Cebuano

Spanish: Reina Valera (1909)

Job

16

1Unya mitubag si Job ug miingon:
1Y RESPONDIO Job, y dijo:
2Nakadungog ako ug daghang mga butang nga ingon niana: Kamong tanan mga makapuol nga mga maglilipay.
2Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.
3May katapusan ba ang mga pulong nga walay hinungdan? Kun unsay nakapahagit kanimo nga ikaw mitubag man?
3¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder?
4Ako nakahimo usab pagsulti sama kaninyo; Kong ang inyong kalag nahapuli pa sa akong kalag, Ako makahimog bagay sa mga pulong batok kaninyo, Ug kaninyo ang akong ulo makalingolingo?
4También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.
5Apan ako buot molig-on kaninyo sa akong baba, Ug ang paglipay sa akong mga ngabil makahupay sa inyong kasakit .
5Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.
6Bisan ako nagasulti, ang akong kasakit wala mahupay; Bisan akong gipasagdan, unsa may nakapalinaw kanako?
6Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
7Apan karon ako giguol niya: Imong gihimong alaut ang akong tanan nga katilingban.
7Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.
8Ug gigunitan mo ako, nga maoy usa ka pagpamatuod batok kanako : Ug ang akong kaniwang nagapasundayag batok kanako, Kini nagapamatuod sa akong atubangan.
8Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
9Ako gilaksi niya sa iyang kapungot, ug ginalutos ako; Batok kanako gipakagot niya ang iyang mga ngipon: Ang akong kabatok nagatutuk sa iyang mga mata kanako.
9Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
10Gibanganga nila ang ilang mga baba kanako; Ang akong aping ilang gisagpa uban ang pagbadlong: Sila sa ilang kaugalingon nagtigum batok kanako.
10Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.
11Ang Dios nagatugyan kanako ngadto sa mga walay Dios, Ug nagatugyan kanako ngadto sa mga kamot sa mga tawong dautan.
11Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.
12Diha ako sa akong kalipayan, ug iyang gipikas ako; Oo, siya migunit kanako sa akong liog, ug iya akong gilambos; Iya usab akong gihimo nga iyang ilig-on.
12Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.
13Ang iyang mga magpapana naglibut kanako; Ang akong mga amimislon iyang gipikas, ug siya dili mopasaylo; Ang akong apdo iyang gibubo sa ibabaw sa yuta.
13Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.
14Iyang gidaut ako sa kasakitan nga nagsunodsunod; Siya midasmag kanako nga ingon sa usa ka higante.
14Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.
15Gitahi ko ang sako sa akong panit, Ug gibutang ko ang akong sungay sa abug.
15Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.
16Ang akong nawong napula na lamang sa hinilak, Ug sa akong mga tabontabon ania ang landong sa kamatayon; q1
16Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:
17Bisan wala sa akong mga kamot ang panglupig, Ug mahinlo ang akong pag-ampo.
17A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.
18Oh kalibutan, ayaw pagtaboni ang akong dugo, Ug ayaw paghatagi ug pahulayanan ang akong mga pagbakho.
18Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.
19Bisan ngani karon tan-awa, ang akong saksi atua sa langit, Ug ang nagapamatuod kanako atua sa kinahitas-an.
19Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.
20Ang akong mga abyan nagayubit kanako: Apan ang akong mata nagapaagay ug mga luha ngadto sa Dios,
20Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.
21Aron siya modapig sa katungod sa tawo uban sa Dios, Ug usa ka anak sa tawo uban sa iyang isigkatawo!
21Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!
22Kay sa modangat na ang pipili ka tuig, Ako mopanaw ngadto sa dapit nga akong pagaadtoan sa wala nay pagbalik.
22Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.