¹Karon, ang pagtoo mao ang katinoan sa mga butang nga ginapaabut, ang kasayuran mahitungod sa mga butang nga dili makita.

¹And faith is of things hoped for a confidence, of matters not seen a conviction,

²Kay sa gahum niini ang mga anciano may pagpamatuod nga gidala kanila.

²for in this were the elders testified of;

³Tungod sa pagtoo hingsabtan nato nga nabuhat ang mga kalibutan tungod sa pulong sa Dios, sa paagi nga ang mga butang nga makita wala pagbuhata sa mga butang nga nagapakita.

³by faith we understand the ages to have been prepared by a saying of God, in regard to the things seen not having come out of things appearing;

⁴Tungod sa pagtoo si Abel naghalad sa Dios ug usa ka halad nga labing maayo kay sa kang Cain, nga pinaagi niini, siya may pagpamatuod nga gidala kaniya nga siya matarung, ang Dios nagapamatuod mahitungod sa iyang mga gasa, ug pinaagi niini, siya bisan patay apan nagasulti.

⁴by faith a better sacrifice did Abel offer to God than Cain, through which he was testified to be righteous, God testifying of his gifts, and through it, he being dead, doth yet speak.

⁵Tungod sa pagtoo si Enoc gilalin aron dili siya makakita sa kamatayon, ug wala siya hikit-i kay gilalin man siya sa Dios; kay siya may pagpamatuod nga gihimo mahitungod kaniya nga sa wala pa siya paglalina nakapahimuot siya sa Dios;

⁵By faith Enoch was translated — not to see death, and was not found, because God did translate him; for before his translation he had been testified to — that he had pleased God well,

⁶Ug gawas sa pagtoo dili gayud mahimo ang pagpahimuot kaniya, kay ang moduol sa Dios kinahanglan gayud motoo nga mao siya, ug nga siya mao ang magbabalus sa mga nagapangita kaniya.

⁶and apart from faith it is impossible to please well, for it behoveth him who is coming to God to believe that He is, and to those seeking Him He becometh a rewarder.

⁷Tungod sa pagtoo si Noe, sa gipasidan-an sa Dios mahitungod sa mga butang nga wala pa makita, milihok nga may kahadlok nga diosnon, nag-andam ug arca sa pagluwas sa iyang panimalay; nga tungod niini gihukman niya sa silot ang kalibutan, ug nahimong manununod sa pagkamatarung nga sumala sa pagtoo.

⁷By faith Noah, having been divinely warned concerning the things not yet seen, having feared, did prepare an ark to the salvation of his house, through which he did condemn the world, and of the righteousness according to faith he became heir.

⁸Tungod sa pagtoo si Abraham, sa gitawag siya, misugot sa pag-adto sa dapit nga iyang pagadawaton ingon nga panulondon; ug milakaw siya nga wala mahibalo kong asa siya paingon.

⁸By faith Abraham, being called, did obey, to go forth to the place that he was about to receive for an inheritance, and he went forth, not knowing whither he doth go;

⁹Tungod sa pagtoo nahimo siya nga dumuloong sa yuta sa saad, ingon nga sa yuta nga dili iyang kaugalingon, nga nagapuyo sa mga balongbalong, uban kang Isaac ug kang Jacob, ang mga manununod uban kaniya sa mao gihapon nga saad.

⁹by faith he did sojourn in the land of the promise as a strange country, in tabernacles having dwelt with Isaac and Jacob, fellow-heirs of the same promise,

¹⁰Kay nagpaabut siya sa lungsod nga may mga patukoranan, kang kansang magtutukod ug magbubuhat mao ang Dios.

¹⁰for he was looking for the city having the foundations, whose artificer and constructor [is] God.

¹¹Tungod sa pagtoo bisan si Sara sa iyang kaugalingon nakadawat sa gahum sa pagpanamkon sa diha nga minglapas na ang panuigon, sanglit iyang giisip nga matinumanon kadtong nagsaad.

¹¹By faith also Sarah herself did receive power to conceive seed, and she bare after the time of life, seeing she did judge Him faithful who did promise;

¹²Tungod niana, may nagpakatawo nga gikan sa usa, ug kini daw patay na, ang usa ka gidaghanon nga daw ang mga bitoon sa langit, ug ingon sa balas nga anaa sa baybayon, nga dili maisip.

¹²wherefore, also from one were begotten — and that of one who had become dead — as the stars of the heaven in multitude, and as sand that [is] by the sea-shore — the innumerable.

¹³Kini ngatanan nangamatay sumala sa pagtoo, nga wala makadawat sa mga saad, apan nakakita kanila ug nakapanghimamat kanila gikan sa halayo, ug sa tapus makasugid nga sila mga dumuloong ug mga lumalangyaw dinhi sa yuta.

¹³In faith died all these, not having received the promises, but from afar having seen them, and having been persuaded, and having saluted [them], and having confessed that strangers and sojourners they are upon the earth,

¹⁴Kay ang mga nagapamulong niining mga butanga nagapahayag nga sila nagapangita ug yuta nga ilang kaugalingon.

¹⁴for those saying such things make manifest that they seek a country;

¹⁵Ug kong tinuod gayud nga sila may pagtagad sa yuta nga ilang gibiyaan, may higayon unta sila sa pagbalik.

¹⁵and if, indeed, they had been mindful of that from which they came forth, they might have had an opportunity to return,

¹⁶Apan karon nagatinguha sila ug usa ka labing maayo nga yuta, nga mao ang langitnon; tungod niana, ang Dios wala magakaulaw tungod kanila, nga siya paganganlan ilang Dios, kay nakaandam siya alang kanila ug usa ka ciudad.

¹⁶but now they long for a better, that is, an heavenly, wherefore God is not ashamed of them, to be called their God, for He did prepare for them a city.

¹⁷Tungod sa pagtoo si Abraham, sa gisulayan siya, naghalad kang Isaac; sa pagkamatuod, ang nakadawat nga malipayon sa mga saad nagahalad sa iyang anak nga bugtong;

¹⁷By faith Abraham hath offered up Isaac, being tried, and the only begotten he did offer up who did receive the promises,

¹⁸Bisan siya nga tungod kaniya ginaingon: Diha kang Isaac paganganlan ang imong kaliwat;

¹⁸of whom it was said — `In Isaac shall a seed be called to thee;`

¹⁹Nga nagaisip nga gamhanan ang Dios sa pagpabanhaw bisan gikan sa mga minatay; nga gikan didto siya sa usa ka dagway, iya usab nga gidawat.

¹⁹reckoning that even out of the dead God is able to raise up, whence also in a figure he did receive [him].

²⁰Tungod sa pagtoo si Isaac nagpanalangin kang Jacob ug kang Esau, bisan mahitungod sa mga butang nga umalabut.

²⁰By faith, concerning coming things, Isaac did bless Jacob and Esau;

²¹Tungod sa pagtoo si Jacob, sa diha nga himalatyon na, nagpanalangin sa tagsatagsa sa mga anak ni Jose; ug nagsimba, nga nagaakbo sa tumoy sa iyang sungkod,

²¹by faith Jacob dying — each of the sons of Joseph did bless, and did bow down upon the top of his staff;

²²Tungod sa pagtoo si Jose, sa haduol na ang iyang kamatayon, nagpahinumdum mahitungod sa paggikan sa mga anak ni Israel; ug naghatag ug sugo mahitungod sa iyang mga bukog.

²²by faith, Joseph dying, concerning the outgoing of the sons of Israel did make mention, and concerning his bones did give command.

²³Tungod sa pagtoo si Moises, sa iyang pagkatawo, gitagoan sa iyang mga ginikanan sulod sa totolo ka bulan, kay nakita nila nga siya maoy usa ka matahum nga bata, ug sila wala mahadlok sa sugo sa hari.

²³By faith Moses, having been born, was hid three months by his parents, because they saw the child comely, and were not afraid of the decree of the king;

²⁴Tungod sa pagtoo si Moises, sa diha nga daku na siya, wala mosugot nga paganganlan nga anak sa anak nga babaye ni Faraon;

²⁴by faith Moses, having become great, did refuse to be called a son of the daughter of Pharaoh,

²⁵Kondili nagpalabi hinoon sa pagpakig-ambit sa kagul-anan uban sa mga tawo sa Dios, kay sa pagpahimulos sa mga kalipayan sa sala sulod sa usa ka panahon;

²⁵having chosen rather to be afflicted with the people of God, than to have sin`s pleasure for a season,

²⁶Nga nag-isip nga ang pagkatalamayon ni Cristo labi pang dakung bahandi kay sa mga bahandi sa Egipto; kay nagpaabut siya sa balus sa katumbasan.

²⁶greater wealth having reckoned the reproach of the Christ than the treasures in Egypt, for he did look to the recompense of reward;

²⁷Tungod sa pagtoo mibiya siya sa Egipto, sa walay kahadlok sa kaligutgut sa hari, kay nagpadayon siya nga daw nakakita sa dili makita.

²⁷by faith he left Egypt behind, not having been afraid of the wrath of the king, for, as seeing the Invisible One — he endured;

²⁸Tungod sa pagtoo gitukod niya ang pasko, ug ang pagpanablig sa dugo, aron ang maglalaglag sa mga panganay dili makatandog kanila.

²⁸by faith he kept the passover, and the sprinkling of the blood, that He who is destroying the first-born might not touch them.

²⁹Tungod sa pagtoo milatas sila sa dagat nga Mapula nga daw sa mamala nga yuta, nga sa gisulayan sa mga taga-Egipto ang paglatas, nangalumos sila.

²⁹By faith they did pass through the Red Sea as through dry land, which the Egyptians having received a trial of, were swallowed up;

³⁰Tungod sa pagtoo nangapukan ang mga kuta sa Jerico sa human nila paglibuti kini sulod sa pito ka adlaw.

³⁰by faith the walls of Jericho did fall, having been surrounded for seven days;

³¹Tungod sa pagtoo si Rahab nga bigaon wala malaglag uban niadtong mga masukihon, sa midawat siya sa mga maniniid nga may pakigdait.

³¹by faith Rahab the harlot did not perish with those who disbelieved, having received the spies with peace.

³²Ug unsa pay akong igapamulong? Kay pagakulangon ako sa panahon kong magahisgut pa ako mahitungod kang Gideon, kang Barac, kang Samson, kang Jepte; mahitungod kang David ug kang Samuel, ug sa mga manalagna:

³²And what shall I yet say? for the time will fail me recounting about Gideon, Barak also, and Samson, and Jephthah, David also, and Samuel, and the prophets,

³³Nga tungod sa pagtoo nanagpakadaug sa mga gingharian, nanagbuhat sa pagkamatarung, nagpakabaton ug mga saad, nakagtak-up sa mga baba sa mga leon.

³³who through faith did subdue kingdoms, wrought righteousness, obtained promises, stopped mouths of lions,

³⁴Nagpalong sa gahum sa kalayo, nakalikay sa sulab sa espada, gikan sa kaluyahon nangahimong malig-on, nangabaskug sa gubat, nakapakalagiw sa mga kasundalohan sa mga kaaway.

³⁴quenched the power of fire, escaped the mouth of the sword, were made powerful out of infirmities, became strong in battle, caused to give way camps of the aliens.

³⁵Mga babaye nanagdawat sa ilang mga minatay pinaagi sa pagkabanhaw: ug ang uban ginasakit nga wala modawat sa ilang kagawasan, aron lamang mahiagum sila sa usa ka labing maayo nga pagkabanhaw.

³⁵Women received by a rising again their dead, and others were tortured, not accepting the redemption, that a better rising again they might receive,

³⁶Ug ang uban may mga pagsulay pinaagi sa mga pagbiaybiay ug mga hampak, oo, ug labaw pa niini, sa mga gapus ug pagkabinilanggo.

³⁶and others of mockings and scourgings did receive trial, and yet of bonds and imprisonment;

³⁷Gibato sila, gipanaggabas sila, gipanagtintal, gipamatay sa espada, nagasuroysuroy sila nga nagasaput sa mga panit sa carnero ug sa mga panit sa kanding; sanglit mga nahutdan mga gisakit, mga gipasipalahan,

³⁷they were stoned, they were sawn asunder, they were tried; in the killing of the sword they died; they went about in sheepskins, in goatskins — being destitute, afflicted, injuriously treated,

³⁸(Kanila ang kalibutan dili takus), nanghisalaag sa mga kamingawan ug kabukiran ug mga langub, ug sa mga lungib sa yuta.

³⁸of whom the world was not worthy; in deserts wandering, and [in] mountains, and [in] caves, and [in] the holes of the earth;

³⁹Ug kining tanan, sa nabatonan nila ang pagpamatuod kanila tungod sa ilang pagtoo, wala makadawat sa saad,

³⁹and these all, having been testified to through the faith, did not receive the promise,

⁴⁰Sanglit ang Dios nakagtagana na ug labing maayong butang mahitungod kanato, nga gawas kanato dili sila pagahingpiton.

⁴⁰God for us something better having provided, that apart from us they might not be made perfect.