¹Ug si Agripa miingon kang Pablo: Ginatugot kanimo ang pagsulti alang sa imong kaugalingon. Unya si Pablo mituy-od sa iyang kamot, ug namulong sa iyang paglaban:

¹Then Agrippa said unto Paul, Thou art permitted to speak for thyself. Then Paul stretched forth the hand, and answered for himself:

²Gikalipay ko sa akong kaugalingon, hari nga Agripa, nga makahimo ako sa akong paglaban sa imong atubangan niining adlawa mahitungod sa tanang mga butang nga ginasumbong sa mga Judio batok kanako.

²I think myself happy, king Agrippa, because I shall answer for myself this day before thee touching all the things whereof I am accused of the Jews:

³Labi na gayud kay batid ikaw sa tanang mga batasan ug mga gikalalisan sa mga Judio; busa ginapakilooy ko kanimo nga patalinghugan mo ako nga mapailubon.

³Especially because I know thee to be expert in all customs and questions which are among the Jews: wherefore I beseech thee to hear me patiently.

⁴Ang akong batasan sa kinabuhi sukad sa akong pagkabatan-on hangtud karon, nga sukad sa sinugdan didto sa akong kaugalingon nga nasud ug sa Jerusalem, hingbaloan kini sa tanang mga Judio;

⁴My manner of life from my youth, which was at the first among mine own nation at Jerusalem, know all the Jews;

⁵Nga nahibalo kanako sukad sa sinugdan, kong buot sila magsaksi, nga ako subay sa labing matul-id nga kadapigan sa among tinohoan nagkinabuhi ako nga Fariseo.

⁵Which knew me from the beginning, if they would testify, that after the most straitest sect of our religion I lived a Pharisee.

⁶Ug karon nagatindog ako dinhi aron pagahukman tungod sa paglaum sa saad nga gibuhat sa Dios sa among mga ginikanan,

⁶And now I stand and am judged for the hope of the promise made of God, unto our fathers:

⁷Nga sa maong saad ang among napulog duha ka banay nga nagaalagad sa Dios sa dakung kakugi, sa adlaw ug sa gabii, milaum nga makakab-ut; ug mahatungod niining paglaum, gisumbong ako sa mga Judio, Oh, hari!

⁷Unto which promise our twelve tribes, instantly serving God day and night, hope to come. For which hope's sake, king Agrippa, I am accused of the Jews.

⁸Nganong ginahunahuna ninyo nga dili katohoan, kong pagabanhawon sa Dios ang mga minatay?

⁸Why should it be thought a thing incredible with you, that God should raise the dead?

⁹Ako, sa pagkamatuod, naghunahuna sa akong kaugalingon, nga kinahanglan ako magabuhat ug daghang mga butang batok sa ngalan ni Jesus nga Nazaretnon.

⁹I verily thought with myself, that I ought to do many things contrary to the name of Jesus of Nazareth.

¹⁰Ug kini gibuhat ko usab sa Jerusalem; ug gibutang ko sa mga bilanggoan ang daghan sa mga balaan, sa nakadawat ako ug pagbulot-an sa mga pangulong sacerdote; ug sa gipamatay sila, gihatag ko ang akong pag-uyon.

¹⁰Which thing I also did in Jerusalem: and many of the saints did I shut up in prison, having received authority from the chief priests; and when they were put to death, I gave my voice against them.

¹¹Ug sa pagsilot kanila sama kadaghan sa tanang mga sinagoga, gipugos ko sila aron magapasipala; ug sa napungot ako pag-ayo batok kanila, gilutos ko sila hangtud sa mga kalungsoran sa laing nasud.

¹¹And I punished them oft in every synagogue, and compelled them to blaspheme; and being exceedingly mad against them, I persecuted them even unto strange cities.

¹²Tungod niana sa nagapanaw ako ngadto sa Damasco, nga may pagbulot-an ug sugo sa mga pangulong sacerdote;

¹²Whereupon as I went to Damascus with authority and commission from the chief priests,

¹³Sa udto ang adlaw, Oh hari, nakita ko sa dalan ang usa ka kahayag gikan sa langit, nga labaw pa sa kasilaw sa adlaw, nga nagasidlak sa libut nako ug sa mga ming-uban kanako.

¹³At midday, O king, I saw in the way a light from heaven, above the brightness of the sun, shining round about me and them which journeyed with me.

¹⁴Ug sa nangapukan kaming tanan sa yuta, hingdunggan ko ang usa ka tingog nga nagasulti kanako sa pinulongang Hebreohanon: Saulo, Saulo, nganong ginalutos mo ako? Malisud alang kanimo ang pagtindak sa mga espuela.

¹⁴And when we were all fallen to the earth, I heard a voice speaking unto me, and saying in the Hebrew tongue, Saul, Saul, why persecutest thou me? it is hard for thee to kick against the pricks.

¹⁵Ug miingon ako: Kinsa ba ikaw, Ginoo? Ug miingon ang Ginoo: Ako mao si Jesus, nga imong ginalutos.

¹⁵And I said, Who art thou, Lord? And he said, I am Jesus whom thou persecutest.

¹⁶Apan bumangon ka ug tumindog; kay tungod niini nagpakita ako kanimo, sa pagtudlo kanimo nga ministro ug saksi sa mga butang nga imong hingkit-an kanako ug sa mga butang usab nga igapakita ko pa kanimo;

¹⁶But rise, and stand upon thy feet: for I have appeared unto thee for this purpose, to make thee a minister and a witness both of these things which thou hast seen, and of those things in the which I will appear unto thee;

¹⁷Nga magaluwas kanimo gikan sa mga tawo ug sa mga Gentil, kang kinsa ikaw paadtoon ko,

¹⁷Delivering thee from the people, and from the Gentiles, unto whom now I send thee,

¹⁸Sa pagbuka sa ilang mga mata aron managbalik sila gikan sa kangitngitan ngadto sa kahayag, ug gikan sa kagamhanan ni Satanas ngadto sa Dios, aron managpakadawat sila sa pasaylo sa mga sala, ug sa kabilin kanila nga mga gipakabalaan tungod sa pagtoo kanako.

¹⁸To open their eyes, and to turn them from darkness to light, and from the power of Satan unto God, that they may receive forgiveness of sins, and inheritance among them which are sanctified by faith that is in me.

¹⁹Tungod niana, Oh hari nga Agripa, wala ako magmalalison sa langitnon nga panan-awon:

¹⁹Whereupon, O king Agrippa, I was not disobedient unto the heavenly vision:

²⁰Kondili nagamantala ako una sa tanan sa mga taga-Damasco, ug sa Jerusalem, ug sa tibook nga ginsakpan sa Judea, ug sa mga Gentil usab, nga managhinulsol unta sila ug managbalik sa Dios, nga managhimo ug mga buhat nga takus sa paghinulsol.

²⁰But shewed first unto them of Damascus, and at Jerusalem, and throughout all the coasts of Judaea, and then to the Gentiles, that they should repent and turn to God, and do works meet for repentance.

²¹Tungod niining hinungdan, ang mga Judio mingdakup kanako sa templo, ug nagpaninguha sa pagpatay kanako.

²¹For these causes the Jews caught me in the temple, and went about to kill me.

²²Busa, sa nakadawat ako sa panabang nga gikan sa Dios, nakapadayon ako hangtud niining adlawa, nga nagahatag ug pagpamatuod sa kagagmayan ug sa kadagkuan usab; ug wala magasulti sa bisan unsa, gawas sa gipahayag sa mga Manalagna ug ni Moises nga manghitabo:

²²Having therefore obtained help of God, I continue unto this day, witnessing both to small and great, saying none other things than those which the prophets and Moses did say should come:

²³Nga si Cristo kinahanglan mag-antus, ug nga siya, sa sinugdan pinaagi sa pagkabanhaw sa mga minatay, magamantala sa kahayag ngadto sa mga tawo ug sa mga Gentil.

²³That Christ should suffer, and that he should be the first that should rise from the dead, and should shew light unto the people, and to the Gentiles.

²⁴Ug sa nagasulti siya sa iyang paglaban, si Festo sa dakung tingog miingon: Buang ka, Pablo; ang hilabihan mo nga kaalam nakapabuang kanimo.

²⁴And as he thus spake for himself, Festus said with a loud voice, Paul, thou art beside thyself; much learning doth make thee mad.

²⁵Apan si Pablo miingon: Dili ako buang, labing halangdon nga Festo, kondili nagasulti ako sa mga pulong sa kamatuoran ug sa kabuotan.

²⁵But he said, I am not mad, most noble Festus; but speak forth the words of truth and soberness.

²⁶Kay ang hari nahibalo niining mga butanga, kang kansa usab nagasulti ako sa walay pagpanuko; kay nasayud gayud ako nga walay bisan unsa niining mga butanga nga nalilong kaniya; kay kini wala pagbuhata sa kasuokan.

²⁶For the king knoweth of these things, before whom also I speak freely: for I am persuaded that none of these things are hidden from him; for this thing was not done in a corner.

²⁷Hari nga Agripa, mitoo ka ba sa mga manalagna? Nanghibalo ako nga ikaw mitoo.

²⁷King Agrippa, believest thou the prophets? I know that thou believest.

²⁸Ug si Agripa miingon kang Pablo: Uban sa diyutay nga pagpalukmay makabig mo unta ako sa pagka-Cristohanon.

²⁸Then Agrippa said unto Paul, Almost thou persuadest me to be a Christian.

²⁹Ug si Pablo miingon: Itugot unta sa Dios, nga sa diyutay kun sa daghan, dili lamang ikaw, kondili usab ang tanan nga nanagpatalinghug kanako niining adlawa mamahimo nga sama kanako, gawas niining mga talikala.

²⁹And Paul said, I would to God, that not only thou, but also all that hear me this day, were both almost, and altogether such as I am, except these bonds.

³⁰Ug sa nakapamulong siya niini, mingtindog ang hari, ug ang gobernador, ug si Bernice, ug ang mga nanaglingkod uban kanila.

³⁰And when he had thus spoken, the king rose up, and the governor, and Bernice, and they that sat with them:

³¹Ug sa pagpamauli nila, nagasulti ang usa ug usa kanila nga nagaingon: Kining tawohana walay bisan unsa nga gibuhat nga takus sa kamatayon, bisan sa mga talikala.

³¹And when they were gone aside, they talked between themselves, saying, This man doeth nothing worthy of death or of bonds.

³²Ug si Agripa miingon kang Festo: Kining tawohana mabuhian unta kong wala pa siya makadangup kang Cesar.

³²Then said Agrippa unto Festus, This man might have been set at liberty, if he had not appealed unto Caesar.