аз Ерусалим коҳинон ва левизодагонро фиристоданд, то аз вай пурсанд, ки: «Ту кистӣ?»
20Той изповяда, и не отрече, а изповяда: Не съм аз Христос.
20Вай иқрор кард ва инкор накард, балки зътироф намуда, гуфт: «Ман Масеҳ нестам».
21И попитаха го: Тогава що? Илия ли си? И каза: Не съм. Пророк ли си? И отговори: Не съм.
21Аз вай пурсиданд: «Пас кистӣ? Оё Ильёс ҳастй?» Гуфт: «Не». «Оё он набӣ ҳастӣ?» Ҷавоб дод: «Не».
22На това му рекоха: Кой си? за да дадем отговор на ония, които са ни пратили. Що казваш за себе си?
22Он гоҳ ба вай гуфтанд: «Пас кистӣ? То ба он касоне ки моро фиристодаанд, ҷавоб диҳем: дар бораи худ чй мегӯӣ?»
23Той рече: Аз съм "глас на едного, който вика в пустинята; Прав правете пътя за Господа", както рече пророк Исаия.
23Гуфт: «Ман овози нидокунанде дар биёбонам: роҳи Худовандро рост кунед, чунон ки Ишаъёи набӣ гуфтааст».
24А изпратените бяха от фарисеите.
24Он фнристодагон аз фарисиён буданд;
25И попитаха го, като му рекоха: А защо кръщаваш, ако не си Христос, нито Илия, нито пророкът?
25Ва оиҳо аз вай пурсиданд: «Агар ту на Масеҳ ҳастӣ, на Ильёс ва на он набй, пас барои чӣ таъмид медиҳӣ?»
26В отговор Иоан им рече: Аз кръщавам с вода. Посред вас стои Един, Когото вие не познавате,
26Яҳьё дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман бо об таъмид медпҳам; лекин дар миёни шумо Касе истодааст, ки шумо Ӯро намеппшосед:
27Онзи, Който иде подир мене, [Който преден ми биде], Комуто аз не съм достоен да развържа ремика на обущата Му.
27«Ӯ Он аст, кя пас аз ман меояд, аммо пеш аз ман будааст; ва ман сазовори он нестам» ки даволи пойафзоли Ӯро воз куиам».
28Това стана във Витавара отвъд Иордан, дето Иоан кръщаваше.
28Ин дар Байт-Абора, ки он тарафи Ӯрдун аст, дар ҷое ки Яҳьё таъмид медод, воқеъ шуд.
29На следния ден [Иоан] вижда Исуса, че иде към него, и казва: Ето Божият Агнец, Който носи греха на света!
29Фардои он, Яҳьё Исоро дид, ки ба ҷбниби вай меояд, ва гуфт: «Инак Барраи Худо, ки гуноҳи ҷаҳонро мебардорад;
30Тоя е за Когото рекох: Подир мене иде човек, Който достигна да бъде пред мене, защото спрямо мене беше пръв.
30«Ин аст Он ки ман дар бораи Ӯ гуфтам, ки: "Пас аз ман Марде меояд, ки пеш аз ман будааст, зеро ки Ӯ бар ман муқаддам буд";
31И аз Го не познавах; но дойдох и кръщавам с вода затова, за да бъде Той изявен на Израиля.
31«Ман Ӯро намешиноҳтам; лекин барои он ки Ӯ ба Исроил зоҳир гардад, омадам ва бо об таъмид медодам».
32И Иоан свидетелствува, казвайки: Видях Духът да слиза като гълъб от небето и да почива върху Него.
32Ва Яҳьё шаҳодат дода, гуфт: «Ман Рӯҳро дидам, ки чун кабӯтаре аз осмон нозил шуда, бар Ӯ қарор гирифт;
33И аз Го не познах; но Оня, Който ме прати да кръщавам с вода Той ми рече: Онзи, над Когото видиш да слиза Духът и да почива върху Него, Той е Който кръщава със Светия Дух.
33«Маи Ӯро намешиноҳтам; лекин Он ки маро фиристод, то бо об таъмид диҳам, ба мап гуфт: "Бар ҳар кас бубинй, ки Рӯҳ нозил шуда, бар Ӯ қарор гирифт, Ӯ Ҳамон аст, ки бо Рӯҳулқудс таъмид медиҳад".
34И видях и свидетелствувам, че Тоя е Божият Син.
34«Ва ман дида, шаҳодат додам, ки Ӯ Писари Худост».
35На следния ден Иоан пак стоеше с двама от учениците си.
35Фардои он, боз Яҳьё бо ду шогирди худ истода буд.
36И като съгледа Исуса когато минаваше каза: Ето Божият Агнец!
36Чун дид, ки Исо аз он ҷо мегузарад, гуфт: «Инак Барраи Худо».
37И двамата ученика го чуха да говори [така], и отидоха подир Исуса.
37Он ду шогирд суханони вайро пгунида, аз паи Исо равона шуданд.
38И като се обърна Исус и видя, че идат подире Му, казва им: Що търсите? А те Му рекоха: Равви, (което значи, Учителю), где живееш?
38Исо ба ақиб нигоҳ карда, дид, ки онҳо меоянд, гуфт: «Чӣ меҳоҳед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Раббӣ», яъне: «эй Ӯстод, дар куҷо истиқомат дорй?»
39Казва им: Дойдете и ще видите. Дойдоха, прочее, и видяха где живее, и останаха при Него тоя ден. Беше около десетият час.
39Ӯ гуфт: «Биёед ва бубинед». Онҳо омаданд ва диданд, ки дар куҷо истиқомат дорад, ва он рӯз назди Ӯ бимонданд. Тақрибан соати даҳум буд.
40Единият от двамата, които чуха от Иоана за [Него] и Го последваха, беше Андрей, брат на Симона Петра.
40Яке аз он ду нафар, ки суҳанони Яҳьёро шунида, аз паи Ӯ омада буданд, Андриёс, бародари Шимъӯни Петрус буд.
41Той първо намира своя брат Симона и му казва: Намерихме Месия (което значи Христос).
41Вай аввал бародари худ Шимъӯнро ёфта, гуфт: «Мо Масеҳро, яъне Христосро ёфтем».
42Като го заведе при Исуса, Исус се вгледа в него и рече: Ти си Симон, син Ионов; ти ще се наричаш Кифа, (което значи Петър {Значи: Канара.}).
42Вайро назди Исо овард. Исо ба вай нигариста, гуфт: «Ту Шимъӯн, писари Юнус ҳастй;акнун номат Кифо ҳоҳад шуд, ки маънояш Петрус аст».
43На другия ден Исус възнамери да отиде в Галилея; и намира Филипа и му казва: Дойди след Мене.
43Фардои ин, Исо ҳост ба Ҷалил равад, ва Филиппусро ёфта, гуфт: «Аз ақиби Ман биё».
44А Филип беше от Витсаида, от града на Андрея и Петра.
44Филиппус аз Байт-Сайдо, ҳамшаҳрии Андриёс ва Петрус буд.
45Филип намира Натанаила и му казва: Намерихме Онзи, за Когото писа Моисей в закона, и за[ Когото писаха] пророците, Исуса, Иосифовия син, Който е от Назарет.
45Филиппус Натанъилро ёфта, гуфт: «Мо Он касеро, ки Мусо дар бораи Ӯ дар Таврот навиштааст, ва анбиё зикр кардаанд, ёфтаем, ки Исо, писари Юсуф, аз Носира аст».
46Натанаил му рече: От Назарет може ли да произлезе нещо добро? Филип му каза: Дойди и виж.
46Вале Натаьъил ба вай гуфт: «Магар мумкин аст, ки аз Носира чизи некӯе пайдо шавад?» Филиппус ба вай гуфт: «Биё ва бубин».
47Исус видя Натанаила да дохожда към Него, и казва за него: Ето истински израилтянин, у когото няма лукавщина.
47Исо чун дид, ки Натанъил сӯи Ӯ меояд, дар бораи вай гуфт: «Инак, исроилии ҳақиқй, ки дар вай макре нест».
48Натанаил му каза: Отгде ме познаваш? Исус в отговор му рече: Преди да те повика Филип, видях те като беше под смоковницата.
48Натанъил ба Ӯ гуфт: «Маро аз куҷо мешиносӣ?» Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Пеш аз он ки Филиппус туро даъват кунад» ҳангоме ки дар зери дарахти анҷир будӣ, Ман туро дидам».
49Натанаил му отговори: Учителю, Ти си Божи Син, Ти си Израилев цар.
49Натанъил дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Ӯстод! Ту Писари Худой, Ту Подшоҳи Исроил ҳастй».
50Исус в отговор му каза: Понеже ти рекох видях те под смоковницата, вярваш ли? Повече от това ще видиш.
50Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Ту имон овардй, зеро ба ту гуфтам, ки: "Ман туро дар зери дарахти анҷир дидам"; чизҳои бузургтар аз ин хохӣ дид».
51И рече му: Истина, истина ви казвам, [Отсега] ще видите небето отворено, и Божиите ангели да възлизат и слизат над Човешкия Син.
51Ва ба вай гуфт: «Ба ростй, ба ростӣ ба шумо мегӯям: минбаъд осмонро кушода ва фариштагони Худоро, ки бар Писари Одам сууд ва нузул мекунанд, хоҳед дид».