¹Ang mga pulong ni hari Lemuel; ang pagpanagna nga gitudlo kaniya sa iyang inahan.

¹Parole del re Lemuel. Sentenze con le quali sua madre lo ammaestrò.

²Unsa, anak ko? ug unsa, Oh anak sa akong tagoangkan? Ug unsa, Oh anak sa akong mga panaad?

²Che ti dirò, figlio mio? che ti dirò, figlio delle mie viscere? che ti dirò, o figlio dei miei voti?

³Ayaw pag-ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, Ni ang imong mga dalan nianang nakapalaglag sa mga hari.

³Non dare il tuo vigore alle donne, né i tuoi costumi a quelle che perdono i re.

⁴Dili angay alang sa mga hari, Oh Lemuel, dili angay alang sa mga hari ang pag-inum sa vino; Ni alang sa mga principe ang pag-ingon : Hain ang maisug nga ilimnon?

⁴Non s’addice ai re, o Lemuel, non s’addice ai re bere del vino, né ai principi, bramar la cervogia:

⁵Tingali unya manginum sila, ug malimot sa Kasugoan, Ug balit-aron ang justicia alang sa bisan kinsa nga ginasakit.

⁵che a volte, avendo bevuto, non dimentichino la legge, e non disconoscano i diritti d’ogni povero afflitto.

⁶Hatagi ug maisug nga ilimnon kadtong andam na sa pagkahanaw, Ug vino niadtong ginapaitan sa kalag:

⁶Date della cervogia a chi sta per perire, e del vino a chi ha l’anima amareggiata;

⁷Paimna siya, ug pahikalimti ang iyang kakabus, Ug ayaw na pagpahinumdumi ang iyang pagka-makalolooy.

⁷affinché bevano, dimentichino la loro miseria, e non si ricordin più dei loro travagli.

⁸Bukha ang imong baba alang sa amang, Diha sa kaayohan sa tanan niadtong mga biniyaan.

⁸Apri la tua bocca in favore del mutolo, per sostener la causa di tutti i derelitti;

⁹Bukha ang imong baba, maghukom ka sa pagkamatarung, Ug maghatag ka ug justicia sa mga kabus ug hangul.

⁹apri la tua bocca, giudica con giustizia, fa’ ragione al misero ed al bisognoso.

¹⁰Kinsay makakaplag sa usa ka babaye nga takus? Kay ang iyang bili labaw pa kay sa mahal nga mga bato.

¹⁰Elogio della donna forte e virtuosa. Una donna forte e virtuosa chi la troverà? il suo pregio sorpassa di molto quello delle perle.

¹¹Ang kasingkasing sa iyang bana nagasalig kaniya, Ug siya wala makulangi sa ganancia.

¹¹Il cuore del suo marito confida in lei, ed egli non mancherà mai di provviste.

¹²Siya nagabuhat kaniya sa maayo ug dili sa dautan Sa tibook nga mga adlaw sa iyang kinabuhi.

¹²Ella gli fa del bene, e non del male, tutti i giorni della sua vita.

¹³Siya nagapangita ug balhibo sa carnero ug lanot sa lino, Ug sa kinabubut-on nagabuhat uban sa iyang kamot.

¹³Ella si procura della lana e del lino, e lavora con diletto con le proprie mani.

¹⁴Siya sama sa mga sakayan-sa-patigayon; Siya nagadala sa iyang tinapay gikan sa halayo.

¹⁴Ella è simile alle navi dei mercanti: fa venire il suo cibo da lontano.

¹⁵Siya mobangon usab samtang gabii pa, Ug nagahatag sa kalan-on sulod sa iyang panimalay, Ug ang ilang mga buhat alang sa iyang mga sulogoong dalaga.

¹⁵Ella si alza quando ancora è notte, distribuisce il cibo alla famiglia e il compito alle sue donne di servizio.

¹⁶Siya nagahunahuna ug usa ka baul, ug nagapalit niini; Uban sa bunga sa iyang mga kamot siya nagatanum ug usa ka parrasan.

¹⁶Ella posa gli occhi sopra un campo, e l’acquista; col guadagno delle sue mani pianta una vigna.

¹⁷Ginabaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, Ug ginapabaskog niya ang iyang mga bukton.

¹⁷Ella si ricinge di forza i fianchi, e fa robuste le sue braccia.

¹⁸Siya nahibalo nga ang iyang baligya makaganancia; Ang iyang lamparahan dili mapalong sa pagkagabii.

¹⁸Ella s’accorge che il suo lavoro rende bene; la sua lucerna non si spegne la notte.

¹⁹Ginabutang niya ang iyang mga kamot sa bilikan, Ug ang mga kamot nagapugong sa kalinyasan.

¹⁹Ella mette la mano alla ròcca, e le sue dita maneggiano il fuso.

²⁰Ginatuy-od niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabus; Oo, nagatunol siya sa iyang mga kamot ngadto sa mga hangul.

²⁰Ella stende le palme al misero, e porge le mani al bisognoso.

²¹Siya dili mahadlok sa nieve alang sa iyang panimalay; Kay ang iyang sulod-balay gibistihan sa mapula.

²¹Ella non teme la neve per la sua famiglia, perché tutta la sua famiglia è vestita di lana scarlatta.

²²Siya nagabuhat alang sa iyang kaugalingon ug mga alfombra; Ang iyang saput lino nga manipis ug purpura.

²²Ella si fa dei tappeti, ha delle vesti di lino finissimo e di porpora.

²³Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, Sa diha nga siya molingkod uban sa mga anciano sa yuta.

²³Il suo marito è rispettato alle porte, quando si siede fra gli Anziani del paese.

²⁴Siya nagabuhat ug mga saput nga lino ug nagabaligya kanila, Ug nagahatud ug mga bakus ngadto sa magpapatigayon.

²⁴Ella fa delle tuniche e le vende, e delle cinture che dà al mercante.

²⁵Kusog ug pagkahalangdon mao ang iyang saput; Ug siya mokatawa sa panahon nga umalabut.

²⁵Forza e dignità sono il suo manto, ed ella si ride dell’avvenire.

²⁶Siya nagabuka sa iyang baba uban ang pagkamanggialamon; Ug ang balaod sa pagkamaloloy-on maoy anaa sa tumoy sa iyang dila.

²⁶Ella apre la bocca con sapienza, ed ha sulla lingua insegnamenti di bontà.

²⁷Siya nagasud-ong ug maayo sa mga paagi sa iyang sulod-balay, Ug dili mokaon sa tinapay sa pagkatapulan.

²⁷Ella sorveglia l’andamento della sua casa, e non mangia il pane di pigrizia.

²⁸Ang iyang mga anak mobangon, ug magatawag kaniya nga bulahan; Ang iyang bana usab , ug siya nagadayeg kaniya, nga nagaingon :

²⁸I suoi figliuoli sorgono e la proclaman beata, e il suo marito la loda, dicendo:

²⁹Daghang mga anak nga babaye nga nanagbuhat sa pagkatakus gayud , Apan ikaw milabaw kanilang tanan.

²⁹"Molte donne si son portate valorosamente, ma tu le superi tutte"!

³⁰Ang katahum malimbongon, ug ang kaanyag kakawangan lamang; Apan ang usa ka babaye nga mahadlok kang Jehova, siya pagadayegon.

³⁰La grazia è fallace e la bellezza è cosa vana; ma la donna che teme l’Eterno è quella che sarà lodata.

³¹Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot; Ug papagdayega kaniya ang iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.

³¹Datele del frutto delle sue mani, e le opere sue la lodino alle porte!