¹Apan dawata ninyo kadtong maluya sa pagtoo, dili sa maduhaduhaon nga mga paglantugi.

¹Now him that is weak in the faith receive, not to [the] determining of questions of reasoning.

²Usa ka tawo may pagtoo nga siya makakaon sa tanang butang, apan ang maluya nagakaon ug mga utanon.

²One man is assured that he may eat all things; but the weak eats herbs.

³Ang nagakaon dili magtamay sa wala magkaon; ug ang wala magakaon dili maghukom sa nagakaon; kay gidawat siya sa Dios.

³Let not him that eats make little of him that eats not; and let not him that eats not judge him that eats: for God has received him.

⁴Si kinsa ka ba nga nagahukom sa sulogoon sa lain nga tawo? Sa iyang kaugalingon nga agalon siya nagatindog kun siya, kay ang Dios gamhanan sa pagpatindog kaniya.

⁴Who art *thou* that judgest the servant of another? to his own master he stands or falls. And he shall be made to stand; for the Lord is able to make him stand.

⁵Usa ka tawo nagapakamahal sa usa ka adlaw nga labi kay sa usa; ang laing tawo nagapakamahal sa tanan nga mga adlaw. Pasagdi ang tagsatagsa nga masayud sa bug-os sa iyang kaugalingong hunahuna.

⁵One man esteems day more than day; another esteems every day [alike]. Let each be fully persuaded in his own mind.

⁶Ang nagalihi sa adlaw, nagalihi niini sa Ginoo. Ang nagakaon, nagakaon ngadto sa Ginoo, kay siya nagapasalamat sa Dios; ug ang wala magakaon, wala magakaon ngadto sa Ginoo, ug nagapasalamat sa Dios.

⁶He that regards the day, regards it to [the] Lord. And he that eats, eats to [the] Lord, for he gives God thanks; and he that does not eat, [it is] to [the] Lord he does not eat, and gives God thanks.

⁷Kay walay bisan kinsa kanato nga nagakinabuhi alang sa iyang kaugalingon, ug walay bisan kinsa nga mamatay alang sa iyang kaugalingon.

⁷For none of us lives to himself, and none dies to himself.

⁸Kay kong kita buhi, nagakinabuhi kita alang sa Ginoo; ug kong kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; busa kong kita buhi, kun kita mamatay, iya kita sa Ginoo.

⁸For both if we should live, [it is] to the Lord we live; and if we should die, [it is] to the Lord we die: both if we should live then, and if we should die, we are the Lord's.

⁹Kay alang niini nga tuyo namatay si Cristo ug nabubi pag-usab, aron siya mahimong Ginoo sa mga minatay ug sa mga buhi usab.

⁹For to this [end] Christ has died and lived [again], that he might rule over both dead and living.

¹⁰Apan ikaw, nganong nagahukom ka sa imong igsoon? Kun ikaw, usab, nganong nagatamay ka sa imong igsoon? Kay kitang tanan moatubang sa hukmanan sa Dios.

¹⁰But thou, why judgest thou thy brother? or again, thou, why dost thou make little of thy brother? for we shall all be placed before the judgment-seat of God.

¹¹Kay nahasulat na: Maingon nga buhi ako, nagaingon ang Ginoo, kanako mangapiko ang tanang tuhod, ug ang tanang dila magasugid sa Dios.

¹¹For it is written, *I* live, saith [the] Lord, that to me shall bow every knee, and every tongue shall confess to God.

¹²Sa ingon niana, ang tagsatagsa kanato magahatag ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.

¹²So then each of us shall give an account concerning himself to God.

¹³Busa dili na kita maghinukmanay ang usa ug usa. Apan hukman ninyo hinoon kini, nga walay tawo nga magbutang ug kahigayonan sa pagkapangdol, kun kahigayonan sa pagkahulog sa dalan sa iyang igsoon.

¹³Let us no longer therefore judge one another; but judge ye this rather, not to put a stumbling-block or a fall-trap before his brother.

¹⁴Nanghibalo ako, ug nasayud ako tungod sa Ginoong Jesus, nga walay bisan unsa nga mahugaw sa iyang kaugalingon, gawas niadtong nagaisip nga adunay mga butang nga mahugaw, kana kaniya mahugaw.

¹⁴I know, and am persuaded in the Lord Jesus, that nothing is unclean of itself; except to him who reckons anything to be unclean, to that man [it is] unclean.

¹⁵Kay kong pinaagi sa imong pagkaon, ang imong igsoon nasubo, wala ka magkinabuhi diha sa paghigugma. Dili mo paglaglagon tungod sa imong pagkaon siya kang kinsa nagpakamatay si Cristo.

¹⁵For if on account of meat thy brother is grieved, thou walkest no longer according to love. Destroy not him with thy meat for whom Christ has died.

¹⁶Busa, dili unta pagpasipalahan ang inyong kaayo;

¹⁶Let not then your good be evil spoken of;

¹⁷Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon ug pag-inum, kondili pagkamatarung ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.

¹⁷for the kingdom of God is not eating and drinking, but righteousness, and peace, and joy in [the] Holy Spirit.

¹⁸Kay ang nagaalagad kang Cristo niini, nagapahimuot sa Dios, ug gidayeg sa mga tawo.

¹⁸For he that in this serves the Christ [is] acceptable to God and approved of men.

¹⁹Busa, sundon ta ang mga butang nga makadugang sa pakigdait, ug ang mga butang nga tungod kanila may paglinig-onay ang usa ug usa.

¹⁹So then let us pursue the things which tend to peace, and things whereby one shall build up another.

²⁰Dili mo pagbungkagon, tungod sa imong pagkaon, ang binuhat sa Dios. Ang tanang butang, sa pagkamatuod, mahinlo; apan dautan kini alang niadtong tawo nga sa pagkaon nagahatag ug kahigayonan sa pagkapangdol.

²⁰For the sake of meat do not destroy the work of God. All things indeed [are] pure; but [it is] evil to that man who eats while stumbling [in doing so].

²¹Maayo ang dili pagkaon ug unod, bisan pag-inum ug vino, bisan unsang butanga nga makapapangdol sa imong igsoon, kun nakapaluya kaniya.

²¹[It is] right not to eat meat, nor drink wine, nor [do anything] in which thy brother stumbles, or is offended, or is weak.

²²Aduna ka bay pagtoo? Tipigi alang kanimo sa atubangan sa Dios. Bulahan ang tawo nga sa iyang kaugalingon walay paghukom sa iyang gidalayeg.

²²Hast *thou* faith? have [it] to thyself before God. Blessed [is] he who does not judge himself in what he allows.

²³Apan ang nagaduhaduha ginahukman kong mokaon, kay nagakaon siya dili gikan sa pagtoo; ug ang tanan nga dili gikan sa pagtoo, sala.

²³But he that doubts, if he eat, is condemned; because [it is] not of faith; but whatever [is] not of faith is sin.