Cebuano

French 1910

Lamentations

5

1Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
1Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!
2Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
2Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.
3Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
3Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.
4Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
4Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.
5Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
5Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.
6Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
6Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.
7Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
7Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.
8Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
8Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.
9Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
9Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.
10Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
10Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.
11Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
11Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.
12Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
12Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.
13Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
13Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.
14Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
14Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.
15Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
15La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.
16Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
16La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!
17Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
17Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,
18Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
18C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.
19Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
19Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.
20Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
20Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?
21Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
21Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!
22Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
22Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!