¹Busa, sanglit kita ginalibutan sa usa ka hilabihan ka daku nga panganod sa mga saksi, isalikway ta ang tanan nga kabug-at. ug ang sala nga sa dakung kasayon nagasipit kanato, ug pagdalaganon ta nga mapailubon ang lumba nga gitanyag sa atong atubangan,

¹Let *us* also therefore, having so great a cloud of witnesses surrounding us, laying aside every weight, and sin which so easily entangles us, run with endurance the race that lies before us,

²Nga magatutuk kang Jesus, ang Magbubuhat ug ang Maghihingpit sa atong pagtoo, nga tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan nagaantus sa cruz, nga nagatamay sa kaulawan, ug milingkod sa toong kamot sa trono sa Dios.

²looking stedfastly on Jesus the leader and completer of faith: who, in view of the joy lying before him, endured [the] cross, having despised [the] shame, and is set down at the right hand of the throne of God.

³Kay palandunga siya nga nagaantus sa ingon nga paglalis sa mga makasasala batok kaniya, aron dili kamo pagakapuyan, nga magakaluya sa inyong mga kalag.

³For consider well him who endured so great contradiction from sinners against himself, that ye be not weary, fainting in your minds.

⁴Wala pa kamo makasukol hangtud sa dugo, nga nagpakigbisug batok sa sala;

⁴Ye have not yet resisted unto blood, wrestling against sin.

⁵Ug nalimot kamo sa tambag nga gimaymay kaninyo ingon nga sa mga anak: Anak ko, dili mo pagtamayon ang castigo nga gikan sa Ginoo, ug dili ka usab magmaluya kong ikaw badlongon niya;

⁵And ye have quite forgotten the exhortation which speaks to you as to sons: My son, despise not [the] chastening of [the] Lord, nor faint [when] reproved by him;

⁶Kay ang gihigugma sa Ginoo, gicastigo niya, ug ginahampak ang tagsatagsa ka anak nga iyang gidawat.

⁶for whom [the] Lord loves he chastens, and scourges every son whom he receives.

⁷Kay alang sa pagpamatarung nga kamo ginapaantus; ang Dios nagamatuto kaninyo sama sa pagmatuto sa mga anak, kay kinsa ba ang anak nga wala castigoha sa amahan?

⁷Ye endure for chastening, God conducts himself towards you as towards sons; for who is the son that the father chastens not?

⁸Apan kong kamo walay castigo, nga niini ang tanan nahimong mga umalambit, tungod niana kamo mga anak sa gawas, ug dili mga anak nga matuod.

⁸But if ye are without chastening, of which all have been made partakers, then are ye bastards, and not sons.

⁹Labut pa, may mga amahan kita sa unod sa pagcastigo kanato, ug sila atong gitahud; dili ba magapasakup kita sa labi pa gayud sa Amahan sa mga espiritu, ug mangabuhi kita?

⁹Moreover we have had the fathers of our flesh as chasteners, and we reverenced [them]; shall we not much rather be in subjection to the Father of spirits, and live?

¹⁰Kay sila sa pagkamatuod nagacastigo kanato sa hamubo nga mga adlaw sumala sa gihunahuna nilang maayo; apan siya alang sa atong kapuslanan, aron makaambit kita sa iyang pagkabalaan.

¹⁰For they indeed chastened for a few days, as seemed good to them; but he for profit, in order to the partaking of his holiness.

¹¹Ang tanan nga castigo karon daw dili kalipayan kondili kasakitan; apan sa ulahi magahatag ug makigdaitong bunga alang niadtong nabansay kaniya, bisan ang bunga sa pagkamatarung.

¹¹But no chastening at the time seems to be [matter] of joy, but of grief; but afterwards yields [the] peaceful fruit of righteousness to those exercised by it.

¹²Busa, ituboy ninyo ang gikapoy nga mga kamot, ug ang mga tuhod nga nangabakul;

¹²Wherefore lift up the hands that hang down, and the failing knees;

¹³Ug magbuhat kamo ug mga dalan nga matanos sa inyong mga tiil, aron ang mga piang dili malisa sa dalan, kondili hinonoa mamaayo.

¹³and make straight paths for your feet, that that which is lame be not turned aside; but that rather it may be healed.

¹⁴Paninguhaa ninyo ang pakigdait sa tanang mga tawo, ug ang pagkabalaan nga kong wala kini, walay bisan kinsa nga makakita sa Ginoo:

¹⁴Pursue peace with all, and holiness, without which no one shall see the Lord:

¹⁵Nga magmatngon pag-ayo, kay tingali unya nga adunay tawo nga makulangan sa gracia sa Dios; tingali unya kong may gamut sa kapaitan nga mogitib sa pagsamok kaninyo, ug tungod niana, may daghan nga mahugawan;

¹⁵watching lest [there be] any one who lacks the grace of God; lest any root of bitterness springing up trouble [you], and many be defiled by it;

¹⁶Tingali unya adunay makihilawason, kun tawo nga dili espirituhanon ingon kang Esau, nga sa usa ka pagkaon gibaligya niya ang iyang pagkapanganay.

¹⁶lest [there be] any fornicator, or profane person, as Esau, who for one meal sold his birthright;

¹⁷Kay hingbaloan ninyo nga bisan sa ulahi gitinguha niya ang pagpanunod sa panalangin, gisalikway siya; kay wala siya makakaplag ug dapit sa pagbalhin sa hunahuna sa iyang amahan, bisan tuod ginapangita niya kini sa dakung kakugi uban ang mga luha.

¹⁷for ye know that also afterwards, desiring to inherit the blessing, he was rejected, (for he found no place for repentance) although he sought it earnestly with tears.

¹⁸Kay wala kamo makaduol sa bukid nga mahikap unta, ug nagadilaab sa kalayo, ug ngadto sa kaitum, ug kangitngit, bisan sa bagyo,

¹⁸For ye have not come to [the mount] that might be touched and was all on fire, and to obscurity, and darkness, and tempest,

¹⁹Ug ang tingog sa budyong ug ang tingog sa mga pulong; nga tungod sa maong tingog nga ilang hingbatian, naghangyo sila nga wala nay laing pulong nga igasulti kanila;

¹⁹and trumpet's sound, and voice of words; which they that heard, excusing themselves, declined [the] word being addressed to them any more:

²⁰Kay dili na sila makaantus sa gitugon: Kong bisan usa ka mananap nga makatunob sa bukid, pagabatoon;

²⁰(for they were not able to bear what was enjoined: And if a beast should touch the mountain, it shall be stoned;

²¹Ug hilabihan ka makalilisang ang mao nga talan-awon, nga si Moises miingon: Nalisang ako ug nagkurog;

²¹and, so fearful was the sight, Moses said, I am exceedingly afraid and full of trembling;)

²²Apan nahiabut kamo sa bukid sa Sion, ug sa lungsod sa Dios nga buhi, ang langitnon nga Jerusalem, ug sa dili maisip nga panon sa mga manolonda,

²²but ye have come to mount Zion; and to [the] city of [the] living God, heavenly Jerusalem; and to myriads of angels,

²³Ngadto sa tibook nga katilingban ug iglesia sa mga panganay nga nahisulat na sa langit, ug sa Dios, ang Maghuhukom sa tanan, ug sa mga espiritu sa mga tawong matarung nga gihingpit,

²³the universal gathering; and to [the] assembly of the firstborn [who are] registered in heaven; and to God, judge of all; and to [the] spirits of just [men] made perfect;

²⁴Ug kang Jesus, ang Manlalaban sa usa ka bag-ong tugon, ug sa dugo sa pagsablig nga nagasulti ug labi pang maayo kay sa kang Abel.

²⁴and to Jesus, mediator of a new covenant; and to [the] blood of sprinkling, speaking better than Abel.

²⁵Magmatngon kamo nga dili ninyo isalikway ang nagasulti. Kay kong dili sila makalikay kong sila magasalikway niadtong nagpasidaan kanila dinhi sa yuta, labi pa nga dili makalikay kita nga mitalikud kaniya nga nagpasidaan kanato gikan sa langit;

²⁵See that ye refuse not him that speaks. For if those did not escape who had refused him who uttered the oracles on earth, much more we who turn away from him [who does so] from heaven:

²⁶Kang kinsang tingog nakapakurog sa yuta; apan karon nagasaad siya nga nagaingon: Sa makausa pa pakurogon ko dili lamang ang yuta, kondili ang langit usab.

²⁶whose voice then shook the earth; but now he has promised, saying, Yet once will *I* shake not only the earth, but also the heaven.

²⁷Ug kining pulonga: Sa makausa pa, nagapasabut sa pagbalhin niadtong mga butang nga nangauyog, ingon sa mga butang nga nangabuhat, aron kadtong mga butang nga dili mauyog magapabilin.

²⁷But this Yet once, signifies the removing of what is shaken, as being made, that what is not shaken may remain.

²⁸Tungod niana, sa pagdawat sa gingharian nga dili mauyog, managbaton kita ug gracia, nga tungod niana makatanyag kita ug pag-alagad nga makapahimuot sa Dios, dala ang pagtahud ug pagkahadlok.

²⁸Wherefore let us, receiving a kingdom not to be shaken, have grace, by which let us serve God acceptably with reverence and fear.

²⁹Kay ang atong Dios usa ka kalayo nga nagaut-ut.

²⁹For also our God [is] a consuming fire.