1Unya mitubag si Sophar nga Naamathitanhon, ug miingon:
1Y RESPONDIO Sophar Naamathita, y dijo:
2Dili ba kinahanglan tubagon ang daghang mga pulong? Ug pakamatarungon ba ang tawo nga hinulti?
2¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
3Makapahilum ba sa mga katawohan ang imong mga pagpangandak? Ug sa magayubit ikaw wala bay tawo nga arang makapakaulaw kanimo?
3¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
4Kay ikaw nagaingon: Ang akong pagtolon-an ulay man, Ug ako mahinlo sa atubangan sa imong mga mata.
4Tú dices: Mi conversar es puro, Y yo soy limpio delante de tus ojos.
5Apan oh, nga mosulti pa lamang unta ang Dios, Ug magabuka sa iyang mga ngabil batok kanimo,
5Mas oh quién diera que Dios hablara, Y abriera sus labios contigo,
6Ug nga tudloan ka niya sa mga tinago sa kaalam! Kay kaniya sa pagkamasinabuton walay makatupong. Busa hibaloi nga ang Dios nagapaningil sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong kasal-anan.
6Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, Que son de doble valor que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
7Makakaplag ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita? Makakab-ut ka ba sa pagkahingpit sa Makagagahum?
7¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
8Sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa ang arang mong mahimo? Labing halalum kay sa Sheol; unsa ang arang mong kahibaloan?
8Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás?
9Ang iyang gidak-on labing daku kay sa kalibutan, Ug labing halapad kay sa kadagatan.
9Su dimensión es más larga que la tierra, Y más ancha que la mar.
10Kong siya molabang, ug kong iyang pagatak-umon, Ug kong iyang tigumon ngadto sa paghukom, nan kinsa ang arang makasalanta kaniya?
10Si cortare, ó encerrare, O juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
11Kay siya nasayud sa mga tawong malimbongon: Siya makakita usab sa kasal-anan, bisan tuod dili siya magatagad niana.
11Porque él conoce á los hombres vanos: Ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
12Ang tawong hungog walay salabutan, Oo, ang tawo ipanganak ingon sa anak sa usa ka asnong ihalas.
12El hombre vano se hará entendido, Aunque nazca como el pollino del asno montés.
13Kong ikaw magtarung sa imong kasingkasing, Ug ituy-od mo kaniya ang imong kamot:
13Si tú apercibieres tu corazón, Y extendieres á él tus manos;
14Kong ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipahilayo kana kanimo , Ug ang pagkadili-matarung ayaw papuy-a sa imong mga balong-balong.
14Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, Y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
15Sa walay duhaduha makayahat ka unya sa imong nawong nga walay buling; Oo, ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:
15Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, Y serás fuerte y no temerás:
16Kay ikaw mahakalimot sa imong kaalaut; Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga manglabay.
16Y olvidarás tu trabajo, O te acordarás de él como de aguas que pasaron:
17Ug ang imong kinabuhi modan-ag labi pa kay sa udto; Maingon kana sa kabuntagon bisan pa anaay kangitngit.
17Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; Resplandecerás, y serás como la mañana:
18Ug ikaw magmalig-on kay anaa may paglaum; Oo, ikaw magapangita sa libut nimo , ug sa lig-on ikaw mopahulay.
18Y confiarás, que habrá esperanza; Y cavarás, y dormirás seguro:
19Ikaw magahigda usab, ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo; Oo, daghanan ang mohangyo kanimo.
19Y te acostarás, y no habrá quien te espante: Y muchos te rogarán.
20Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang, Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan; Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espiritu.
20Mas los ojos de los malos se consumirán, Y no tendrán refugio; Y su esperanza será agonía del alma.