1Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
1MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.
2Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
2Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?
3Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
3Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.
4Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
4Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.
5Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
5Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.
6Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
6Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.
7Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
7Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.
8Mga anak sa mga buang sila , oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
8Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.
9Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
9Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.
10Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
10Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
11Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
11Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.
12Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
12A la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.
13Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
13Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.
14Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako .
14Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.
15Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
15Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube
16Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
16Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.
17Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
17De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.
18Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
18Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.
19Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
19Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.
20Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
20Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.
21Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
21Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.
22Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
22Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.
23Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
23Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.
24Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
24Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?
25Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
25¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
26Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
26Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.
27Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
27Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.
28Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
28Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.
29Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
29He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los buhos.
30Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
30Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
31Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
31Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.