1Magaawit ako mahitungod sa mahigugmaong-kalolot ni Jehova sa walay katapusan: Pinaagi sa akong baba igapadayag ko ang imong pagka-matinumanon sa tanang mga kaliwatan.
1En læresalme av Etan, esrahitten.
2Kay miingon ako: Ang kalooy pagatukoron sa walay katapusan; Sa maong mga kalangitan ang imong pagkamatinumanon igapahamutang.
2Om Herrens nådegjerninger vil jeg synge til evig tid; fra slekt til slekt vil jeg kunngjøre din trofasthet med min munn.
3Gibuhat ko ang tugon uban sa akong pinili, Nanumpa ako kang David nga akong alagad:
3For jeg sier: Miskunnhet bygges op til evig tid, i himmelen grunnfester du din trofasthet.
4Pagalig-onon ko ang imong kaliwat sa walay katapusan, Ug tukoron ko ang imong trono ngadto sa tanang mga kaliwatan. (Selah)
4[Du sier:] Jeg har gjort en pakt med min utvalgte, jeg har svoret David, min tjener:
5Ug ang kalangitan magadayeg sa imong mga katingalahan, Oh Jehova; Ang imong pagkamatinumanon usab diha sa katilingban sa mga balaan.
5Til evig tid vil jeg grunnfeste ditt avkom, og jeg vil bygge din trone fra slekt til slekt. Sela.
6Kay kinsa man sa mga langit ang ikagtanding kang Jehova? Kinsa sa taliwala sa mga anak sa mga gamhanan nga makasama kang Jehova?
6Og himlene priser din underfulle gjerning, Herre, og din trofasthet prises i de helliges forsamling.
7Dios nga hilabihan pagkamakali-lisang sa katilingban sa mga balaan, Ug takus kahadlokan ibabaw niadtong tanan nga nanaglibut kaniya?
7For hvem i det høie er å ligne med Herren? Hvem er Herren lik blandt Guds sønner,
8Oh Jehova, Dios sa mga panon, Kinsa ba ang gamhanan, nga sama kanimo, Oh Jehova? Ug ang imong pagkamatinumanon anaa nagalibut kanimo.
8en Gud, såre forferdelig i de helliges hemmelige råd og fryktelig for alle dem som er omkring ham?
9Ang pagkagarboso sa dagat ginaharian nimo: Sa diha nga ang mga balud niana motoybo, imong pagalinawon sila.
9Herre, hærskarenes Gud, hvem er sterk som du, Herre? Og din trofasthet er rundt omkring dig.
10Imong gikuniskunis si Rahab, ingon sa usa ka tawo nga gipatay; Sa bukton sa imong pagkalig-on gipapatlaag mo ang imong mga kaaway.
10Du er den som hersker over havets overmot; når dets bølger reiser sig, lar du dem legge sig.
11Ang mga kalangitan imo man, ang yuta usab imo man: Ang kalibutan ug ang kahupnganan niana, imong gitukod sila.
11Du har sønderknust Rahab* som en ihjelslått; med din styrkes arm har du spredt dine fiender. / {* SLM 87, 4.}
12Ang amihanan ug ang habagatan, imong gibuhat sila: Ang Tabor ug Hermon nanagkalipay sa imong ngalan.
12Dig hører himlene til, dig også jorden; jorderike og alt det som fyller det - du har grunnfestet dem;
13Ikaw may bukton nga makagagahum; Kusgan ang imong kamot, ug taas ang imong toong kamot.
13nord og syd - du har skapt dem; Tabor og Hermon jubler over ditt navn.
14Ang pagkamatarung ug ang justicia mao ang patukoranan sa imong trono: Ang mahigugmaong-kalolot ug ang kamatuoran magauna sa imong nawong.
14Du har en arm med velde; sterk er din hånd, ophøiet er din høire hånd.
15Bulahan ang katawohan nga nakaila sa malipayong tingog sa trompeta : Managlakaw sila, Oh Jehova, sa kahayag sa imong pamayhon.
15Rettferd og rett er din trones grunnvoll; nåde og sannhet går frem for ditt åsyn.
16Sa imong ngalan managkalipay sila sa tibook nga adlaw; Ug sa imong pagkamatarung sila pagabayawon.
16Salig er det folk som kjenner til jubel*; Herre, i ditt åsyns lys skal de vandre. / {* nemlig over Herren, sin konge.}
17Kay ikaw mao ang himaya sa ilang kalig-on; Ug tungod sa imong kahamuot ang among sungay pagabayawon.
17I ditt navn skal de fryde sig hele dagen, og ved din rettferdighet blir de ophøiet.
18Kay ang among taming iya ni Jehova; Ug ang among hari iya sa Balaan sa Israel.
18For du er deres styrkes pryd, og ved din godhet ophøier du vårt horn.
19Unya ikaw misulti sa panan-awon sa imong mga balaan, Ug miingon: Akong gipahamutang ang panabang ibabaw sa usa ka makagagahum; Gibayaw ko ang usa ka pinili gikan sa katawohan.
19For Herren er vårt skjold, og Israels Hellige vår konge.
20Hikaplagan ko si David nga akong alagad; Gidihog ko siya sa akong lana nga balaan:
20Dengang* talte du i et syn til dine fromme** og sa: Jeg har nedlagt hjelp hos en helt, jeg har ophøiet en ung mann av folket. / {* SLM 89, 4. 5.} / {** Guds folk.}
21Nga kaniya ang akong kamot mapalig-on; Ang akong bukton magapabaskug kaniya.
21Jeg har funnet David, min tjener, jeg har salvet ham med min hellige olje.
22Ang kaaway dili makadaug gikan kaniya, Ni ang anak sa kadautan makasakit kaniya.
22Min hånd skal alltid være med ham, og min arm skal gi ham styrke.
23Ug pagadasmagan ko ang mga kaaway sa atubangan niya, Ug pagalaglagon ko sila nga nanagdumot kaniya.
23Fienden skal ikke plage ham, og den urettferdige skal ikke undertrykke ham.
24Apan ang akong pagkamatinumanon ug ang akong mahigugmaong-kalolot magauban kaniya; Ug tungod sa akong ngalan pagabayawon ang iyang sungay.
24Men jeg vil sønderknuse hans motstandere for hans åsyn og slå dem som hater ham.
25Akong igabutang usab ang iyang kamot ibabaw sa dagat, Ug ang iyang toong kamot ibabaw sa mga suba.
25Og min trofasthet og min miskunnhet skal være med ham, og i mitt navn skal hans horn ophøies.
26Siya magatu-aw kanako: Ikaw mao ang akong Amahan, Dios ko, ug ang bato sa akong kaluwasan.
26Og jeg vil la ham legge sin hånd på havet og sin høire hånd på elvene.
27Himoon ko usab siya nga akong panganay, Ang labing hataas sa mga hari sa yuta.
27Han skal rope til mig: Du er min far, min Gud og min frelses klippe.
28Nga magatipig ako alang kaniya sa akong mahigugmaong-kalolot sa walay katapusan; Ug ang akong tugon magapadayon uban kaniya.
28Og jeg vil gjøre ham til den førstefødte, til den høieste blandt kongene på jorden.
29Ug ang iyang kaliwat usab himoon ko nga magapadayon sa walay katapusan, Ug ang iyang trono ingon sa mga adlaw sa langit.
29Jeg vil bevare min miskunnhet mot ham til evig tid, og min pakt skal stå fast for ham.
30Kong ang iyang mga anak magabiya sa akong Kasugoan, Ug dili magalakaw sa akong mga tulomanon;
30Og jeg vil la hans avkom bli til evig tid og hans trone som himmelens dager.
31Kong pagalapason nila ang akong kabalaoran, Ug dili magabantay sa akong mga sugo;
31Dersom hans barn forlater min lov og ikke vandrer i mine bud,
32Nan, pagadu-awon ko ang ilang mga paglapas uban sa baras, Ug ang ilang kasal-anan uban sa mga labud.
32dersom de krenker mine forskrifter og ikke holder mine befalinger,
33Apan dili ko hutdon sa pagkuha ang akong mahigugmaong-kalolot gikan kaniya, Ni pagakawangon ko ang akong pagkamatinumanon.
33da vil jeg hjemsøke deres synd med ris og deres misgjerning med plager.
34Dili ko pagalapason ang akong tugon, Ni pagailisdan ang butang nga migula sa akong mga ngabil.
34Men min miskunnhet vil jeg ikke ta fra ham, og min trofasthet skal ikke svikte;
35Sa makausa manumpa ako pinaagi sa akong pagkabalaan: Dili ako magabakak kang David:
35jeg vil ikke bryte min pakt og ikke forandre hvad som gikk ut fra mine leber.
36Ang iyang kaliwat magapadayon sa walay katapusan, Ug ang iyang trono ingon sa adlaw sa atubangan ko.
36Ett har jeg svoret ved min hellighet, sannelig, for David vil jeg ikke lyve:
37Ingon sa bulan pagalig-onon kini sa walay katapusan, Ug ingon sa usa ka saksi nga matinumanon diha sa mga langit. (Selah
37Hans avkom skal bli til evig tid, og hans trone som solen for mitt åsyn.
38Apan ikaw nagsalikway ug nagdumili, Ikaw naaligutgut sa imong dinihog.
38Som månen skal den stå evindelig, og vidnet i det høie er trofast. Sela.
39Ikaw nagdumot sa tugon sa imong ulipon: Gipasipalahan mo ang iyang purongpurong pinaagi sa pagsalibay niini ngadto sa yuta.
39Og du har forkastet og forsmådd, du er blitt harm på din salvede.
40Gipangguba mo ang tanan niyang mga coral; Gipanggub-on mo ang iyang mga kuta.
40Du har rystet av dig pakten med din tjener, du har vanhelliget hans krone ned i støvet.
41Nanagpanulis kaniya ang tanang mga nanagpangagi sa dalan: Siya nahimong usa ka kaulawan sa iyang mga isigkatawo.
41Du har revet ned alle hans murer, du har lagt hans festninger i grus.
42Gibayaw mo ang toong kamot sa iyang mga kabatok; Imong gipapaglipay ang tanan niyang mga kaaway.
42Alle de som går forbi på veien, har plyndret ham; han er blitt til hån for sine naboer.
43Oo, ginalumping mo ang sulab sa iyang pinuti, Ug wala mo siya patindoga sa gubat.
43Du har ophøiet hans motstanderes høire hånd, du har gledet alle hans fiender.
44Ikaw nagpalong sa iyang kasiga, Ug gipukan mo ang iyang trono sa yuta.
44Og du lot hans skarpe sverd vike og lot ham ikke holde stand i striden.
45Gipahamub-an mo ang mga adlaw sa iyang pagkabatan-on: Giputos mo siya sa kaulaw. (Selah)
45Du har gjort ende på hans glans og kastet hans trone i støvet.
46Hangtud anus-a ba, Oh Jehova? pagatagoon mo ang imong kaugalingon sa walay katapusan? Hangtud anus-a ba nga magadilaab ang imong kaligutgut sama sa kalayo?
46Du har forkortet hans ungdoms dager, du har dekket ham med skam. Sela.
47Oh hinumdumi nga pagkahamubo sa akong panahon: Kay unsang kakawangan nga gibuhat mo sa tanang mga anak sa mga tawo!
47Hvor lenge, Herre, vil du skjule dig evindelig? Hvor lenge skal din harme brenne som ild?
48Kinsa bang tawohana ang mabuhi, ug dili makakita sa kamatayon, Nga magaluwas sa iyang kalag gikan sa gahum sa Sheol? (Selah)
48Kom dog i hu hvor kort mitt liv er, hvor forgjengelige du har skapt alle menneskenes barn!
49Ginoo, hain na ang imong unang mga mahigugmaong-kalolot, Nga imong gipanumpa kang David sa imong pagkamatinumanon?
49Hvem er den mann som lever og ikke ser døden, som frir sin sjel fra dødsrikets vold? Sela.
50Hinumdumi, Ginoo, ang kaulawan sa imong mga ulipon, Giunsa ko pagdala sa sulod nako ang kaulaw sa tanang mga gamhanang katawohan,
50Hvor er, Herre, dine forrige nådegjerninger, som du tilsvor David i din trofasthet?
51Nga gipakaulaw sa imong mga kaaway, Oh Jehova, Nga nanagpakaulaw sila sa mga lakang sa imong dinihog.
51Kom i hu, Herre, dine tjeneres vanære, at jeg må bære alle de mange folk i mitt skjød,
52Bulahan si Jehova sa walay katapusan. Amen, ug Amen.
52at dine fiender håner, Herre, at de håner din salvedes fotspor!
53Lovet være Herren til evig tid! Amen, amen.