1Ang tawo wala bay panahon sa pag-alagad diha ibabaw sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa usa ka sinuholan?
1CIERTAMENTE tiempo limitado tiene el hombre sobre la tierra, Y sus días son como los días del jornalero.
2Ingon sa usa ka sulogoon nga nagatinguha ug daku uyamut sa anino, Ug ingon sa usa ka sinuholan nga nagapangita sa iyang suhol:
2Como el siervo anhela la sombra, Y como el jornalero espera el reposo de su trabajo:
3Ingon man ako gihimo aron mahiagum sa mga bulan sa kaalaut, Ug mga gabii nga makapuol gitudlo kanako.
3Así poseo yo meses de vanidad, Y noches de trabajo me dieron por cuenta.
4Sa magahigda ako, magaingon, Anus-a pa ako mobangon, ug ang gabii moagi? Ug kanunay ra akong nagalisoliso hangtud sa pagbanagbanag sa adlaw.
4Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mide mi corazón la noche, Y estoy harto de devaneos hasta el alba.
5Ang akong unod naputos sa mga ulod ug sa mga abug nga tibukol; Ang akong panit namuto ug makaluod.
5Mi carne está vestida de gusanos, y de costras de polvo; Mi piel hendida y abominable.
6Ang akong mga adlaw labing matulin kay sa lansadera sa maghahabol, Ug natapus nga walay paglaum.
6Y mis días fueron más ligeros que la lanzadera del tejedor, Y fenecieron sin esperanza.
7Oh hinumdumi nga ang akong kinabuhi usa lamang ka gininhawa: Ang akong mata dili na makakita sa maayo.
7Acuérdate que mi vida es viento, Y que mis ojos no volverán á ver el bien.
8Ang mata niya nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; Ang imong mga mata, ilantaw mo kanako, apan ako mawala na.
8Los ojos de los que me ven, no me verán más: Tus ojos sobre mí, y dejaré de ser.
9Sama sa panganod nga mahurot ug mapapas, Mao man usab ang manaug ngadto sa Sheol, dili na mobalik sa ibabaw.
9La nube se consume, y se va: Así el que desciende al sepulcro no subirá;
10Dili na siya mobalik sa iyang balay, Ni makaila pa kaniya ang iyang pinuy-anan.
10No tornará más á su casa, Ni su lugar le conocerá más.
11Busa dili ako mopugong sa akong baba; Ako mosulti sa kaguil sa akong espiritu, Ako mag-agulo sa kapait sa akong kalag.
11Por tanto yo no reprimiré mi boca; Hablaré en la angustia de mi espíritu, Y quejaréme con la amargura de mi alma.
12Dagat ba ako, kun mananap ba sa dagat, Nga ikaw magbutang ug usa ka magbalantay kanako?
12¿Soy yo la mar, ó ballena, Que me pongas guarda?
13Kong ako magaingon: Ang akong higdaanan kanako molipay, Ang akong banig molipay sa akong inagulo;
13Cuando digo: Mi cama me consolará, Mi cama atenuará mis quejas;
14Unya imo akong pagahadlokon sa mga damgo, Ug pinaagi sa mga panan-awon imo akong pagalisangon:
14Entonces me quebrantarás con sueños, Y me turbarás con visiones.
15Mao nga palabihon sa akong kalag nga siya malumsan, Ug ang kamatayon labi kay niining akong kabukogan.
15Y así mi alma tuvo por mejor el ahogamiento, Y quiso la muerte más que mis huesos.
16Giluod ako niining akong kinabuhi; dili ako buot nga mabuhi sa kanunay: Pasagdi ako nga mag-inusara; kay ang akong mga adlaw kakawangan man.
16Aburríme: no he de vivir yo para siempre; Déjáme, pues que mis días son vanidad.
17Unsa ba ang tawo nga ikaw kaniya magapadaku, Ug nga siya imong pagatagdon,
17¿Qué es el hombre, para que lo engrandezcas, Y que pongas sobre él tu corazón,
18Ug nga ikaw sa tanang buntag kaniya magadu-aw, Ug sa tagsatagsa ka gutlo kaniya magasulay?
18Y lo visites todas las mañanas, Y todos los momentos lo pruebes?
19Hangtud anus-a pa ba ikaw mohunong sa pagsud-ong kanako, Kun ako pasagdan mo hangtud nga matulon ko ang akong laway?
19¿Hasta cuándo no me dejarás, Ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
20Kong ako nakasala, unsa ang arang nga mabuhat alang kanimo, Oh, ikaw nga magbalantay sa katawohan? Nganong imo akong gitudlo nga usa ka tiniman-an batok kanimo, Nga ako nahimong palas-anon sa akong kaugalingon?
20Pequé, ¿qué te haré, oh Guarda de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario á ti, Y que á mí mismo sea pesado?
21Ug ngano nga dili mo ako pasayloon sa akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasal-anan? Kay karon sa abug ako mohigda; Ug kanako ikaw magasingkamot sa pagpangita, apan ako mawala na.
21¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? Porque ahora dormiré en el polvo, Y si me buscares de mañana, ya no seré.