¹Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.

¹Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.

²Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.

²Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.

³Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.

³We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.

⁴Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.

⁴We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.

⁵Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.

⁵Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.

⁶Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.

⁶We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.

⁷Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.

⁷Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.

⁸Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.

⁸Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.

⁹Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.

⁹We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.

¹⁰Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.

¹⁰Our skin was black like an oven because of the terrible famine.

¹¹Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.

¹¹They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.

¹²Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.

¹²Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.

¹³Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.

¹³They took the young men to grind, and the children fell under the wood.

¹⁴Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.

¹⁴The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.

¹⁵Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.

¹⁵The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.

¹⁶Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!

¹⁶The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!

¹⁷Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.

¹⁷For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.

¹⁸Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.

¹⁸Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.

¹⁹Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.

¹⁹Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.

²⁰Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?

²⁰Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?

²¹Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.

²¹Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.

²²Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.

²²But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.