1Ug giisip ni David ang katawohan nga uban kaniya, ug diha sa ibabaw nila gibutang ang mga capitan sa tagsa ka libo, ug mga capitan sa tagsa ka gatus.
1David aber musterte das Volk und setzte Hauptleute über je Tausend und über je Hundert.
2Ug si David nagpalakaw sa katawohan, usa sa ikatolo ka bahin sa ilalum sa kamot ni Joab, ug usa sa ikatolo ka bahin sa ilalum sa kamot ni Abisai, ang anak nga lalake ni Sarvia, ang igsoon nga lalake ni Joab ug usa ka ikatolo ka bahin sa ilalum sa kamot ni Ittai, ang Getehanon. Ug ang hari miingon sa katawohan: Ako usab mouban gayud kaninyo.
2Und David ließ das Volk ausrücken, ein Drittel unter Joab, ein Drittel unter Abisai, dem Sohne der Zeruja, Joabs Bruder, und ein Drittel unter Ittai, dem Gatiter. Und der König sprach zum Volke: Ich will auch mit euch ziehen!
3Apan ang katawohan miingon: Dili ka mag-adto; kay sa diha nga kami mangalagiw, dili sila magatagad kanamo; ni magatagad sila kanamo bisan katunga kanamo ang mangamatay: apan ikaw may bili sa napulo ka libo kanamo; busa karon maayo pa nga mag-andam ka sa pagtabang kanamo sa gawas sa ciudad.
3Aber das Volk sprach: Du sollst nicht in den Krieg ziehen! Denn wenn wir fliehen, so wird man sich nicht um uns kümmern, ob auch die Hälfte von uns umkäme; du aber bist so viel wert wie zehntausend von uns. So ist es nun besser, daß du uns von der Stadt aus zu Hilfe kommst.
4Ug ang hari miingon kanila: Unsay labing maayo kaninyo maoy akong buhaton. Ug ang hari mitindog tupad sa ganghaan, ug ang tibook katawohan minggula sa tinaggatus ug sa tinaglibo.
4Der König sprach zu ihnen: Was euch gut dünkt, das will ich tun! Und der König stand zur Seite des Tores, während alles Volk auszog zu Hunderten und zu Tausenden.
5Ug ang hari nagsugo kang Joab, ug kang Abisai, ug kang Ittai, nga nagaingon: Magmaloloy-on kamo, tungod kanako, nianang batan-on, bisan kang Absalom. Ug ang tibook katawohan nakadungog sa paghatag sa hari ug sugo sa tanang mga capitan mahitungod kang Absalom.
5Und der König gebot dem Joab, dem Abisai und Ittai und sprach: Verfahret mir gelinde mit dem Jüngling Absalom! Und alles Volk hörte es, wie der König allen Hauptleuten wegen Absalom Befehl gab.
6Busa ang katawohan ming-adto sa gawas sa ciudad batok sa Israel: ug ang gubat diha sa kalasangan sa Ephraim.
6So zogen denn die Leute ins Feld, Israel entgegen; und der Kampf entspann sich im Walde Ephraim.
7Ug ang katawohan sa Israel gidaug didto sa atubangan sa mga sulogoon ni David, ug may usa ka dakung kamatay didto niadtong adlawa nga may kaluhaan ka libo ka tawo.
7Und das Volk Israel ward daselbst von den Knechten Davids geschlagen, und es fand an jenem Tage dort ein großes Gemetzel statt von zwanzigtausend Mann;
8Kay ang gubat didto mikaylap sa tanang dapit sa yuta; ug ang katawohan nga gilamoy sa kalasangan labi pa kay sa gilamoy sa pinuti niadtong adlawa.
8und der Kampf breitete sich daselbst über das ganze Land aus, und der Wald fraß an jenem Tage viel mehr Volk, als das Schwert es getan hatte.
9Ug si Absalom sa wala lamang palandunga nakahibalag sa mga sulogoon ni David. Ug si Absalom nagakabayo sa iyang mula, ug ang mula misuot sa ilalum sa mga malabong mga sanga sa usa ka dakung roble, ug ang iyang ulo nasangit sa roble, ug siya nabitay sa taliwala sa langit ug sa yuta; ug ang mula nga diha sa ilalum kaniya milakaw.
9Absalom aber geriet von ungefähr unter die Augen der Knechte Davids. Absalom ritt nämlich auf dem Maultier. Als nun das Maultier unter die dichten Zweige einer großen Eiche kam, da blieb er mit dem Kopf in der Eiche hängen, so daß er zwischen Himmel und Erde schwebte, denn das Maultier lief unter ihm weg.
10Ug may usa ka tawo nga nakakita niini, ug misugilon kang Joab, ug miingon: Ania karon, nakita ko nga si Absalom nagabitay sa usa ka roble.
10Das sah ein Mann; der zeigte es Joab an und sprach: Siehe, ich sah Absalom an der Eiche hängen!
11Ug si Joab miingon sa tawo nga nasugilon kaniya: Ug, ania karon, ikaw nakakita niana, ug nganong wala mo siya didto duslaka ngadto sa yuta? Ug makahatag unta ako kanimo ug napulo ka book nga salapi ug usa ka bakus.
11Da sprach Joab zu dem Manne, der ihm solches anzeigte: Siehe doch, wenn du das sahest, warum schlugst du ihn nicht auf der Stelle zu Boden? So könnte ich dir jetzt zehn Silberlinge und einen Gürtel geben!
12Ug ang tawo miingon kang Joab: Bisan pa makadawat ako ug usa ka libo ka book nga salapi sa akong kamot dili ko bakyawon ang akong kamot batok sa anak nga lalake sa hari: kay sa among nadungog ang hari nagsugo kanimo ug kang Abisai ug kang Ittai, nga nagaingon: Bantayi nga walay magdaut sa batan-ong lalake nga si Absalom.
12Der Mann aber sprach zu Joab: Und wenn du tausend Silberlinge in meine Hand gewogen hättest, so wollte ich dennoch meine Hand nicht an des Königs Sohn gelegt haben; denn der König hat dir und Abisai und Ittai vor unsern Ohren geboten und gesagt: Gebt acht, wer es auch sei, auf den Jüngling Absalom!
13Sa laing pagkaagi kong ako magbuhat ug dautan batok sa iyang kinabuhi, (ug walay butang nga matago sa hari), nan ikaw sa imong kaugalingon mahibatok kanako .
13Hätte ich aber etwas gegen sein Leben getan, so bliebe doch keine Lüge und gar nichts dem König verborgen; und du selbst würdest mir nicht beigestanden sein.
14Unya si Joab miingon: Dili na ako magdugay sa ingon niini uban kanimo. Ug siya mikuha ug totolo ka udyong sa iyang kamot ug gitampok kini nga milagbas sa kasingkasing ni Absalom, samtang buhi pa siya didto sa kinataliwad-an sa roble.
14Joab sprach: ich kann nicht so lange bei dir verziehen! Und er nahm drei Spieße in seine Hand und stieß sie Absalom ins Herz, da er noch lebend an der Eiche hing.
15Ug ang napulo ka mga batan-ong lalake nga nagdala sa hinagiban ni Joab minglibut ug mingdunggab kang Absalom, ug mingpatay kaniya.
15Darnach umringten ihn zehn Knappen, Joabs Waffenträger, und schlugen Absalom noch vollends tot.
16Ug si Joab mipatingog sa trompeta, ug ang katawohan namalik gikan sa ilang paglutos sa Israel; kay si Joab nagpugong sa katawohan.
16Da stieß Joab in die Posaune und rief das Volk von der Verfolgung Israels zurück; denn Joab wollte das Volk schonen.
17Ug ilang gikuha si Absalom ug gisalibay siya ngadto sa dakung gahong didto sa kalasangan, ug gipatindog sa ibabaw kaniya ang usa ka dakung tapok sa mga bato: ug ang tibook Israel nangalagiw ang tagsatagsa kanila ngadto sa iyang balong-balong.
17Sie nahmen aber Absalom und warfen ihn im Walde in die große Grube und errichteten einen sehr großen Steinhaufen über ihm. Ganz Israel aber war entflohen, ein jeder zu seiner Hütte.
18Karon si Absalom sa buhi pa nagkuha ug nagpatindog sa haligi alang sa iyang kaugalingon, nga anaa sa walog sa hari; kay siya miingon: Wala akoy anak nga lalake nga magapahinumdum sa akong ngalan; ug iyang ginganlan ang haligi sama sa iyang kaugalingong ngalan: ug kini gitawag nga monumento ni Absalom hangtud niining adlawa.
18Absalom aber hatte, als er noch lebte, eine Säule genommen und für sich im Königstale aufgerichtet, denn er sprach: Ich habe keinen Sohn, der für meines Namens Gedächtnis sorgen könnte; und so nannte er die Säule nach seinem Namen; und sie heißt auch «Absaloms Hand» bis auf diesen Tag.
19Unya miingon si Ahimaas ang anak nga lalake ni Sadoc: Padalagana ako karon, ug dad-on ko ang mga balita ngadto sa hari, giunsa ni Jehova ang pagpanimalus alang kaniya sa iyang mga kaaway.
19Ahimaaz aber, der Sohn Zadoks, sprach: Ich will doch hinlaufen und dem König verkündigen, daß der HERR ihm Recht verschafft hat von der Hand seiner Feinde!
20Ug si Joab miingon kaniya: Ikaw dili mao ang magdadala sa mga balita niining adlawa, apan sa laing adlaw ikaw magadala ug mga balita: apan niining adlawa ikaw dili magdala ug mga balita, tungod kay ang anak sa hari patay na.
20Joab aber sprach zu ihm: Du bist heute kein Mann guter Botschaft! An einem andern Tage magst du gute Botschaft bringen, heute aber hättest du keine gute Botschaft zu bringen; denn des Königs Sohn ist tot!
21Unya miingon si Joab niadtong Cusihanon: Lakaw, suginli ang hari unsay imong nakita. Ug ang Cusihanon miyukbo kang Joab ug midalagan.
21Aber zu dem Kuschiten sprach Joab: Gehe hin, melde dem König, was du gesehen hast! Da verneigte sich der Kuschite vor Joab und lief davon.
22Unya si Ahimaas, ang anak nga lalake ni Sadoc miingon pag-usab kang Joab: Apan pahitaboa ang mahitabo, padalagana usab ako, nagahangyo ako kanimo, sunod sa Cusihanon. Ug si Joab miingon: Nganong modalagan ka, anak ko nga lalake, sa nakita nga dili ka makadawat ug balus alang sa mga balita?
22Ahimaaz aber, der Sohn Zadoks, sprach abermal zu Joab: Wie wäre es, wenn ich doch dem Kuschiten nachliefe? Joab sprach: Was willst du laufen, mein Sohn? Dir wird kein Botenlohn zuteil!
23Apan pahitaboa ang mabitabo, miingon siya : Ako modalagan. Ug siya miingon kaniya: Dalagan. Unya si Ahimaas midalagan sa alagianan sa kapatagan ug nakauna sa Cusihanon.
23Mag sein; ich will doch laufen! Da sprach er zu ihm: So lauf! Also lief Ahimaaz den Weg der Jordanaue und kam dem Kuschiten zuvor.
24Karon si David naglingkod sa taliwala sa duruha ka ganghaan: ug ang magbalantay misaka sa atop sa ganghaan ngadto sa kuta, ug giyahat ang iyang mga mata, ug mitan-aw, ug, ania karon, usa ka tawo nag-inusara sa pagdalagan.
24David aber saß zwischen den zwei Toren. Und der Wächter ging auf das Dach des Tors auf der Mauer, erhob seine Augen und sah sich um. Siehe, da lief ein Mann allein.
25Ug ang magbalantay misinggit ug misugilon sa hari. Ug ang hari miingon: Kong siya usa ra, adunay mga balita nga anaa sa iyang baba. Ug siya nagasingabut sa madali, ug nagakahiduol,
25Da rief der Wächter und kündigte es dem König an. Der König aber sprach: Ist er allein, so ist gute Botschaft in seinem Munde!
26Ug ang magbalantay nakakita ug laing tawo nga nagadalagan; ug ang magbalantay mitawag sa magbalantay sa ganghaan, ug miingon: Ania karon, may laing taweo nga nagadalagan nga mao rang usara. Ug ang hari miingon: Siya usab nagdala ug mga balita.
26Während nun dieser immer näher kam, sah der Wächter einen andern Mann laufen und rief dem Torhüter zu und sprach: Siehe, ein Mann läuft allein! Der König aber sprach: Der ist auch ein guter Bote!
27Ug ang magbalantay miingon: Gihunahuna ko nga ang dinalaganan sa labing una sama sa dinalaganan ni Ahimaas, ang anak nga lalake ni Sadoc. Ug ang hari miingon: Siya usa ka maayong tawo, ug nag-anhi sa pagdala sa mga maayong balita.
27Der Wächter sprach: Mir scheint, der erste Läufer sei Ahimaaz, der Sohn Zadoks! Da sprach der König: Er ist ein guter Mann und bringt gute Botschaft!
28Ug si Ahimaas mitawag ug miingon sa hari: Ang tanan maayo. Ug siya miduko sa atubangan sa hari, uban ang iyang nawong pinatumong sa yuta ug miingon: Bulahan si Jehova, ang imong Dios, nga nagatugyan sa mga tawo nga mingpataas sa ilang kamot, batok sa akong ginoong hari.
28Ahimaaz aber rief und sprach zum König: Friede! Dann warf er sich vor dem König auf sein Angesicht zur Erde nieder und sprach: Gelobt sei der HERR, dein Gott, der die Leute, die ihre Hand wider meinen Herrn, den König, aufgehoben, dahingegeben hat!
29Ug ang hari miingon: Maayo ba ang batan-ong lalake nga si Absalom? Ug si Ahimaas mitubag: Sa diha nga si Joab nagsugo sa sulogoon sa hari, bisan ako nga imong ulipon, nakita ko ang usa ka dakung kasamok, apan wala ko hibaloi kong unsa kadto.
29Der König aber fragte: Geht es auch dem Jüngling Absalom wohl? Ahimaaz sprach: Ich sah ein großes Getümmel, als Joab den Knecht des Königs und mich, deinen Knecht, sandte, weiß aber nicht, was es war.
30Ug ang hari miingon: Lumiso ka ug tumindog dinhi. Ug siya miliso ug mitindog nga walay lihok.
30Der König sprach: Tritt zur Seite und stelle dich hierher! Da trat er zur Seite und blieb stehen.
31Ug, ania karon, ang Cusihanon miabut; ug ang Cusihanon miingon: Mga balita alang sa akong ginoong hari; kay si Jehova nagpanimalus alang kanimo niining adlawa sa tanan kanila nga mingtindog batok kanimo.
31Siehe, da kam der Kuschite und sprach: Ich bringe eine gute Botschaft, mein Herr und König! Denn der HERR hat dir heute Recht verschafft von der Hand aller, die sich wider dich auflehnten!
32Ug ang hari miingon sa Cusihanon: Maayo ba ang batan-ong lalake nga si Absalom? Ug ang Cusihanon mitubag: Ang mga kaaway sa akong ginoong hari, ug ang tanang nanindog batok kanimo sa pagbuhat sa makadaut kanimo, mahisama unta sila nianang batan-ong lalake.
32Der König aber fragte den Kuschiten: Geht es auch dem Jüngling Absalom wohl? Der Kuschite sprach: Wie dem Jüngling möge es allen Feinden meines Herrn, des Königs, und allen ergehen, die sich wider dich auflehnen, Böses zu tun!
33Ug ang hari natugob sa mga pagbati ug misaka ngadto sa lawak nga didto sa ibabaw sa ganghaan, ug nagbakho: ug sa iyang pag-adto, mao kini ang iyang giingon: Oh anak ko nga Absalom. Anak ko, anak ko nga Absalom! maayo pa unta kong ako ang namatay sa imong dapit, Oh Absalom, anak ko, anak ko!
33Da ward der König sehr bewegt und ging hinauf ins Obergemach im Tor und weinte; und im Gehen sprach er: «Mein Sohn Absalom, mein Sohn, mein Sohn Absalom! Ach, daß ich doch statt deiner gestorben wäre! O Absalom, mein Sohn, mein Sohn!»