¹Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.

¹Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

²Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.

²Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

³Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.

³Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

⁴Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.

⁴Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

⁵Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;

⁵Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

⁶Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.

⁶Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

⁷Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.

⁷Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

⁸Mga anak sa mga buang sila , oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.

⁸Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

⁹Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.

⁹Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

¹⁰Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.

¹⁰Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

¹¹Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.

¹¹Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

¹²Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.

¹²Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

¹³Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.

¹³Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

¹⁴Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako .

¹⁴Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

¹⁵Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.

¹⁵Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

¹⁶Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.

¹⁶A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

¹⁷Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.

¹⁷Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

¹⁸Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.

¹⁸Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

¹⁹Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.

¹⁹Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

²⁰Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.

²⁰Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

²¹Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.

²¹Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

²²Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.

²²Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię naó, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

²³Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.

²³Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

²⁴Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?

²⁴Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

²⁵Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?

²⁵Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

²⁶Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.

²⁶Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

²⁷Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.

²⁷Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

²⁸Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.

²⁸Chodzę szczerniawszy, ale nie od słoóca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

²⁹Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.

²⁹Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

³⁰Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.

³⁰Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

³¹Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.

³¹Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.