¹Ang mga pulong sa Magwawali, ang anak nga lalake ni David, hari sa Jerusalem.

¹The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.

²Kakawangan sa mga kakawangan, nagaingon ang Magwawali; kakawangan sa mga kakawangan, ang tanan kakawangan man.

²Vanity of vanities, saith the Preacher, vanity of vanities! all is vanity.

³Unsay makuha sa tawo gikan sa tanan niyang bulohaton, diin nagabuhat siya ilalum sa adlaw?

³What profit hath man of all his labour wherewith he laboureth under the sun?

⁴Usa ka kaliwatan moagi, ug ang lain nga kaliwatan moabut; apan ang yuta mopabilin sa walay katapusan.

⁴[One] generation passeth away, and [another] generation cometh, but the earth standeth for ever.

⁵Ang adlaw usab mosilang, ug ang adlaw mosalop, ug magadali ngadto sa iyang dapit diin siya mosilang.

⁵The sun also riseth, and the sun goeth down, and hasteth to its place where it ariseth.

⁶Ang hangin mopadulong sa habagatan, ug mobalik paingon sa amihanan; kini nagatuyok sa kanunay sa iyang alagianan, ug ang hangin mobalik pag-usab sa iyang mga libutanan.

⁶The wind goeth towards the south, and turneth about towards the north: it turneth about continually, and the wind returneth again to its circuits.

⁷Ang tanan nga mga suba nagabaha paingon sa dagat, apan ang dagat wala mapuno; sa dapit diin ang mga suba nagapadulong, didto mobalik sila pag-usab.

⁷All the rivers run into the sea, yet the sea is not full: unto the place whither the rivers go, thither they go again.

⁸Ang tanang mga butang nangapuno sa kalaay; ang tawo dili makapamulong niini ; ang mata dili matagbaw sa pagtan-aw, ni mapuno ang igdulungog sa pagpamati.

⁸All things are full of toil; none can express it. The eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.

⁹Ang namao kaniadto mamao ugma ; ug ang nahimo kaniadto pagahimoon man ugma ; ug walay butang nga bag-o ilalum sa adlaw.

⁹That which hath been is that which shall be; and that which hath been done is that which will be done: and there is nothing new under the sun.

¹⁰Aduna bay usa ka butang nga arang mo ikaingon: Tan-awa, kini bag-o man? namao kini sa kanhing panahon, sa mga katuigan nga nanghiuna kanato.

¹⁰Is there a thing whereof it may be said, See, this is new? It hath been already in the ages which were before us.

¹¹Walay handumanan sa unang mga kaliwatan ; ni may handumanan sa ulahing mga kaliwatan nga umalabut, sa taliwala niadtong mga mosunod unya.

¹¹There is no remembrance of former things; neither shall there be remembrance of things that are to come with those who shall live afterwards.

¹²Ako nga Magwawali, nahari sa Israel didto sa Jerusalem.

¹²I, the Preacher, was king over Israel in Jerusalem.

¹³Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pagpangita ug ang pagsusi pinaagi sa kaalam, mahatungod sa tanang nahimo ilalum sa langit: malisud kaayo nga bulohatona ang gihatag sa Dios sa mga anak nga lalake sa mga tawo aron managhago tungod niini.

¹³And I applied my heart to seek and search out by wisdom concerning all that is done under the heavens: this grievous occupation hath God given to the children of men to weary themselves therewith.

¹⁴Nakita ko ang tanang mga buhat nga nangahimo ilalum sa adlaw; ug, ania karon, ang tanan lonlon kakawangan ug mao ang paghakop ug hangin.

¹⁴I have seen all the works that are done under the sun, and behold, all is vanity and pursuit of the wind.

¹⁵Kadtong baliko dili na matul-id; ug kadtong nakulangan dili na maisip.

¹⁵That which is crooked cannot be made straight; and that which is wanting cannot be numbered.

¹⁶Ako nakigsulti sa akong kaugalingong kasingkasing, nga nagaingon: Ania karon, nakabaton ako ug dakung kaalam labaw niadtong tanan nga nanghiuna kanako sa Jerusalem; oo, ang akong kasingkasing may dakung kasinatian sa kaalam ug kahibalo.

¹⁶I communed with mine own heart, saying, Lo, I have become great and have acquired wisdom more than all they that have been before me over Jerusalem; and my heart hath seen much of wisdom and knowledge.

¹⁷Ug gisingkamotan sa akong kasingkasing ang pag-ila sa kaalam, ug ang pag-ila sa kabuangan ug tinonto: ako nakasabut nga kini usab mao ang paghakop ug hangin.

¹⁷And I applied my heart to the knowledge of wisdom, and to the knowledge of madness and folly: I perceived that this also is a striving after the wind.

¹⁸Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit; ug kadtong nagapadugang sa kahibalo nagapadugang sa kasubo.

¹⁸For in much wisdom is much vexation, and he that increaseth knowledge increaseth sorrow.