¹Busa, mga hinigugma, sa nabatonan nato kini nga mga saad, managhinlo kita sa tanan nga kahugawan sa unod ug sa espiritu, magmahingpit sa pagkabalaan diha sa kahadlok sa Dios.

¹Having therefore these promises, beloved, let us purify ourselves from every pollution of flesh and spirit, perfecting holiness in God's fear.

²Ablihi ang inyong mga kasingkasing alang kanamo: kami walay gibuhat nga dili matarung sa bisan kang kinsa; kami walay gidaut nga bisan kinsa; kami wala mamintaha bisan kang kinsa;

²Receive us: we have injured no one, we have ruined no one, we have made gain of no one.

³Wala ko ipamulong kini sa paghukom sa silot kaninyo kay nag-ingon ako kaniadto, nga ania kamo sa among mga kasingkasing, sa pagpakamatay uban kaninyo ug sa pagpuyo uban kaninyo.

³I do not speak for condemnation, for I have already said that ye are in our hearts, to die together, and live together.

⁴Daku ang kaisug ko sa pagsulti kaninyo; daku ang paghimaya ko mahi-tungod kaninyo; napuno ako sa paglipay; miawas kanako ang pagmaya sa taliwala sa tanan namong mga kagul-anan.

⁴Great [is] my boldness towards you, great my exulting in respect of you; I am filled with encouragement; I overabound in joy under all our affliction.

⁵Kay bisan sa pag-abut namo sa Macedonia, walay kapahulayan ang among unod; kondili ginaipit kami sa tanan nga paagi: sa gawas, mga pakig-away; sa sulod, mga kahadlok.

⁵For indeed, when we came into Macedonia, our flesh had no rest, but [we were] afflicted in every way; without combats, within fears.

⁶Walay sapayan, siya nga nagalipay sa mga mapinaubsanon, ang Dios, nagalipay kanamo pinaagi sa pag-abut ni Tito;

⁶But he who encourages those that are [brought] low, [even] God, encouraged us by the coming of Titus;

⁷Ug dili lamang tungod sa iyang pag-abut, kondili tungod usab sa paglipay nga inyong gilipay kaniya, sa iyang pagsugilon kanamo sa inyong mainit nga paghandum, sa inyong kasubo, sa inyong kaawa tungod kanako, sa pagkaagi nga milabi ang akong kalipay.

⁷and not by his coming only, but also through the encouragement with which he was encouraged as to you; relating to us your ardent desire, your mourning, your zeal for me; so that I the more rejoiced.

⁸Kay bisan gipasubo ko kamo tungod sa akong sulat, wala ako magbasul niini; bisan nakagbasul ako niini kaniadto; (kay nakita ko, nga kadtong sulata nakapasubo kaninyo, sa makadiyut lamang).

⁸For if also I grieved you in the letter, I do not regret [it], if even I have regretted it; for I see that that letter, if even [it were] only for a time, grieved you.

⁹Karon nalipay ako, dili tungod kay nakapasubo ako kaninyo, kondili kay nanagsubo kamo ngadto sa paghinulsol; kay gipasubo kamo sa paagi nga diosnon, aron kamo dili mapildihan bisan sa unsa tungod kanamo.

⁹Now I rejoice, not that ye have been grieved, but that ye have been grieved to repentance; for ye have been grieved according to God, that in nothing ye might be injured by us.

¹⁰Kay ang diosnong pagkasubo, nagabunga ug paghinulsol ngadto sa kaluwasan, nga dili pagabasuian; apan ang kasubo nga iya sa kalibutan nagapamunga ug kamatayon.

¹⁰For grief according to God works repentance to salvation, never to be regretted; but the grief of the world works death.

¹¹Kay tan-awa, kining maong butang nga nakapasubo sa paagi nga diosnon, daw unsa ang pagkamainiton sa pag-amoma nga nahimo diha kaninyo; daw unsa ang pagkamainiton sa paglaban kaninyo; daw unsa nga kaligutgut; daw unsa nga kahadlok; daw unsa nga kainit nga paghandum; daw unsa nga kakugi; daw unsa nga pagpanimalus! Sa tanan nanagpadayag kamo nga mga putli sa bulohaton.

¹¹For, behold, this same thing, your being grieved according to God, how much diligence it wrought in *you*, but [what] excusing [of yourselves], but [what] indignation, but [what] fear, but [what] ardent desire, but [what] zeal, but [what] vengeance: in every way ye have proved yourselves to be pure in the matter.

¹²Busa bisan ako nagsulat kaninyo, wala ko kadto sulata tungod sa hinungdan niya nga nagbuhat sa sala, bisan tungod kaniya nga nag-antus sa sala, kondili aron ang inyong mainitong pag-amoma alang kanamo, mapadayag sa atubangan sa Dios.

¹²So then, if also I wrote to you, [it was] not for the sake of him that injured, nor for the sake of him that was injured, but for the sake of our diligent zeal for you being manifested to you before God.

¹³Tungod niini, ginalipay kami; ug sa among paglipay, ginalipay namo sa hilabihan gayud ang kalipayan ni Tito, kay ang iyang espiritu nabag-o pag-usab tungod kaninyong tanan.

¹³For this reason we have been encouraged. And we the rather rejoiced in our encouragement more abundantly by reason of the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all.

¹⁴Kay, kong may gihimaya ako kaniya tungod kaninyo, wala ako maulawi; apan ingon nga kami nagasulti kaninyo sa tanang mga butang sa tinuod, ingon usab ang among paghimaya sa atubangan ni Tito, nakita nga matuod.

¹⁴Because if I boasted to him anything about you, I have not been put to shame; but as we have spoken to you all things in truth, so also our boasting to Titus has been [the] truth;

¹⁵Ug ang iyang mga pagbati nga kinasingkasing nagamadagayaon pa gayud alang kaninyo, samtang mahinum-dum siya sa pagkamatinumanon ninyo nga tanan, unsa nga uban sa kahadlok ug pagkurog gidawat ninyo siya.

¹⁵and his affections are more abundantly towards you, calling to mind the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.

¹⁶Ginakalipay ko nga sa tanan ako may malig-ong pagsalig kaninyo.

¹⁶I rejoice that in everything I am confident as to you.