¹Ug si Job migamit pag-usab sa iyang sambingay, ug miingon:

¹Moreover Job continued his parable, and said,

²Oh, nga maingon unta ako niadtong unang mga bulan, Niadtong unang mga adlaw sa diha nga ang Dios nagbantay pa kanako;

²Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;

³Sa diha nga ang iyang suga nagdan-ag sa ibabaw sa akong ulo, Ug pinaagi sa iyang kahayag gilatas ko ang kangitngit;

³When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;

⁴Ingon sa akong pagkamauswagon sa akong mga adlaw, Sa diha nga ang pakig-abyan sa Dios nagpuyo pa sa sulod sa akong balong-balong;

⁴As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tabernacle;

⁵Sa diha nga ang Makagagahum kauban pa kanako, Ug ang akong mga anak kanako nagalibut;

⁵When the Almighty was yet with me, when my children were about me;

⁶Sa diha nga ang akong mga lakang ginahugasan sa mantequilla, Ug ang bato nagapaagay-ay kanako ug mga sapa nga lana!

⁶When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;

⁷Sa miadto ako sa ganghaan ngadto sa ciudad, Sa giandam ko ang akong lingkoranan diha sa dalan,

⁷When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!

⁸Ang mga batan-on nakakita kanako ug nanagtago sa ilang kaugalingon, Ug ang mga tigulang nanindog ug wala manglihok;

⁸The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.

⁹Ang mga principe nanagpugong sa pagsulusulti, Ug gidapion ang ilang mga kamot sa ilang baba;

⁹The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.

¹⁰Ang tingog sa mga tawong halangdon gipahilum, Ug ang ilang mga dila nanapot sa alingag-ngag sa ilang baba.

¹⁰The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.

¹¹Kay sa diha nga nakadungog kanako ang igdulungog, unya kana kanako nanalangin; Ug sa diha nga nakakita kanako ang mata, kana nagpamatuod kanako:

¹¹When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:

¹²Kay akong giluwas ang kabus nga nagtu-aw, Ang ilo usab nga kaniya walay makatabang.

¹²Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.

¹³Ang panalangin niadtong haduol sa kamatayon midangat kanako; Ug ang kasingkasing sa babaye nga balo gipaawit ko sa kalipay.

¹³The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.

¹⁴Gisul-ob ko ang pagkamatarung, ug kana nahimo nga akong bisti: Ang akong justicia nahimutang ingon sa kupo ug purongpurong.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.

¹⁵Ako nahimong mga mata sa mga buta, Ug sa mga bakol ako nahimong mga tiil.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.

¹⁶Ako nahimong amahan sa mga hangul: Ug ang katungod niadtong wala ko hiilhi akong gipangita.

¹⁶I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.

¹⁷Ug gilumpag ko ang apapangig sa mga tawong dili matarung, Ug gilaksi ko ang tinukob diha sa iyang mga ngipon.

¹⁷And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.

¹⁸Unya ako miingon: Ako mamatay sa akong salag, Ug pagadaghanon ko ang akong mga adlaw ingon sa balas:

¹⁸Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.

¹⁹Ang akong gamot mikaylap ngadto sa katubigan, Ug ang yamog mipabilin sa ibabaw sa akong sanga sa tibook nga gabii:

¹⁹My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.

²⁰Ang akong himaya nga ania kanako lunhaw, Ug ang akong pana nabag-o dinhi sa akong kamot.

²⁰My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.

²¹Kanako ang mga tawo nanagpatalinghug ug nanagpaabut, Ug nanaghilum tungod sa akong tambag.

²¹Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.

²²Sa pagkatapus sa akong mga pulong sila wala na mousab pagsulti; Ug ang akong tambag nagatulo sa ibabaw nila.

²²After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.

²³Ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; Ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.

²³And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.

²⁴Ug ako mipahiyum kanila sa diha nga sila walay pagsalig; Ug ang kahayag sa akong panagway wala nila isalikway.

²⁴If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.

²⁵Ako nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon sa usa ka pangulo, Ug mipuyo ingon sa usa ka hari sa kasundalohan, Ingon sa usa ka nagalipay niadtong mga masulob-on.

²⁵I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.