¹Busa, sa nasayloan nato ang pulong sa nahaunang mga pagtolon-an ni Cristo, magapadayon kita ngadto sa kahingpitan, dili sa pagbutang pag-usab ug patukoranan sa paghinulsol gikan sa patay nga mga buhat, ug sa pagtoo ngadto sa Dios.

¹Wherefore, having left the word of the beginning of the Christ, unto the perfection we may advance, not again a foundation laying of reformation from dead works, and of faith on God,

²Mahitungod sa pagtolon-an sa pagbautismo, ug sa pagpandong sa mga kamot, ug sa pagkabanhaw sa mga minatay, ug sa paghukom nga walay katapusan.

²of the teaching of baptisms, of laying on also of hands, of rising again also of the dead, and of judgment age-during,

³Ug kini pagabuhaton nato kong igatugot sa Dios.

³and this we will do, if God may permit,

⁴Kay mahitungod niadtong mga naiwagan sa makausa ug mga nanagpakatilaw sa hatag nga langitnon, ug nahimong mga umalambit sa Espiritu Santo,

⁴for [it is] impossible for those once enlightened, having tasted also of the heavenly gift, and partakers having became of the Holy Spirit,

⁵Ug nakatilaw sa maayong pulong sa Dios, ug sa mga gahum sa katuigan nga umalabut,

⁵and did taste the good saying of God, the powers also of the coming age,

⁶Ug unya mahulog, dili na mahimo ang pagpabag-o kanila pag-usab ngadto sa paghinulsol; samtang nga gilansang nila pag-usab ngadto sa ilang kaugalingon ang Anak sa Dios, ug ilang gipakaulawan siya sa dayag.

⁶and having fallen away, again to renew [them] to reformation, having crucified again to themselves the Son of God, and exposed to public shame.

⁷Kay ang yuta nga nagasuyop sa ulan nga sa masubsub nagakahulog niini, ug nagapatubo sa mga tanum nga angay niadtong alang kanila ginauma ang yuta, nagadawat sa panalangin gikan sa Dios.

⁷For earth, that is drinking in the rain many times coming upon it, and is bringing forth herbs fit for those because of whom also it is dressed, doth partake of blessing from God,

⁸Apan kong nagabunga sa mga sapinit ug mga kadyapa, kini igasalikway ug haduol sa tunglo; kang kinsang katapusan mao ang pagkasunog.

⁸and that which is bearing thorns and briers [is] disapproved of, and nigh to cursing, whose end [is] for burning;

⁹Apan, mga hinigugma, ginadani kami sa labing maayong mga butang alang kaninyo, ug mga butang nga iya sa kaluwasan, bisan nagasulti kami sa ingon niini.

⁹and we are persuaded, concerning you, beloved, the things that are better, and accompanying salvation, though even thus we speak,

¹⁰Kay walay pagka-dili-matarung ang Dios nga mahikalimot sa inyong buhat ug sa gugma nga inyong gipakita alang sa iyang ngalan, sa pagkaagi nga kamo nagaalagad sa mga balaan, ug sa gihapon nagaalagad pa kamo.

¹⁰for God is not unrighteous to forget your work, and the labour of the love, that ye shewed to His name, having ministered to the saints and ministering;

¹¹Ug nagapanghinaut kami nga ang tagsatagsa kaninyo magapakita sa mao usab nga kakugi ngadto sa kahingpitan sa paglaum bisan hangtud sa katapusan;

¹¹and we desire each one of you the same diligence to shew, unto the full assurance of the hope unto the end,

¹²Aron dili kamo magmatapulan, kondili mga magmaawaton niadtong tungod sa pagtoo ug pagpailub nagapanunod sa mga saad.

¹²that ye may not become slothful, but followers of those who through faith and patient endurance are inheriting the promises.

¹³Kay sa pagsaad sa Dios kang Abraham, sanglit walay laing labing daku kay kaniya nga iyang kapanumpaan, nanumpa siya sa iyang kaugalingon,

¹³For to Abraham God, having made promise, seeing He was able to swear by no greater, did swear by Himself,

¹⁴Nga nagaingon: Sa pagkamatuod, sa pagpanalangin pagapanalanginan ko ikaw, ug sa pagpadaghan pagapadaghanon ko ikaw.

¹⁴saying, `Blessing indeed I will bless thee, and multiplying I will multiply thee;`

¹⁵Ug niini, sa nakag-antus siya sa mapailubon gayud, hing-aguman niya ang saad.

¹⁵and so, having patiently endured, he did obtain the promise;

¹⁶Kay ang mga tawo nagapanumpa sumala sa mga labi pang daku kay kanila, ug sa tanang pakiglalis nila ang panumpa maoy katapusan alang sa pagpalig-on.

¹⁶for men indeed do swear by the greater, and an end of all controversy to them for confirmation [is] the oath,

¹⁷Nga niini, ang Dios, sanglit nagasingkamot sa pagpakita nga labing madagayaon ngadto sa mga manununod sa saad, sa pagkadili-mabalhinon sa iyang tambag, nga ginalabanan ug panumpa;

¹⁷in which God, more abundantly willing to shew to the heirs of the promise the immutability of his counsel, did interpose by an oath,

¹⁸Nga pinaagi saduha ka butang nga dili mabalhinon, nga tungod kanila dili gayud mahimo nga ang Dios magbakak, may malig-on nga pagpadasig kita, nga mingkalagiw ngadto sa dalangpanan sa pagbaton sa paglaum nga gibutang sa atong atubangan;

¹⁸that through two immutable things, in which [it is] impossible for God to lie, a strong comfort we may have who did flee for refuge to lay hold on the hope set before [us],

¹⁹Nga atong gibatonan ingon nga sinipit sa kalag, usa ka paglaum nga may katinoan ug malig-on, ug nagasulod ngadto sa sulod sa tabil.

¹⁹which we have, as an anchor of the soul, both sure and stedfast, and entering into that within the vail,

²⁰Diin ingon nga mag-uuna, si Jesus misulod tungod kanato, sa nahimo siyang usa ka labawng sacerdote nga walay katapusan, sunod sa laray ni Melchisedec.

²⁰whither a forerunner for us did enter — Jesus, after the order of Melchisedek chief priest having become — to the age.