¹Ang Awit sa mga alawiton, nga iya ni Salomon.

¹Ljóðaljóðin, eftir Salómon.

²Kanako pahaloka siya sa mga halok sa iyang ngabil; Kay ang imong gugma labaw kay sa vino.

²Hann kyssi mig kossi munns síns, því að ást þín er betri en vín.

³Ang imong mga lana adunay maayong kahumot; Ang imong ngalan sama sa lana nga gibubo; Busa ang mga ulay nahagugma kanimo.

³Yndislegur ilmur er af smyrslum þínum, nafn þitt eins og úthellt olía, þess vegna elska meyjarnar þig.

⁴Daniha ako; kami modalagan sunod kanimo: Ang hari midala kanako ngadto sa iyang mga lawak; Mahinangop ug magakalipay kami diha kanimo; Magahisgot kami sa imong gugma labaw kay sa vino: Sa pagkamatul-id sila nahagugma kanimo.

⁴Drag mig á eftir þér! Við skulum flýta okkur! Konungurinn leiði mig í herbergi sín! Fögnum og gleðjumst yfir þér, vegsömum ást þína meir en vín _ með réttu elska þær þig!

⁵Ako maitum, apan matahum. Oh kamo nga mga anak nga babaye sa Jerusalem, Sama sa mga balong-balong sa Cedar, Sama sa mga tabil ni Salomon.

⁵Svört er ég, og þó yndisleg, þér Jerúsalemdætur, sem tjöld Kedars, sem tjalddúkar Salómons.

⁶Ayaw pagtan-aw kanako, kay ako maitum man, Tungod kay ang adlaw nagpaig kanako. Mga anak nga lalake sa akong inahan nangasuko batok kanako; Ako gihimo nila nga magbalantay sa kaparrasan; Apan ang akong kaugalingon nga kaparrasan wala nako bantayi.

⁶Takið ekki til þess, að ég er svartleit, því að sólin hefir brennt mig. Synir móður minnar reiddust mér, þeir settu mig til að gæta víngarða _ míns eigin víngarðs hefi ég eigi gætt.

⁷Sayri ako, Oh ikaw nga gihigugma sa akong kalag, Asa ikaw magpasibsib sa imong panon sa carnero : Asa ikaw magpapahulay sa imong hayup maudto: Kay ngano man nga ako mahimo nga sama niadtong hingsalipdan Haduol sa mga panon sa imong mga kauban?

⁷Seg mér, þú sem sál mín elskar, hvar heldur þú hjörð þinni til haga, hvar bælir þú um hádegið? Því að hví skal ég vera eins og villuráfandi hjá hjörðum félaga þinna?

⁸Kong ikaw wala masayud, Oh ikaw nga labing maanyag sa mga kababayen-an, Umadto ka sa imong dalan duol sa mga tunob sa mga panon, Ug pasibsiba ang imong mga nati nga kanding duol sa mga balong-balong sa mga magbalantay.

⁸Ef þú veist það eigi, þú hin fegursta meðal kvenna, þá far þú og rek för hjarðarinnar og hald kiðum þínum til haga hjá kofum hirðanna.

⁹Giindig ko ikaw, Oh gugma ko, Sa usa ka kabayo sa mga carro ni Faraon.

⁹Við hryssurnar fyrir vagni Faraós líki ég þér, vina mín.

¹⁰Ang imong mga aping matahum uban sa mga sinalapid sa buhok . Ang imong liog uban sa mga kolintas nga mutya.

¹⁰Yndislegar eru kinnar þínar fléttum prýddar, háls þinn undir perluböndum.

¹¹Buhatan ikaw namo ug mga sinalapid nga bulawan Nga may tarogong salapi.

¹¹Gullfestar viljum vér gjöra þér, settar silfurhnöppum.

¹²Samtang ang hari naglingkod diha sa iyang lamesa, Ang akong nardo mipaalimyon sa iyang kahumot.

¹²Meðan konungurinn hvíldi á legubekk sínum, lagði ilminn af nardussmyrslum mínum.

¹³Ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka hugpong sa mirra, Nga napaoraray sa taliwala sa akong mga dughan.

¹³Unnusti minn er sem myrrubelgur, sem hvílist milli brjósta mér.

¹⁴Ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka pongpong sa bulak nga copher Diha sa kaparrasan sa Engadi.

¹⁴Kypur-ber er unnusti minn mér, úr víngörðunum í Engedí.

¹⁵Ania karon, maanyag ikaw, gugma ko; Ania karon, maanyag man ikaw; Ang imong mga mata sama sa mga salampati.

¹⁵Hversu fögur ertu, vina mín, hversu fögur ertu! Augu þín eru dúfuaugu.

¹⁶Ania karon, maanyag ikaw, gugma ko, oo, makapahimuot: Ingon man ang atong higdaanan malunhaw.

¹⁶Hversu fagur ertu, unnusti minn, já indæll. Já, iðgræn er hvíla okkar.Bjálkarnir í húsi okkar eru sedrusviðir, þiljur okkar kýprestré.

¹⁷Kahoy nga cedro ang sagbayan sa atong balay, Ug ang atong mga katsaw kahoy nga cipres.

¹⁷Bjálkarnir í húsi okkar eru sedrusviðir, þiljur okkar kýprestré.