¹В първия ден на седмицата Мария Магдалина дохожда на гроба сутринта, като беше още тъмно, и вижда, че камъкът е дигнат от гроба.

¹ДАР рӯзи якшаябе, бомдодон, ки ҳаво ҳанӯз торик буд, Марьями Маҷдалия бар сари қабр омад ва дид, ки санг аз қабр бардошта шудааст;

²Затова се затича и дохожда при Симона Петра и при другия ученик, когото обичаше Исус, и им казва: Дигнали Господа от гроба, и не знаем где са Го положили.

²Вай дартоз назди Шимъӯни Петрус ва он шогирди дигаре ки Исо дӯст медошт, омада, ба онҳо гуфт: «Худовандро аз қабр бурдаанд, ва намедонем, ки Ӯро куҷо гузоштаанд».

³И тъй, Петър и другият ученик излязоха и отиваха на гроба;

³Дарҳол Шимъӯни Петрус ва он шогирди дигар берун омада, ба ҷониби қабр рафтанд.

⁴и двамата тичаха заедно, но другият ученик надвари Петра и стигна пръв на гроба.

⁴Ҳар ду бо ҳам медавиданд, вале он шогирди дигар зудтар давида, аз Петрус пеш гузащт ва аввал бар сари қабр омад,

⁵И като надникна, видя плащаниците сложени, но не влезе вътре.

⁵Ва хам шуда, кафанро гуэошта дид; лекин ба дарун надаромад.

⁶След него дойде Симон Петър и влезе в гроба; видя плащаниците сложени,

⁶Аз ақиби вай Шимъӯни Петрус омада, ба қабр даромад ва кафанро гузошта дид.

⁷и кърпата, която беше на главата Му, не сложена с плащаниците, а свита на отделно място.

⁷Ва рӯймолеро, ки бар сари Ӯ буд, на бо кафан, балки дар гӯшае алоҳида печида дид.

⁸Тогава влезе другият ученик, който пръв стигна на гроба; и видя и повярва.

⁸Он шогирди дигар, ки аввал бар сари қабр омада будэ низ ба дарун даромад, ва дид, ва имон овард;

⁹Защото още не бяха разбрали писанието, че Той трябваше да възкръсне от мъртвите.

⁹Зеро онҳо ҳанӯз Навиштаро нафаҳмида буданд, ки Ӯ бояд аз мурдагон эҳьё шавад.

¹⁰И тъй, учениците се върнаха пак у тях си.

¹⁰Ва шогирдон ба хонаи худ баргаштанд.

¹¹А Мария стоеше до гроба отвън и плачеше; и така, като плачеше надникна в гроба,

¹¹Аммо Марьям дар беруни қабр истода, гирья мекард; ва чун мегирист, хам шуда, ба даруни кдбр нигоҳ кард.

¹²и вижда два ангела в [бели] дрехи седнали там гдето бе лежало Исусовото тяло, един откъм главата, и един откъм нозете.

¹²Ва ду фариштаи сафедпӯшро дид, ки дар он ҷое ки Часади Исо гузошта шуда буд, яке ба тарафи сар ва дигаре ба тарафи пой нишаста буданд.

¹³И те й казват: Жено, защо плачеш? Казва им: Защото дигнали Господа мой, и не знам где са Го положили.

¹³Онҳо ба вай гуфтанд: «Эй зан! Чаро гирья мекунй?» Ба онҳо гуфт: «Худованди маро бурдаанд, ва намедонам, ки Ӯро куҷо гузоштаанд».

¹⁴Като рече това, тя се обърна назад и видя Исуса, че стои, но не позна, че беше Исус.

¹⁴Чун инро гуфт, ба ақиб рӯ овард ва Исоро истода дид; вале надонист, ки ин Исост.

¹⁵Казва й Исус: Жено, защо плачеш? кого търсиш? Тя, като мислеше, че е градинарят, казва Му: Господине, ако ти си го изнесъл, кажи ми где си Го положил, и аз ще Го дигна.

¹⁵Исо ба вай гуфт: «Эй зан! Чаро гирья мекунӣ? Киро ҷустуҷӯ мекунй?» Вай ба гумони он ки ин боғбон аст, ба Ӯ гуфт: «Эй оғо! Агар ту Ӯро бурда бошӣ, ба ман бигӯ, ки Ӯро куҷо гузоштй, то ки ман Ӯро гирифта барам».

¹⁶Казва й Исус: Марийо! Тя се обърна и Му рече на еврейски: Равуни! което значи, Учителю!

¹⁶Исо ба вай гуфт: «Эй Марьям!» Вай рӯ оварда, ба Ӯ гуфт: «Раббунӣ!» - яъне: Ӯстод!"

¹⁷Казва й Исус: Не се допирай до Мене, защото още не съм се възнесъл при Отца; но иди при братята Ми и кажи им: Възнасям се при Моя Отец и вашия Отец, при Моя Бог и вашия Бог.

¹⁷Исо ба вай гуфт: «Ба Ман даст нарасон, зероки ҳанӯз назди Падари Худ сууд накардаам; лекин назди бародарони Ман рафта, ба онҳо бигӯ: Ман назди Падари Худ ва Падари шумо, назди Худои Худ ва Худои шумо сууд мекунам».

¹⁸Мария Магдалина дохожда и известява на учениците, че видяла Господа, и че Той й казал това.

¹⁸Марьями Маҷдалия омада, ба шогирдон хабар дод, ки: «Ман Худовандро дидаам, ва ба ман чунин гуфт».

¹⁹А вечерта на същия ден, първия на седмицата, когато вратата на [стаята], гдето бяха учениците, беше заключена поради страха от юдеите, Исус дойде, застана посред, и каза им: Мир вам!

¹⁹Бегоҳии ҳуди ҳамон рӯзи якшанбе, вакте ки шогирдон дар хонае ҷамъ омада, аз тарси яҳудиён дарҳои онро баста буданд, Исо омада, дар миёни онҳо биистод ва ба онҳо гуфт: «Салом бар шумо бод!»

²⁰И като рече това, показа им ръцете и ребрата Си. И зарадваха се учениците като видяха Господа.

²⁰Чун инро гуфт, дастҳо ва қабурғаи Худро ба онҳо нишон дод. Шогирдон Худовандро дида, шод гардиданд.

²¹И Исус пак им рече: Мир вам! Както Отец изпрати Мене, така и Аз изпращам вас.

²¹Воз Исо ба онҳо гуфт: «Салом бар шумо бод! Чунон ки Падар Маро фиристод, Ман низ шуморо мефиристам».

²²И като рече това, духна върху тях и им каза: Приемете Светия Дух.

²²Чун инро гуфт, бар онҳо дамид ва гуфт: «Руҳулкудсро пайдо кунед:

²³На които простите греховете, простени им са, на които задържите задържани са.

²³Гуноҳи касеро, ки афв намоед, омурзида мешавад; ва касеро, ки афв накунед, омурзида намешавад».

²⁴А Тома, един от дванадесетте наречен Близнак, не беше с тях, когато дохожда Исус.

²⁴Лекин Тумо, ки яке аз он дувоздаҳ буд ва Экизак номида мешуд, вакте ки Исо омад» бо онҳо набуд.

²⁵Затова другите ученици му казаха: Видяхме Господа. А той им рече: Ако не видя на ръцете Му раните от гвоздеите, и не туря ръката си в ребрата Му, няма да повярвам.

²⁵Шогирдони дигар ба вай гуфтанд: «Мо Худовандро дидаем». Вай ба онҳо гуфт: «То дар дастҳои Ӯ ҷои мехҳоро набинам, ва ангушти худро дар ҷои меҳҳо нагузорам, ва дасти худро бар қабурғаи Ӯ наниҳам, бовар нахоҳам кард».

²⁶И подир осем дни учениците Му пак бяха вътре, и Тома с тях. Исус дохожда, като беше заключена вратата, застана насред, и рече: Мир вам!

²⁶Баъд аз ҳашт рӯз боз шогирдони Ӯ дар хона буданд, ва Тумо низ бо онҳо буд, ва дарҳо баста. Исо омада, дар миёни онҳо биистод ва гуфт: «Салом бар шумо бод!»

²⁷Тогава каза на Тома: Дай си пръста тука и виж ръцете Ми, и дай ръката си и тури я в ребрата Ми; и не бъди невярващ, а вярващ.

²⁷Пас аз он ба Тумо гуфт: «Ангушти худро ба ин ҷо биёр ва дастҳои Маро бубин; ва дасти худро биёр ва бар қабурғаи Ман бигузор; ва беимон набош, балки имон дошта бош».

²⁸Тома в отговор Му рече: Господ мой и Бог мой!

²⁸Тумо дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Эй Худованди ман ва эй Худои ман!»

²⁹Исус му казва: Понеже Ме видя, [Томо], ти повярва, блажени ония, които, без да видят, са повярвали.

²⁹Исо ба вай гуфт: «Ба хотири он ки Маро дидаи, имон опардӣ: хушо касоне ки надида, нмон меоваранд».

³⁰А Исус извърши пред учениците още много други знамения, които не са вписани в тая книга.

³⁰Боз бисьёр мӯъчизоти дигаре Исо дар назди шогирдонаш нишон дод, ки дар ин китоб навишта нашуд;

³¹А тия са написани за да повярвате, че Исус е Христос, Божият Син, и, като вярвате, да имате живот в Неговото име.

³¹Аммо ин кадараш навишта шуд, то шумо имон оваред, ки Исо Масеҳ ва Писари Худост; ва имон оварда, ба исми Ӯ ҳаёт ёбед.