¹Unya mitubag si Job ug miingon:

¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

²Hangtud anus-a ang inyong pagsamok sa akong kalag, Ug sa pagdugmok kanako sa mga pulong?

²¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

³Ikapulo na kining pagpakaulaw ninyo kanako: Kamo walay kaulaw sa inyong dautan nga pakigharong kanako.

³Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

⁴Ug bisan pa gayud nga kono ako nasayup, Ang kasayup ko magapabilin ra sa akong kaugalingon.

⁴Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

⁵Kong kamo magapaburot gayud sa inyong kaugalingon batok kanako, Ug maoy inyong ipasikad batok kanako ang akong pagkasalawayon;

⁵Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

⁶Hibaloi ninyo karon nga ang Dios nagpiit kanako, Ug naglukob kanako sa iyang pukot.

⁶Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

⁷Ania karon, ako nagatu-aw tungod sa pagtampalas, apan ako wala tagda: Ako nagtawag ug pakitabang, apan walay justicia.

⁷He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

⁸Iyang giparilan ang akong dalan aron ako walay kaagian, Ug ang akong pagalaktan iyang gihimong kangitngitan.

⁸Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

⁹Gihuboan ako niya sa akong himaya, Ug gikuha ang purongpurong gikan sa akong ulo.

⁹Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

¹⁰Iya akong gilumpag sa luyo ug luyo, ug ako tiwas na; Ug ang akong kalauman ingon sa usa ka kahoy nga iyang giluka.

¹⁰Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

¹¹Iya usab nga gipasiga ang iyang kapungot batok kanako, Ug sa iyang atubangan siya nag-isip kanako nga usa iyang mga kabatok.

¹¹E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

¹²Ang iyang kasundalohan nanagtigum, Ug ilang gitukod ang ilang agianan batok kanako, Ug ilang gilukban ang akong balong-balong.

¹²Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

¹³Iyang gibutang ang akong mga kaigsoonan sa halayo kanako, Ug ang akong mga kaila gipabulag niya kanako.

¹³Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

¹⁴Ang akong mga kabanayan nanaglikay, Ug ang mga higala ko nga sandurot nahakalimot kanako.

¹⁴Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

¹⁵Ang tanan nga nagapuyo sa akong balay, ug ang akong sulogoong babaye, nag-isip kanako nga dumuloong: Dumuloong ako sa ilang mga mata.

¹⁵Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

¹⁶Motawag ako sa akong sulogoon, ug siya dili motubag kanako, Bisan ako mopakilooy sa akong kaugalingong baba.

¹⁶Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

¹⁷Ang akong asawa mahibulong sa akong gininhawa, Ug sa akong paghangyo sa mga anak sa akong kaugalingong inahan.

¹⁷Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

¹⁸Bisan ang mga gagmayng kabataan managyubit kanako; Kong ako motindog, sila magsulti batok kanako.

¹⁸Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

¹⁹Ang tanan ko nga mga higala nga sandurot ginaluud kanako, Ug kadtong tanan nga akong gihigugma nanagbatok kanako.

¹⁹Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

²⁰Ang akong bukog nanagtaput sa akong panit ug sa akong unod, Ug naluwas lamang ako tungod sa mga panit sa akong mga ngipon.

²⁰Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

²¹Kaloy-i ako ninyo, kaloy-i ako ninyo, Oh kamo mga higala ko; Kay ang kamot sa Dios nagtapion kanako.

²¹Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

²²Ngano man nga naglutos kamo kanako ingon sa Dios, Ug wala manghimuot sa akong unod?

²²¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

²³Oh nga gisulat unta karon ang akong mga pulong? Oh nga nahamutang unta sila sa usa ka basahon!

²³Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro!

²⁴Nga sa tinalinsan nga puthaw ug tingga Magapatik kanila sa ibabaw sa usa ka bato nga walay katapusan!

²⁴Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

²⁵Apan alang kanako nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man, Ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:

²⁵Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

²⁶Ug sa tapus ang akong panit, kining lawas ko gayud malaglag, Unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios;

²⁶Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

²⁷Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw dinhi sa akong kilid, Ug ang akong mga mata makasud-ong, nga dili ingon sa dumuloong. Naut-ut ang akong kasingkasing sa sulod kanako.

²⁷Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

²⁸Kong kamo magaingon: Ngano nga pagalutoson nato siya! Sanglit ang gamut sa maong butang igakita sa sulod kanako;

²⁸Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

²⁹Kahadloki ninyo ang espada: Kay ang kaligutgut magadala sa mga silot sa espada, Aron nga kamo mahibalo nga adunay paghukom.

²⁹Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.