1Oh managpasalamat kamo kang Jehova; kay siya maayo man; Kay ang iyang mahigugmaong-kalolot nagalungtad sa walay katapusan.
1Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.
2Papamulonga niana ang mga tinubos ni Jehova, Nga gipanubos niya gikan sa kamot sa kabatok,
2Så sie Herrens gjenløste, de som han har gjenløst av nødens hånd,
3Ug gitigum sila gikan sa mga kayutaan, Gikan sa silangan ug gikan sa kasadpan, Gikan sa amihanan ug gikan sa habagatan.
3og som han har samlet fra landene, fra øst og fra vest, fra nord og fra havet.
4Nanaglaag-laag sila sa kamingawan, sa dalan nga awa-aw; Wala sila makakaplag ug ciudad nga ilang kapuy-an.
4De fór vill i ørkenen, i et uveisomt øde, de fant ikke en by å bo i.
5Mga gutom ug mga giuhaw, Ang ilang mga kalag nangaluya diha kanila.
5De var hungrige og tørste, deres sjel vansmektet i dem.
6Unya mingtu-aw sila kang Jehova sa ilang kagul-anan, Ug iyang giluwas sila gikan sa ilang mga kalisdanan,
6Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler utfridde han dem,
7Ug iyang gimandoan sila usab pinaagi sa dalan nga matul-id, Aron makadangat sila sa ciudad nga ilang kapuy-an.
7og han førte dem på rett vei, så de gikk til en by de kunde bo i.
8Oh nga managdayeg unta ang mga tawo kang Jehova tungod sa iyang mahigugmaong-kalolot, Ug tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo!
8De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
9Kay ginatagbaw niya ang kalag nga nagapangandoy, Ug ginapuno niya sa kaayohan ang kalag nga gigutom.
9for han mettet den vansmektende sjel og fylte den hungrige sjel med godt.
10Ang mga nanagpuyo sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon, Mga binilanggo sa kaguol ug sa mga puthaw,
10De satt i mørke og i dødsskygge, bundet i elendighet og jern,
11Tungod kay nanagmalalison sila sa mga pulong sa Dios, Ug nanagtamay sa tambag sa Hataas Uyamut:
11fordi de hadde vært gjenstridige mot Guds ord og foraktet den Høiestes råd.
12Busa tungod sa kahago giluya niya ang ilang mga kasingkasing; Nanghiumod sila, ug walay bisan kinsa nga mitabang kanila.
12Derfor bøide han deres hjerter ved lidelse; de snublet, og det var ikke nogen hjelper.
13Unya sila mingtu-aw kang Jehova gikan sa ilang kagul-anan, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang mga kalisdanan.
13Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
14Iyang gikuha sila gikan sa kangitngitan ug sa landong, sa kamatayon, Ug gidugmok niya ang ilang mga talikala.
14Han førte dem ut av mørke og dødsskygge og rev sønder deres bånd.
15Oh nga managdayeg unta ang mga tawo kang Jehova, tungod sa iyang mahigugmaong-kalolot, Ug tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo!
15De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
16Kay gilumpag niya ang mga ganghaan nga tumbaga, Ug gibunggo niya ang mga trangka nga puthaw.
16for han brøt sønder porter av kobber og hugg sønder bommer av jern.
17Mga buang tungod sa ilang kalapasan, Ug tungod sa ilang kasal-anan, gisakit sila .
17De var dårer og blev plaget for sin syndige vei og for sine misgjerninger;
18Ang ilang kalag giluod sa tanang butang nga kalan-on; Ug napahaduol sila ngadto sa mga ganghaan sa kamatayon.
18deres sjel vemmedes ved all mat, og de kom nær til dødens porter.
19Unya mingtu-aw sila kang Jehova gikan sa ilang kagul-anan, Ug iyang giluwas sila gikan sa ilang mga kalisdanan.
19Da ropte de til Herren i sin nød; av deres trengsler frelste han dem.
20Gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, Ug iyang giluwas sila gikan sa ilang mga pagkalaglag.
20Han sendte sitt ord og helbredet dem og reddet dem fra deres graver.
21Oh nga managdayeg unta ang mga tawo kang Jehova, tungod sa iyang mahigugmaong-kalolot, Ug tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo!
21De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn;
22Ug pahalara sila sa mga halad-sa-pasalamat, Ug imantala ang iyang mga buhat uban ang pag-awit.
22og ofre takkoffere og fortelle om hans gjerninger med jubel.
23Sila nga manumod sa mga sakayan sa dagat, Nga managpatigayon didto sa dagkung kadagatan;
23De som fór ut på havet i skib, som drev handel på store vann,
24Nakita nila ang mga buhat ni Jehova, Ug ang iyang mga katingalahan diha sa kahiladman.
24de så Herrens gjerninger og hans underverker på dypet.
25Kay siya nagasugo, ug nagapahuros sa hangin sa pag-unos, Nga nagapatuybo sa mga balud niana.
25Han bød og lot det komme en stormvind, og den reiste dets bølger.
26Mingsaka sila sa mga langit, sila minghiyak pagbalik sa mga kahiladman: Ang ilang kalag natunaw tungod sa kagul-anan.
26De fór op imot himmelen, de fór ned i avgrunnene, deres sjel blev motløs i ulykken.
27Mingbarag sila sa pagbalik-balik, ug nagsulosapinday ingon sa usa ka hubog nga tawo, Ug nahubsan sa tanan nila nga kinaadman.
27De tumlet og vaklet som en drukken mann, og all deres visdom blev til intet.
28Unya nanagtu-aw sila kang Jehova sa ilang kagul-anan, Ug iyang giluwas sila gikan sa ilang mga kalisdanan.
28Da ropte de til Herren i sin nød, og av deres trengsler førte han dem ut.
29Ginahimo niya ang bagyo sa pagpalurang, Aron nga ang mga balud niana milinaw.
29Han lot stormen bli til stille, og bølgene omkring dem tidde.
30Unya sila nangalipay tungod kay nangahilum sila; Busa siya nagamando kanila ngadto sa dunggoanan nga ilang ginatinguha.
30Og de gledet sig over at de la sig; og han førte dem til den havn de ønsket.
31Oh nga managdayeg unta ang mga tawo kang Jehova, tungod sa iyang mahigugmaong-kalolot, Ug tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo!
31De skal prise Herren for hans miskunnhet og for hans undergjerninger mot menneskenes barn
32Ipabayaw usab kanila siya diha sa katilingban sa katawohan, Ug dayegon siya diha sa lingkoranan sa mga anciano.
32og ophøie ham i folkets forsamling og love ham der hvor de gamle sitter.
33Gihimo niya ang mga suba nga kamingawan, Ug ang mga tinubdan gihimo niya nga mahulaw nga yuta;
33Han gjorde elver til en ørken og vannkilder til et tørstig land,
34Ang yuta nga mabungaon sa pagkakamingawan nga asin, Tungod sa pagkadautan nila nga nanagpuyo niana.
34et fruktbart land til et saltland for deres ondskaps skyld som bodde der.
35Iyang gihimo ang kamingawan nga danaw sa tubig, Ug ang yuta nga mamala sa mga tinubdan sa tubig.
35Han gjorde en ørken til en vannrik sjø og et tørt land til vannkilder*. / {* nemlig: for det frelste Israel.}
36Ug didto pagapapuy-on niya ang mga gigutom, Aron sila magaandam ug ciudad nga puloy-anan,
36Og han lot de hungrige bo der, og de grunnla en by til å bo i.
37Ug magapugas sila sa kaumahan, ug magatanum ug kaparrasan, Ug magakuha sila ug bunga sa abut.
37Og de tilsådde akrer og plantet vingårder, og de vant den frukt de bar.
38Siya magapanalangin usab kanila, sa pagkaagi nga modaghan sila sa hilabihan gayud; Ug dili niya pag-ibanan ang ilang kahayupan.
38Og han velsignet dem, og de blev meget tallrike, og av fe gav han dem ikke lite.
39Unya usab, sila nagakadiyutay ug ginapatikuko Pinaagi sa pagdaugdaug, kasamok, ug kasub-anan.
39Så minket de igjen og blev nedbøiet ved trengsel, ulykke og sorg.
40Iyang gibubo ang pagtamay ibabaw sa mga principe, Ug sila ginapalakat didto sa kamingawan, diin walay dalan.
40Han som utøser forakt over fyrster og lar dem fare vill i et uveisomt øde,
41Bisan pa niini, iyang gibayaw ang mga hangul sa kahitas-an gikan sa kagul-anan, Ug nagapadaghan kaniya sa kabanayan sama sa usa ka panon.
41han ophøiet den fattige av elendighet og gjorde slektene som hjorden.
42Magatan-aw ang mga matul-id niini, ug mangalipay; Ug ang tanan nga kasal-anan magatak-um sa iyang baba.
42De opriktige ser det og gleder sig, og all ondskap lukker sin munn.
43Bisan kinsa nga manggialamon manumbaling niining mga butanga; Ug sila magapalandong sa mahigugmaong-kalolot ni Jehova.
43Den som er vis, han akte på dette og merke på Herrens nådegjerninger!