¹Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.

¹Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.

²Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.

²Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.

³Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.

³Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.

⁴Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.

⁴Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.

⁵Sila wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni sila gihampak sama sa ubang mga tawo.

⁵Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.

⁶Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.

⁶Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.

⁷Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.

⁷Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.

⁸Nanagyubit sila, ug diha sa kadautan nanaglituk sila ug pagdaugdaug: Nanagsulti sila nga mapahitas-on.

⁸Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.

⁹Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.

⁹Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.

¹⁰Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.

¹⁰Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,

¹¹Ug sila nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?

¹¹e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?

¹²Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, sila ming-uswag sa mga bahandi.

¹²Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.

¹³Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;

¹³Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!

¹⁴Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.

¹⁴Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.

¹⁵Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.

¹⁵Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.

¹⁶Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;

¹⁶Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,

¹⁷Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.

¹⁷finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.

¹⁸Sa pagkamatuod gayud gibutang mo sila sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo sila ngadto sa pagkalaglag.

¹⁸Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.

¹⁹Naunsa nga sa pagkadali sila nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud sila uban ang mga kalisang.

¹⁹Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!

²⁰Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.

²⁰Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.

²¹Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:

²¹Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,

²²Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.

²²ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.

²³Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.

²³Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;

²⁴Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.

²⁴tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.

²⁵Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da ? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.

²⁵Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.

²⁶Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.

²⁶La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.

²⁷Kay ania karon, sila nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.

²⁷Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.

²⁸Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.

²⁸Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.