¹Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.

¹Preghiera dell’afflitto quand’è abbattuto e spande il suo lamento dinanzi all’Eterno. Deh ascolta la mia preghiera, o Eterno, e venga fino a te il mio grido!

²Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.

²Non mi nasconder la tua faccia nel dì della mia distretta; inclina a me il tuo orecchio; nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

³Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.

³Poiché i miei giorni svaniscono come fumo, e le mie ossa si consumano come un tizzone.

⁴Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.

⁴Colpito è il mio cuore come l’erba, e si è seccato; perché ho dimenticato perfino di mangiare il mio pane.

⁵Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.

⁵A cagion della voce dei miei gemiti, le mie ossa s’attaccano alla mia carne.

⁶Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.

⁶Son simile al pellicano del deserto, son come il gufo de’ luoghi desolati.

⁷Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.

⁷Io veglio, e sono come il passero solitario sul tetto.

⁸Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.

⁸I miei nemici m’oltraggiano ogni giorno; quelli che son furibondi contro di me si servon del mio nome per imprecare.

⁹Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,

⁹Poiché io mangio cenere come fosse pane, e mescolo con lagrime la mia bevanda,

¹⁰Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.

¹⁰a cagione della tua indignazione e del tuo cruccio; poiché m’hai levato in alto e gettato via.

¹¹Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.

¹¹I miei giorni son come l’ombra che s’allunga, e io son disseccato come l’erba.

¹²Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.

¹²Ma tu, o Eterno, dimori in perpetuo, e la tua memoria dura per ogni età.

¹³Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.

¹³Tu ti leverai ed avrai compassione di Sion, poiché è tempo d’averne pietà; il tempo fissato è giunto.

¹⁴Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug sila adunay kalooy sa iyang mga abug.

¹⁴Perché i tuoi servitori hanno affezione alle sue pietre, ed hanno pietà della sua polvere.

¹⁵Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.

¹⁵Allora le nazioni temeranno il nome dell’Eterno, e tutti i re della terra la tua gloria,

¹⁶Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.

¹⁶quando l’Eterno avrà riedificata Sion, sarà apparso nella sua gloria,

¹⁷Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.

¹⁷avrà avuto riguardo alla preghiera dei desolati, e non avrà sprezzato la loro supplicazione.

¹⁸Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.

¹⁸Questo sarà scritto per l’età a venire, e il popolo che sarà creato loderà l’Eterno,

¹⁹Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;

¹⁹perch’egli avrà guardato dall’alto del suo santuario; dal cielo l’Eterno avrà mirato la terra

²⁰Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;

²⁰per udire i gemiti de’ prigionieri, per liberare i condannati a morte,

²¹Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;

²¹affinché pubblichino il nome dell’Eterno in Sion e la sua lode in Gerusalemme,

²²Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.

²²quando i popoli e i regni si raduneranno insieme per servire l’Eterno.

²³Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.

²³Egli ha abbattuto le mie forze durante il mio cammino; ha accorciato i miei giorni.

²⁴Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.

²⁴Io ho detto: Dio mio, non mi portar via nel mezzo dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni età.

²⁵Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.

²⁵Tu fondasti ab antico la terra, e i cieli son l’opera delle tue mani.

²⁶Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo sila, ug sila pagaalid-an:

²⁶Essi periranno, ma tu rimani; tutti quanti si logoreranno come un vestito; tu li muterai come una veste e saranno mutati.

²⁷Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.

²⁷Ma tu sei sempre lo stesso, e gli anni tuoi non avranno mai fine.

²⁸Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.

²⁸I figliuoli de’ tuoi servitori avranno una dimora, e la loro progenie sarà stabilita nel tuo cospetto.