¹Apan nagaingon ako: Nga sa bata pa ang manununod, walay kalainan gikan sa usa ka ulipon bisan siya ginoo sa tanan.

¹And I say, so long time as the heir is a babe, he differeth nothing from a servant — being lord of all,

²Kondili anaa siya sa ilalum sa mga magbalantay ug sa mga tinugyanan sa panahon nga gitagal sa amahan.

²but is under tutors and stewards till the time appointed of the father,

³Ingon man usab kita, nga sa bata pa kita, mga ulipon kita sa ilalum sa mga bata nga pagtolon-an sa kalibutan.

³so also we, when we were babes, under the elements of the world were in servitude,

⁴Apan sa pag-abut sa kahingpitan sa panahon, gipadala sa Dios ang iyang Anak, nga natawo sa usa ka babaye, natawo sa ilalum sa Kasugoan,

⁴and when the fulness of time did come, God sent forth His Son, come of a woman, come under law,

⁵Aron pagtubson niya sila nga anaa sa ilalum sa Kasugoan, aron makadawat kita sa pagka-sinagop nga mga anak.

⁵that those under law he may redeem, that the adoption of sons we may receive;

⁶Ug tungod kay mga Anak kamo, ang Dios nagpadala sa Espiritu sa iyang Anak nganhi sa atong mga kasingkasing, nga nanggilaba: Abba, Amahan.

⁶and because ye are sons, God did send forth the spirit of His Son into your hearts, crying, `Abba, Father!`

⁷Sa pagkaagi nga, dili na ikaw ulipon, kondili anak; ug kong anak, nan, manununod sa Dios pinaagi kang Cristo.

⁷so that thou art no more a servant, but a son, and if a son, also an heir of God through Christ.

⁸Apan niadtong panahona, sa wala pa kamo makaila sa Dios, kamo mga ulipon nila nga sa ilang kinaiya dili mga dios.

⁸But then, indeed, not having known God, ye were in servitude to those not by nature gods,

⁹Apan karon, nga nakaila na kamo sa Dios, kun ingnon hinoon, sa hing-ilhan kamo sa Dios, naunsa ba nga mobalik man kamo pag-usab niadtong mga maluya ug uban sa mga bata nga pagtolon-an, nga niini buot kamo magpaulipon pag-usab.

⁹and now, having known God — and rather being known by God — how turn ye again unto the weak and poor elements to which anew ye desire to be in servitude?

¹⁰Gilihian ninyo ang mga adlaw, ug ang mga bulan, ug ang mga panahon, ug ang mga tuig.

¹⁰days ye observe, and months, and times, and years!

¹¹Nahadlok ako kaninyo, nga tingali nakabuhat ako sa walay kapuslanan alang kaninyo.

¹¹I am afraid of you, lest in vain I did labour toward you.

¹²Mga igsoon, nagapangaliyupo ako kaninyo nga manig-ingon kamo kanako, kay ako usab ingon man kaninyo. Wala kamoy nahimo kanako nga bisan unsa nga dautan.

¹²Become as I [am] — because I also [am] as ye brethren, I beseech you; to me ye did no hurt,

¹³Apan hingbaloan ninyo nga tungod sa usa ka sakit sa unod, nagmantala una ako kaninyo sa Maayong Balita.

¹³and ye have known that through infirmity of the flesh I did proclaim good news to you at the first,

¹⁴Ug kadtong sa akong unod nga maoy usa ka panulay kaninyo, wala ninyo pagtamaya, ug wala ninyo isalikway; kondili inyong gidawat ako ingon sa usa ka manolonda sa Dios, ingon kang Cristo Jesus.

¹⁴and my trial that [is] in my flesh ye did not despise nor reject, but as a messenger of God ye did receive me — as Christ Jesus;

¹⁵Busa hain na man kadtong pag-dayeg sa inyong kaugalingon? Kay ginapamatuod ko kaninyo, nga, kong arang mahimo, gilusok unta ninyo ang inyong mga mata, ug ihatag ninyo kanako.

¹⁵what then was your happiness? for I testify to you, that if possible, your eyes having plucked out, ye would have given to me;

¹⁶Sa ingon niana, nahimo ba ako nga kaaway ninyo tungod sa pag-asoy ko kaninyo sa kamatuoran?

¹⁶so that your enemy have I become, being true to you?

¹⁷Sila nagapangita sa masingkamoton kaninyo sa paagi nga dili maayo; hinonoa, buot nila nga isalikway kamo, aron kamo managpangita kanila.

¹⁷they are zealous for you — [yet] not well, but they wish to shut us out, that for them ye may be zealous;

¹⁸Apan maayo nga pangitaon kita sa masingkamoton sa kaayohan sa tanang panahon; ug dili lamang kong anaa ako, nga nagaatubang kaninyo.

¹⁸and [it is] good to be zealously regarded, in what is good, at all times, and not only in my being present with you;

¹⁹Mga anak ko, tungod kaninyo mibalik ang akong kasakit, hangtud nga si Cristo matawo sa sulod ninyo.

¹⁹my little children, of whom again I travail in birth, till Christ may be formed in you,

²⁰Apan buot unta ako makig-atubang kaninyo karon, ug sa pag-ilis sa akong tingog; kay nalibug ako tungod kaninyo.

²⁰and I was wishing to be present with you now, and to change my voice, because I am in doubt about you.

²¹Suginli ako ninyo, kamo nga buot mopasakup sa Kasugoan, wala ba kamo makadungog sa Kasugoan?

²¹Tell me, ye who are willing to be under law, the law do ye not hear?

²²Kay nahasulat na, nga si Abraham may duha ka mga anak nga lalake; ang usa sa ulipon nga babaye, ug ang usa sa babaye nga may kagawasan.

²²for it hath been written, that Abraham had two sons, one by the maid-servant, and one by the free-woman,

²³Apan ang anak sa ulipon natawo sumala sa unod; apan ang anak sa babaye nga may kagawasan, natawo pinaagi sa saad.

²³but he who [is] of the maid-servant, according to flesh hath been, and he who [is] of the free-woman, through the promise;

²⁴Kining mga butanga mga panganinawan. Kay kining mga babaye mao ang duha ka mga tugon; ang usa gikan sa bukid sa Sinai, nga nanganak ngadto sa pagkaulipon, nga mao si Agar.

²⁴which things are allegorized, for these are the two covenants: one, indeed, from mount Sinai, to servitude bringing forth, which is Hagar;

²⁵Kay kining pulong Agar, mao ang bukid nga Sinai sa Arabia, ug mahatungod sa Jerusalem karon, kay anaa sa pagkaulipon uban sa iyang mga anak.

²⁵for this Hagar is mount Sinai in Arabia, and doth correspond to the Jerusalem that now [is], and is in servitude with her children,

²⁶Apan ang Jerusalem nga atua sa itaas mao ang may kagawasan, nga mao ang atong inahan.

²⁶and the Jerusalem above is the free-woman, which is mother of us all,

²⁷Kay nahasulat: Maglipay ka, ikaw apuli nga wala mag-anak; tumiyabaw ug suminggit ka, ikaw nga wala manganak; kay daghan pa ang mga anak sa mga gibiyaan kay kaninyo nga iya sa may bana.

²⁷for it hath been written, `Rejoice, O barren, who art not bearing; break forth and cry, thou who art not travailing, because many [are] the children of the desolate — more than of her having the husband.`

²⁸Busa, kita mga igsoon, sama kang Isaac, mga anak sa saad.

²⁸And we, brethren, as Isaac, are children of promise,

²⁹Apan ingon kaniadto siya nga gipanganak sumala sa unod, naglutos kaniya nga gipanganak sumala sa espiritu, mao usab kini karon.

²⁹but as then he who was born according to the flesh did persecute him according to the spirit, so also now;

³⁰Apan unsa bay giingon sa Kasulatan? Isalikway ang ulipon nga babaye ug ang iyang anak; kay ang anak sa ulipon nga babaye dili makapanunod uban sa anak sa babaye nga may kagawasan.

³⁰but what saith the Writing? `Cast forth the maid-servant and her son, for the son of the maid-servant may not be heir with the son of the free-woman;`

³¹Busa, mga igsoon, kita dili mga anak sa ulipon nga babaye, kondili, sa babaye nga may kagawasan.

³¹then, brethren, we are not a maid-servant`s children, but the free-woman`s.