Cebuano

Spanish: Reina Valera (1909)

Psalms

102

1Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.
1Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de Jehová derramare su lamento. JEHOVA, oye mi oración, Y venga mi clamor á ti.
2Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.
2No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia Inclina á mí tu oído; El día que te invocare, apresúrate á responderme.
3Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.
3Porque mis días se han consumido como humo; Y mis huesos cual tizón están quemados.
4Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.
4Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; Por lo cual me olvidé de comer mi pan.
5Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.
5Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.
6Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.
6Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el buho de las soledades.
7Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.
7Velo, y soy Como el pájaro solitario sobre el tejado.
8Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.
8Cada día me afrentan mis enemigos; Los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.
9Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,
9Por lo que como la ceniza á manera de pan, Y mi bebida mezclo con lloro,
10Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.
10A causa de tu enojo y de tu ira; Pues me alzaste, y me has arrojado.
11Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.
11Mis días son como la sombra que se va; Y heme secado como la hierba.
12Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
12Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre, Y tu memoria para generación y generación.
13Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.
13Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; Porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.
14Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug sila adunay kalooy sa iyang mga abug.
14Porque tus siervos aman sus piedras, Y del polvo de ella tienen compasión.
15Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.
15Entonces temerán las gentes el nombre de Jehová, Y todos los reyes de la tierra tu gloria;
16Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.
16Por cuanto Jehová habrá edificado á Sión, Y en su gloria será visto;
17Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.
17Habrá mirado á la oración de los solitarios, Y no habrá desechado el ruego de ellos.
18Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.
18Escribirse ha esto para la generación venidera: Y el pueblo que se criará, alabará á JAH.
19Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;
19Porque miró de lo alto de su santuario; Jehová miró de los cielos á la tierra,
20Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;
20Para oir el gemido de los presos, Para soltar á los sentenciados á muerte;
21Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;
21Porque cuenten en Sión el nombre de Jehová, Y su alabanza en Jerusalem,
22Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.
22Cuando los pueblos se congregaren en uno, Y los reinos, para servir á Jehová.
23Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.
23El afligió mi fuerza en el camino; Acortó mis días.
24Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
24Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: Por generación de generaciones son tus años.
25Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.
25Tú fundaste la tierra antiguamente, Y los cielos son obra de tus manos.
26Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo sila, ug sila pagaalid-an:
26Ellos perecerán, y tú permanecerás; Y todos ellos como un vestido se envejecerán; Como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
27Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.
27Mas tú eres el mismo, Y tus años no se acabarán.
28Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.
28Los hijos de tus siervos habitarán, Y su simiente será afirmada delante de ti.