¹Dili ka masina sa mga dautang tawo; Ni magtinguha ka sa pagpakiguban kanila:

¹Be not envious of evil men, And desire not to be with them.

²Kay ang ilang kasingkasing magatoon sa pagdaugdaug, Ug ang ilang mga ngabil magapamulong sa dautang buhat.

²For destruction doth their heart meditate, And perverseness do their lips speak.

³Pinaagi sa kaalam natukod ang usa ka balay; Ug pinaagi sa salabutan kini nalig-on;

³By wisdom is a house builded, And by understanding it establisheth itself.

⁴Ug pinaagi sa kahibalo nangapuno ang mga lawak Sa tanang mga bililhon ug makalilipay nga mga bahandi.

⁴And by knowledge the inner parts are filled, [With] all precious and pleasant wealth.

⁵Ang usa ka tawo nga manggialamon kusganon man; Oo, ang usa ka tawo sa kahibalo magauswag sa kagahum.

⁵Mighty [is] the wise in strength, And a man of knowledge is strengthening power,

⁶Kay pinaagi sa maalamon nga pagmando ikaw magahimo sa imong gubat; Ug diha sa panon sa mga magtatambag walay kapildihan.

⁶For by plans thou makest for thyself war, And deliverance [is] in a multitude of counsellors.

⁷Ang kaalam hataas ra kaayo alang sa usa ka buang: Siya dili makabuka sa iyang baba diha sa ganghaan.

⁷Wisdom [is] high for a fool, In the gate he openeth not his mouth.

⁸Siya nga magalalang sa pagbuhat ug dautan, Ang mga tawo magatawag kaniya nga usa ka mamumuhat sa kadautan.

⁸Whoso is devising to do evil, Him they call a master of wicked thoughts.

⁹Ang hunahuna nga binuang sala man; Ug ang mayubiton maoy usa ka dulumtanan sa mga tawo.

⁹The thought of folly [is] sin, And an abomination to man [is] a scorner.

¹⁰Kong ikaw punawan sa adlaw sa kalisdanan, Ang imong kusog diyutay ra.

¹⁰Thou hast shewed thyself weak in a day of adversity, Straitened is thy power,

¹¹Luwason mo kadtong nangadala ngadto sa kamatayon, Ug kadtong mga naandam naaron pagapatyon tan-awa nga sila imong magunitan.

¹¹If [from] delivering those taken to death, And those slipping to the slaughter — thou keepest back.

¹²Kong ikaw moingon: Ania karon, wala kami manghibalo niini; Wala ba siya nga nagatimbang sa mga kasingkasing magahunahuna niini? Ug siya nga nagabantay sa imong kalag, wala ba siya mahibalo niini? Ug wala ba siya magabalus sa tagsatagsa ka tawo sumala sa iyang buhat?

¹²When thou sayest, `Lo, we knew not this.` Is not the Ponderer of hearts He who understandeth? And the Keeper of thy soul He who knoweth? And He hath rendered to man according to his work.

¹³Anak ko, kumaon ka ug dugos, kay kini maayo; Ug ang mga tinulo sa udlan, nga mga matam-is sa imong pagtilaw:

¹³Eat my son, honey that [is] good, And the honeycomb — sweet to thy palate.

¹⁴Sa ingon niini ikaw mahibalo ug kaalam nga modangat sa imong kalag; Kong ikaw makakaplag niini, nan adunay usa ka balus, Ug ang imong paglaum dili makawang.

¹⁴So [is] the knowledge of wisdom to thy soul, If thou hast found that there is a posterity And thy hope is not cut off.

¹⁵Ayaw pagbanhig, Oh dautan nga tawo, batok sa puloy-anan sa matarung; Ayaw paggun-oba ang iyang dapit nga pahulayan:

¹⁵Lay not wait, O wicked one, At the habitation of the righteous. Do not spoil his resting-place.

¹⁶Kay ang usa ka matarung nga tawo mapukan sa makapito, ug mobangon pag-usab; Apan ang dautan ginalaglag pinaagi sa pagkaalaut.

¹⁶For seven [times] doth the righteous fall and rise, And the wicked stumble in evil.

¹⁷Ayaw pag-ikalipay kong ang imong kaaway mapukan, Ug ayaw papagmayaa ang imong kasingkasing kong siya mapukan,

¹⁷In the falling of thine enemy rejoice not, And in his stumbling let not thy heart be joyful,

¹⁸Tingali unya si Jehova makakita niini, ug kini dili makapahimuot kaniya, Ug ipaiway niya ang iyang kasuko gikan kaniya.

¹⁸Lest Jehovah see, and [it be] evil in His eyes, And He hath turned from off him His anger.

¹⁹Ayaw ikasubo sa imong kaugalingon tungod sa mga mamumuhat sa kadautan; Ni masina ka sa dautan:

¹⁹Fret not thyself at evil doers, Be not envious at the wicked,

²⁰Kay walay igabalus sa dautan nga tawo; Ang lamparahan sa dautan pagapalongon.

²⁰For there is not a posterity to the evil, The lamp of the wicked is extinguished.

²¹Anak ko, kahadlokan mo si Jehova ug ang hari; Ug ayaw pagkuyog kanila nga mabalhin-balhinon:

²¹Fear Jehovah, my son, and the king, With changers mix not up thyself,

²²Kay ang ilang kagul-anan modangat sa hinanali; Ug ang pagkalaglag gikan kanilang duruha, kinsay mahibalo niini?

²²For suddenly doth their calamity rise, And the ruin of them both — who knoweth!

²³Kini usab maoy mga sanglitanan sa manggialamon. Ang may pagkapinalabi sa mga tawo diha sa paghukom dili maayo.

²³These also are for the wise: — To discern faces in judgment is not good.

²⁴Siya nga magaingon sa dautan: Ikaw matarung, Ang mga katawohan magatunglo kaniya, ang mga nasud pagalud-on kaniya;

²⁴Whoso is saying to the wicked, `Thou [art] righteous,` Peoples execrate him — nations abhor him.

²⁵Apan kanila nga magabadlong kaniya magakalipay, Ug ang usa ka maayong panalangin moabut kanila.

²⁵And to those reproving it is pleasant, And on them cometh a good blessing.

²⁶Siya magahalok sa mga ngabil Niadtong nagahatag ug usa ka q2 matarung nga tubag.

²⁶Lips he kisseth who is returning straightforward words.

²⁷Hikaya ang imong buhat sa gawas, Ug andama kini alang kanimo diha sa uma; Ug sa human niini tukora ang imong balay.

²⁷Prepare in an out-place thy work, And make it ready in the field — go afterwards, Then thou hast built thy house.

²⁸Dili ka magsaksi batok sa imong isigkatawo sa walay gipasikaran; Ug dili ka maglimbong uban sa imong mga ngabil.

²⁸Be not a witness for nought against thy neighbour, Or thou hast enticed with thy lips.

²⁹Ayaw pag-ingon: Buhaton ko kaniya ingon sa iyang gibuhat kanako; Ako magahatag sa tawo sumala sa iyang buhat.

²⁹Say not, `As he did to me, so I do to him, I render to each according to his work.`

³⁰Ako miagi duol sa uma sa tapulan, Ug sa kaparrasan sa tawo nga walay salabutan;

³⁰Near the field of a slothful man I passed by, And near the vineyard of a man lacking heart.

³¹Ug, ania karon, kini gipanugkan sa ibabaw ug mga tunok, Ang nawong niana naputos sa mga nipay, Ug ang bato nga kuta niana nalumpag na.

³¹And lo, it hath gone up — all of it — thorns! Covered its face have nettles, And its stone wall hath been broken down.

³²Unya nasud-ong ko, ug naghunahuna pag-ayo; Nakita ko, ug nadawat ko ang pahamatngon:

³²And I see — I — I do set my heart, I have seen — I have received instruction,

³³Bisan pa niini diyutay nga katulog, usa ka diyutay nga hinanok, Usa ka diyutay nga pagkiyugpos sa mga kamot aron sa pagkatulog:

³³A little sleep — a little slumber — A little folding of the hands to lie down.

³⁴Busa ang imong pagkakabus moabut ingon sa usa ka tulisan, Ug ang imong kawalad-on ingon sa usa ka tawo nga sangkap sa hinagiban.

³⁴And thy poverty hath come [as] a traveller, And thy want as an armed man!