1Gikan sa mga kahiladman, nagtuaw ako kanimo, Oh Jehova.
1En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!
2Ginoo, patalinghugi ang akong tingog: Papatalinghugi sa imong mga igdulungog Ang tingog sa akong mga pagpangaliyupo.
2Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!
3Kong ikaw, Jehova, magatimaan pa unta sa mga kasal-anan, Oh Ginoo, kinsa ba ang arang makabarug?
3Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?
4Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, Aron ikaw takus gayud nga kahadlokan.
4For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.
5Nagahulat ako kang Jehova, ang akong kalag nagahulat, Ug sa iyang pulong milaum ako.
5Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.
6Ang akong kalag nagahulat sa Ginoo Labaw niadtong mga magbalantay nga nanagpaabut sa kabuntagon; Oo, labaw kay sa mga tawong-magbalantay nga nagapaabut sa kabuntagon.
6Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.
7Oh Israel, lumaum ka kang Jehova; Kay kang Jehova anaa ang mahigugmaong-kalolot, Ug kaniya anaa ang madagayaong pagtubos.
7Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,
8Ug siya magatubos sa Israel Gikan sa tanan niyang mga kasal-anan.
8og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.