¹Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.

¹My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.

²Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.

²I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.

³Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?

³Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?

⁴Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?

⁴Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

⁵Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,

⁵Are thy days as the days of man? are thy years as man's days,

⁶Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,

⁶That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?

⁷Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?

⁷Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.

⁸Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.

⁸Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.

⁹Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?

⁹Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?

¹⁰Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?

¹⁰Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

¹¹Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.

¹¹Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.

¹²Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.

¹²Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.

¹³Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:

¹³And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.

¹⁴Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.

¹⁴If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.

¹⁵Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.

¹⁵If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;

¹⁶Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.

¹⁶For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.

¹⁷Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.

¹⁷Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.

¹⁸Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.

¹⁸Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!

¹⁹Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.

¹⁹I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

²⁰Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,

²⁰Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,

²¹Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;

²¹Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;

²²Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.

²²A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.