¹Истина, истина ви казвам, който не влиза през вратата на кошарата на овцете, но прескача от другаде, той е крадец и разбойник.

¹«БА РОСТЙ, ба ростй ба шумо мегӯям: ҳар кй ба оғили гӯсфанд аз дар надарояд, балки аз роҳи дигар дохил шавад, вай дузд ва роҳзан аст;

²А който влиза през вратата, овчар е на овцете.

²«Лекин ҳар кӣ аз дар дарояд, вай чӯпони гӯсфандон аст:

³Нему вратарят отваря; и овцете слушат гласа му; и вика своите овце по име и ги извежда.

³«Дарбон дарро барои вай мекушояд, гӯсфандон ба овози вай гӯш медиҳанд, вай гӯсфандони худро ном ба ном мехонад ва берун мебарорад;

⁴Когато е изкарал всичките свои, върви пред тях; и овцете го следват, защото познават гласа му.

⁴«Чун гӯсфандони худро баровард, пешопеши онҳо меравад; ва гӯсфандон аз акиби вай мераванд, чунки овозашро мешиносанд;

⁵А подир чужд човек няма да следват, но ще побягнат от него; защото не познават гласа на чуждите.

⁵«Лекин аз ақиби каси бегона намераванд, балки аз вай мегурезанд, чунки овози бегонаро намешиносанд».

⁶Тази притча им каза Исус; но те не разбраха какво им говореше.

⁶Ҳамин масалро Исо ба онҳо гуфт. Лекин онҳо нафаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо чй гуфт.

⁷Тогава Исус пак рече: Истина, истина ви казвам, Аз съм вратата на овцете.

⁷Боз Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростй, ба ростӣ ба шумо мегӯям: Ман барои гӯсфандон дар ҳастам.

⁸Всички, които са дошли преди Мене са крадци и разбойници; но овцете не ги послушаха.

⁸«Ҳамаи касоне ки пеш аз Ман омаданд, дузд ва рСҲзан ҳастанд; лекин гӯсфавдон ба овози онҳо гӯш надоданд.

⁹Аз съм вратата; през Мене ако влезе някой, ще бъде спасен, и ще влиза, и ще излиза, и паша ще намира.

⁹«Ман дар хастам: ҳар кӣ ба василаи Ман дохил шавад, наҷот меёбад, ва ба дарун ва берун меравад, ва чарогоҳ пайдо мекунад.

¹⁰Крадецът влиза само да открадне, да заколи и да погуби: Аз дойдох за да имат живот, и да го имат изобилно.

¹⁰«Дузд меояд, то ки бидуздад, бикушад ва талаф кунад; Ман омадаам, то ки онҳо ҳаёт ёбанд ва онро ба фаровонй дошта бошанд.

¹¹Аз съм добрият пастир; добрият пастир живота си дава за овцете.

¹¹«Ман чӯпони некам: чӯпони нек ҷони худро барои гусфандон фидо мекунад;

¹²Който е наемник, а не овчар, и не е стопанин на овцете, вижда вълка, че иде, и, като оставя овцете, бяга; и вълкът ги разграбва и разпръсва.

¹²«Лекин муздуре ки чӯпон нест, ва гусфандон аз они худаш нестанд, чун бубинад, ки гург меояд, гӯсфандонро монда мегурезад, ва гург гӯсфандонро мегирад ва пароканда мекунад;

¹³[Той бяга] защото е наемник, и не го е грижа за овцете.

¹³«Муздур мегурезад, чунки муздур аст, ва ғами гӯсфандонро намехӯрад.

¹⁴Аз съм добрият пастир, и познавам Моите, и Моите Мене познават,

¹⁴«Ман чӯпони некам, ва мансубони Худро мешиносам, ва мансубонам Маро мешиносанд:

¹⁵също както Отец познава Мене, и Аз познавам Отца; и Аз давам живота Си за овцете.

¹⁵«Чунон ки Падар Маро мешиносад, Ман ҳам Падарро мешиносам, ва ҷони Худро барои гӯсфандон фидо мекунам.

¹⁶И други овце имам, които не са от тая кошара, и тях трябва да доведа; и ще чуят гласа Ми; и ще станат едно стадо с един пастир.

¹⁶«Ман гӯсфандони дигар низ дорам, ки аз ин оғил нестанд, ва онҳоро низ бояд оварам: онҳо низ овози Маро хоҳанд шунид, ва як рамаю як чӯпон хоҳанд шуд.

¹⁷Затова Ме люби Отец, защото Аз давам живота Си, за да го взема пак.

¹⁷«Аз ин сабаб Падар Маро дӯст медорад, ки Ман ҷони Худро фидо мекунам, то ки онро боз ёбам;

¹⁸Никой не Ми го отнема, но Аз от Себе Си го давам. Имам право да го дам, и имам право пак да го взема. Тая заповед получих от Отца Си.

¹⁸«Ҳеҷ кас онро аз Ман намегирад, балки Худи Ман онро фидо мекунам: кудраг дорам, ки онро фидо кунам, ва қудрат дорам, ки онро боз ёбам; ин хукмро аз Падари Худ гирифтаам».

¹⁹Поради тия думи пак възникна раздор между юдеите.

¹⁹Ба сабаби ин суҳанон боз дар байни яҳудиён ихтилоф афтод.

²⁰Мнозина от тях казваха: Бяс има, и луд е; защо Го слушате?

²⁰Бисьёре аз онҳо гуфтанд: «Ӯ дев дорад ва девона ает; чаро ба суханонаш гӯш медиҳед?»

²¹Други казваха: Тия думи не са на човек хванат от бяс. Може ли бяс да отваря очи на слепи?

²¹Дигарон гуфтанд: «Ин суханони девона нест; оё дев метавонад чашми кӯронро воз кунад?»

²²И настъпи в Ерусалим празникът на освещението [на храма]. Беше зима;

²²Дар Ерусалимидитаҷдидбарпошуд,вазимистон буд.

²³и ходеше Исус в Соломоновия трем на храма.

²³Ва Исо дар маъбад, дар равоқи Сулаймон мегашт.

²⁴Между това юдеите Го заобиколиха и Му казаха: До кога ще ни държиш в съмнение? Ако си Ти Христос, кажи ни ясно.

²⁴Яҳудиён гирди Ӯро гирифта, ба Ӯ гуфтанд: «То кай моро дар тардид мегузорй? Агар Ту Масеҳ бошӣ, ошкоро бигӯ».

²⁵Исус им отговори: Казах ви, и не вярвате. Делата, които върша в името на Отца Си, те свидетелствуват за Мене.

²⁵Исо ба онҳо чавоб дод: «Ман ба шумо гуфтам, ва имон наовардец; аъмоле ки Ман баисми Падари Худ ба чо меоварам, бар Ман шаҳодат медиҳад;

²⁶Но вие не вярвате, защото не сте от Моите овце.

²⁶«Лекин шумо имон намеоваред, зеро ки аз гӯсфандони Ман нестед, чунон ки ба шумо гуфтам;

²⁷Моите овце слушат гласа Ми, и Аз ги познавам, и те Ме следват.

²⁷«Гӯсфандони Ман ба овози Ман гӯш медиҳанд, ва Ман онҳоро мешиносам, ва онҳо Маро пайравӣ мекунанд,

²⁸И Аз им давам вечен живот; и те никога няма да загинат, и никой няма да ги грабне от ръката Ми.

²⁸«Ва Ман ба онҳо ҳаёти ҷовидонӣ мебахшам, ва онҳо то абад талаф нахоҳанд шуд, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Ман кашида гирад;

²⁹Отец Ми, Който Ми [ги] даде, е по-голям от всички; и никой не може да [ги] грабне от ръката на Отца.

²⁹«Падаре ки онҳоро ба Ман дод, аз ҳама бузургтар аст, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Падари Ман кашида гирад:

³⁰Аз и Отец едно сме.

³⁰«Ман ва Падар як ҳастем».

³¹Юдеите пак взеха камъни за да Го убият.

³¹Боз яхудиён санг бардоштанд, то ки Ӯро сангсор кунанд.

³²Исус им отговори: Много добри дела ви показах от Отца; за кое от тия дела [искате да] Ме убиете с камъни?

³²Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Аз ҷониби Падари Худ ба шумо бисьёр аъмоли нек нишон додаам; аз барои кадоми онҳо Маро сангсор мекунед?»

³³Юдеите Му отговориха: Не за добро дело [искаме да] Те убием с камъни, а за богохулство, и защото Ти, бидейки човек, правиш Себе Си Бог.

³³Яҳудиён дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Туро барои амали нек сангсор намекунем, балки барои куфр, зеро Ту, ки одам ҳастй, Худро Худо мехонй».

³⁴Исус им отговори: Не е ли писано във вашия закон: "Аз рекох, богове сте вие"?

³⁴Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Оё дар шариати шумо навишта нашудааст: "Ман гуфтам: шумо худоен ҳастед"?

³⁵Ако са наречени богове ония, към които дойде Божието слово, (и написаното не може да се наруши),

³⁵«Агар онҳоеро, ки каломи Худо сӯяшон нозил шуд, худоен хондааст, ва Навишта наметавонад ботил шавад, -

³⁶то на Този, Когото Бог освети и прати на света, казвате ли, богохулствуваш, защото рекох, Аз съм Божий Син?

³⁶«Пас ба Касе ки Падар Ӯро тақдис карда, ба ҷаҳон фиристод, чӣ тавр шумо мегӯед, ки: "Куфр мегӯӣ", чунки гуфтаам: "Писари Худо ҳастам"?

³⁷Ако не върша делата на Отца Си, недейте Ми вярва;

³⁷«Агар аъмоли Падари Худро ба ҷо намеоварам, ба Ман имон наоваред;

³⁸но ако ги върша, то, макар да не вярвате на Мене, вярвайте на делата, за да познаете и разберете, че Отец е в Мене, и Аз в Отца.

³⁸«Ва агар ба ҷо меоварам, ҳарчанд шумо ба Ман имон намеоваред, пас ба аъмол имон оваред, то бидонед ва бовар кунед, ки Падар дар Ман аст, ва Ман дар Ӯ».

³⁹Пак искаха да Го хванат; но Той избяга от ръката им.

³⁹Он гоҳ бори дигар хостанд Ӯро дастгир кунанд; лекин Ӯаз дасташон раҳо шуд.

⁴⁰И отиде отвъд Иордан, на мястото, гдето Иоан по-преди кръщаваше и остана там.

⁴⁰Ва боз ба он тарафи Ӯрдун, ба ҳамон ҷое ки пештар Яҳьё таъмид медод, рафт ва дар он ҷо монд.

⁴¹И мнозина дойдоха при Него; и казаха: Иоан не извърши никое знамение; но всичко, що каза Иоан за Този беше истинно.

⁴¹Ва бисьёр касон назди Ӯ омаданд ва гуфтанд: «Яҳьё ҳеҷ мӯъҷизае иишон надод; лекин ҳар он чи Яҳьё дар бораи Ин Шахс гуфт, рост буд».

⁴²И там мнозина повярваха в Него.

⁴²Ва бисьёр касон дар он ҷо ба Ӯ имон оварданд.