¹Ang mga pulong ni hari Lemuel; ang pagpanagna nga gitudlo kaniya sa iyang inahan.

¹Orð Lemúels konungs í Massa, er móðir hans kenndi honum.

²Unsa, anak ko? ug unsa, Oh anak sa akong tagoangkan? Ug unsa, Oh anak sa akong mga panaad?

²Hvað á ég að segja þér, sonur minn? og hvað, sonur kviðar míns? og hvað, sonur áheita minna?

³Ayaw pag-ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, Ni ang imong mga dalan nianang nakapalaglag sa mga hari.

³Gef ekki konum kraft þinn, né ástarhót þín þeim er spilla konungum.

⁴Dili angay alang sa mga hari, Oh Lemuel, dili angay alang sa mga hari ang pag-inum sa vino; Ni alang sa mga principe ang pag-ingon : Hain ang maisug nga ilimnon?

⁴Ekki sæmir konungum, Lemúel, ekki sæmir konungum að drekka vín, né höfðingjum áfengur drykkur.

⁵Tingali unya manginum sila, ug malimot sa Kasugoan, Ug balit-aron ang justicia alang sa bisan kinsa nga ginasakit.

⁵Þeir kynnu að drekka og gleyma lögunum og rangfæra málefni allra aumra manna.

⁶Hatagi ug maisug nga ilimnon kadtong andam na sa pagkahanaw, Ug vino niadtong ginapaitan sa kalag:

⁶Gefið áfengan drykk þeim, sem kominn er í örþrot, og vín þeim, sem sorgbitnir eru.

⁷Paimna siya, ug pahikalimti ang iyang kakabus, Ug ayaw na pagpahinumdumi ang iyang pagka-makalolooy.

⁷Drekki hann og gleymi fátækt sinni og minnist ekki framar mæðu sinnar.

⁸Bukha ang imong baba alang sa amang, Diha sa kaayohan sa tanan niadtong mga biniyaan.

⁸Ljúk þú upp munni þínum fyrir hinn mállausa, fyrir málefni allra þeirra manna, sem eru að örmagnast.

⁹Bukha ang imong baba, maghukom ka sa pagkamatarung, Ug maghatag ka ug justicia sa mga kabus ug hangul.

⁹Ljúk þú upp munni þínum, dæm með réttvísi og rétt þú hlut hinna voluðu og snauðu.

¹⁰Kinsay makakaplag sa usa ka babaye nga takus? Kay ang iyang bili labaw pa kay sa mahal nga mga bato.

¹⁰Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.

¹¹Ang kasingkasing sa iyang bana nagasalig kaniya, Ug siya wala makulangi sa ganancia.

¹¹Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.

¹²Siya nagabuhat kaniya sa maayo ug dili sa dautan Sa tibook nga mga adlaw sa iyang kinabuhi.

¹²Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹³Siya nagapangita ug balhibo sa carnero ug lanot sa lino, Ug sa kinabubut-on nagabuhat uban sa iyang kamot.

¹³Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹⁴Siya sama sa mga sakayan-sa-patigayon; Siya nagadala sa iyang tinapay gikan sa halayo.

¹⁴Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁵Siya mobangon usab samtang gabii pa, Ug nagahatag sa kalan-on sulod sa iyang panimalay, Ug ang ilang mga buhat alang sa iyang mga sulogoong dalaga.

¹⁵Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁶Siya nagahunahuna ug usa ka baul, ug nagapalit niini; Uban sa bunga sa iyang mga kamot siya nagatanum ug usa ka parrasan.

¹⁶Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.

¹⁷Ginabaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, Ug ginapabaskog niya ang iyang mga bukton.

¹⁷Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁸Siya nahibalo nga ang iyang baligya makaganancia; Ang iyang lamparahan dili mapalong sa pagkagabii.

¹⁸Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.

¹⁹Ginabutang niya ang iyang mga kamot sa bilikan, Ug ang mga kamot nagapugong sa kalinyasan.

¹⁹Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.

²⁰Ginatuy-od niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabus; Oo, nagatunol siya sa iyang mga kamot ngadto sa mga hangul.

²⁰Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.

²¹Siya dili mahadlok sa nieve alang sa iyang panimalay; Kay ang iyang sulod-balay gibistihan sa mapula.

²¹Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²²Siya nagabuhat alang sa iyang kaugalingon ug mga alfombra; Ang iyang saput lino nga manipis ug purpura.

²²Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²³Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, Sa diha nga siya molingkod uban sa mga anciano sa yuta.

²³Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.

²⁴Siya nagabuhat ug mga saput nga lino ug nagabaligya kanila, Ug nagahatud ug mga bakus ngadto sa magpapatigayon.

²⁴Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.

²⁵Kusog ug pagkahalangdon mao ang iyang saput; Ug siya mokatawa sa panahon nga umalabut.

²⁵Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.

²⁶Siya nagabuka sa iyang baba uban ang pagkamanggialamon; Ug ang balaod sa pagkamaloloy-on maoy anaa sa tumoy sa iyang dila.

²⁶Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁷Siya nagasud-ong ug maayo sa mga paagi sa iyang sulod-balay, Ug dili mokaon sa tinapay sa pagkatapulan.

²⁷Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.

²⁸Ang iyang mga anak mobangon, ug magatawag kaniya nga bulahan; Ang iyang bana usab , ug siya nagadayeg kaniya, nga nagaingon :

²⁸Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:

²⁹Daghang mga anak nga babaye nga nanagbuhat sa pagkatakus gayud , Apan ikaw milabaw kanilang tanan.

²⁹,,Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!``Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

³⁰Ang katahum malimbongon, ug ang kaanyag kakawangan lamang; Apan ang usa ka babaye nga mahadlok kang Jehova, siya pagadayegon.

³⁰Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

³¹Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot; Ug papagdayega kaniya ang iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.