¹Mga igsoon ug mga ginikanan, patalinghugi ninyo ang paglaban nga pagabuhaton ko sa inyong atubangan karon.

¹Mga kapatid na lalake at mga magulang, pakinggan ninyo ang pagsasanggalang na gagawin ko ngayon sa harapan ninyo.

²Ug sa pagkadungog nila nga siya nagsulti kanila sa pinulongan nga Hebreohanon, misamot ang ilang kahilum; ug miingon siya:

²At nang marinig nilang sila'y kinakausap niya sa wikang Hebreo, ay lalo pang tumahimik sila: at sinabi niya,

³Ako, sa pagkamatuod, Judio, nga natawo sa Tarso sa Cilicia; apan gimatoto ako dinhi niining ciudara, ilalum sa pagdumala ni Gamaliel, giton-an ako sumala sa sibo nga paagi sa Kasugoan sa atong mga ginikanan, sanglit mainiton ako alang sa Dios sama kaninyo ngatanan niining adlawa.

³Ako'y Judio, na ipinanganak sa Tarso ng Cilicia, datapuwa't pinapagaral sa bayang ito, sa paanan ni Gamaliel, na tinuruan alinsunod sa mahigpit na kaparaanan ng kautusan ng ating mga magulang, palibhasa'y masikap tungkol sa Dios, na gaya ninyong lahat ngayon:

⁴Ug gilutos ko kini nga Dalan hangtud sa kamatayon, nga ginapanggapus ug ginapamilanggo ko ang mga lalake ug ang mga babaye usab;

⁴At aking pinagusig ang Daang ito hanggang sa mamatay, na tinatalian at ipinapasok sa mga bilangguan ang mga lalake at gayon din ang mga babae.

⁵Ingon usab ang labawng sacerdote makasaksi kanako ingon man ang tanang mga anciano; nga gikan kanila usab nakadawat ako ug mga sulat nga alang sa mga igsoon, ug miadto ako sa Damasco sa pagdala nga ginapus niadto usab nga atua didto, ngadto sa Jerusalem, aron pagasilotan sila.

⁵Gaya rin naman ng pangulong saserdote na nagpapatotoo sa akin, at ang buong kapulungan ng matatanda: na sa kanila nama'y tumanggap ako ng mga sulat sa mga kapatid, at naglakbay ako sa Damasco upang dalhin ko namang mga gapos sa Jerusalem ang nangaroroon upang parusahan.

⁶Ug nahitabo nga, sa nagapanaw ako, ug sa nagakahaduol sa Damasco, sa kaudtohon ang adlaw, sa kalit misidlak sa libot nako gikan sa langit, usa ka dakung kahayag.

⁶At nangyari, na, samantalang ako'y naglalakbay, at nalalapit na sa Damasco, nang magtatanghaling tapat, biglang nagliwanag mula sa langit ang isang malaking ilaw sa palibot ko.

⁷Ug napukan ako sa yuta, ug nadungog ko ang usa ka tingog nga nagaingon kanako: Saulo, Saulo, nganong ginalutos mo ako?

⁷At ako'y nasubasob sa lupa, at narinig ko ang isang tinig na nagsasabi sa akin, Saulo, Saulo, bakit mo ako pinaguusig?

⁸Ug mitubag ako: Kinsa ba ikaw, Ginoo? Ug siya miingon kanako: Ako si Jesus nga Nazaretnon, nga ginalutos mo.

⁸At ako'y sumagot, Sino ka baga, Panginoon? At sinabi niya sa akin, Ako'y si Jesus na taga Nazaret, na iyong pinaguusig.

⁹Ug sila nga mga kauban nako, nakakita gayud sa kahayag; apan wala sila makadungog sa tingog kaniya nga nagsulti kanako.

⁹At sa katotohana'y nakita ng mga kasamahan ko ang ilaw, datapuwa't hindi nila narinig ang tinig na nagsalita sa akin.

¹⁰Ug miingon ako: Unsay akong pagabuhaton, Ginoo? Ug ang Ginoo nag-ingon kanako: Tumindog ka ug umadto sa Damasco; ug didto igaingon kanimo ang tanang mga butang nga ginatudlo nga imong pagabuhaton.

¹⁰At sinabi ko, Ano ang gagawin ko, Panginoon? At sinabi sa akin ng Panginoon, Magtindig ka, at pumaroon ka sa Damasco; at doo'y sasabihin sa iyo ang lahat ng mga bagay na itinalagang gagawin mo.

¹¹Ug sa wala na ako makakita tungod sa mahimayaong sidlak niadtong kahayag, sanglit giagak ako sa mga nanguban kanako, nakaabut ako sa Damasco.

¹¹At nang hindi ako makakita dahil sa kaningningan ng ilaw na yaon, palibhasa'y inakay ako sa kamay ng mga kasamahan ko, ay pumasok ako sa Damasco.

¹²Ug usa nga si Ananias, tawo nga maampoon uyon sa Kasugoan, gidungog nga maayo sa tanang mga Judio nga nanagpuyo didto.

¹²At isang Ananias, lalaking masipag sa kabanalan ayon sa kautusan, na may mabuting katunayan ng lahat ng mga Judiong nagsisitahan doon,

¹³Miadto kanako, ug sa mibarug siya tupad kanako, miingon kanako: Igsoong Saulo, dawata ang imong igtatan-aw. Ug niadtong taknaa mitan-aw ako kaniya.

¹³Ay lumapit sa akin, at natatayo sa tabi ko ay nagsabi sa akin, Kapatid na Saulo, tanggapin mo ang iyong paningin. At nang oras ding yao'y tumingin ako sa kaniya.

¹⁴Ug siya miingon: Ang Dios sa atong mga ginikanan kanimo nagpili nga daan sa pag-ila sa iyang kabubut-on, ug sa pagtan-aw kaniya nga Matarung, ug sa pagpatalinghug sa tingog sa iyang baba.

¹⁴At sinabi niya, Ang Dios ng ating mga magulang ay itinalaga ka upang mapagkilala mo ang kaniyang kalooban, at makita mo ang Banal, at marinig mo ang isang tinig mula sa kaniyang bibig.

¹⁵Kay ikaw mahimong saksi niya sa atubangan sa tanang mga tawo, mahitungod sa butang nga imong hingkit-an ug hingdunggan.

¹⁵Sapagka't magiging saksi ka niya sa lahat ng mga tao tungkol sa mga bagay na iyong nakita at narinig.

¹⁶Ug karon, nganong magalangan ka? Tumindog ka ug magpabautismo, ug maghugas ka sa imong mga sala, nga magatawag sa iyang ngalan.

¹⁶At ngayon bakit ka tumitigil? magtindig ka, at ikaw ay magbautismo, at hugasan mo ang iyong mga kasalanan, na tumatawag sa kaniyang pangalan.

¹⁷Ug nahitabo nga sa nahibalik ako sa Jerusalem, ug sa nagaampo ako sa templo, nakita ko ang usa ka panan-awon sa Espiritu,

¹⁷At nangyari, na, nang ako'y makabalik na sa Jerusalem, at nang ako'y nananalangin sa templo ay nawalan ako ng diwa,

¹⁸Ug nakita ko siya nga nagaingon kanako: Dumali ka, ug pumahawa ka gilayon sa Jerusalem; kay sila dili modawat gikan kanimo sa pagpamatuod mahatungod kanako.

¹⁸At siya'y nakita ko na nagsasabi sa akin, Magmadali ka, at umalis ka agad sa Jerusalem; sapagka't hindi nila tatanggapin sa iyo ang patotoo tungkol sa akin.

¹⁹Ug miingon ako: Ginoo, nanghibalo sila, sa ilang kaugalingon nga ginabilanggo ug ginahampak ko sa tagsa ka sinagoga ang mga mingtoo kanimo.

¹⁹At aking sinabi, Panginoon, napagtatalastas nila na ako ang nagbilanggo at humampas sa bawa't sinagoga sa mga nagsisisampalataya sa iyo:

²⁰Ug sa giula ang dugosa imong saksi nga si Esteban, nagatambong usab ako, ug giuyonan ko ang iyang kamatayon, ug gibantayan ko ang mga bisti sa mga nagapatay kaniya.

²⁰At nang ibubo ang dugo ni Estebang iyong saksi, ay ako nama'y nakatayo sa malapit, at sinasangayunan ko, at iningatan ko ang mga damit ng sa kaniya'y nagsipatay.

²¹Ug siya miingon kanako: Lumakaw ka, kay pagasugoon ko ikaw sa halayo ngadto sa mga Gentil.

²¹At sinabi niya sa akin, Yumaon ka: sapagka't susuguin kita sa malayo sa mga Gentil.

²²Ug sila nagapatalinghug kaniya hangtud niining pulonga; ug mingsinggit sila nga nagaingon: Wad-a sa yuta ang maong tawo; kay dili angay nga siya mabuhi.

²²At kanilang pinakinggan siya hanggang sa salitang ito; at sila'y nangagtaas ng kanilang tinig, at nangagsabi, Alisin sa lupa ang isang gayong tao: sapagka't hindi marapat na siya'y mabuhay.

²³Ug sa nagsinggit sila, ug sa ginasalibay nila ang ilang mga kupo, ug nagasaliyab ug abug ngadto sa hangin,

²³At samantalang sila'y nangagsisigawan, at ipinaghahagisan ang kanilang mga damit, at nangagsasabog ng alabok sa hangin,

²⁴Ang pangulong capitan nagsugo nga pagadad-on siya sa kuta, ug nagahangyo nga pagasusihon siya pinaagi sa hampak, aron hisayran gayud niya ang hinungdan sa ilang labihan nga pagsinggit batok kaniya.

²⁴Ay ipinagutos ng pangulong kapitan na siya'y ipasok sa kuta, na ipinaguutos na siya'y sulitin sa pamamagitan ng hampas, upang maalaman niya kung sa anong kadahilanan sila'y nangagsigawan ng gayon laban sa kaniya.

²⁵Ug sa ilang nahiktan siya sa mga gihay nga panit, miingon si Pablo sa capitan nga nagatambong: Uyon ba sa balaod alang kaninyo ang paghampak sa usa ka tawo nga Romanhon, ug wala pa mahukmi?

²⁵At nang siya'y kanilang magapos na ng mga panaling katad, ay sinabi ni Pablo sa senturiong nakatayo sa malapit, Matuwid baga sa iyo na hampasin ang isang taong taga Roma, na hindi pa nahahatulan?

²⁶Ug sa hingdunggan kini sa centurion, miadto siya sa pangulong capitan, ug nagsugilon kaniya sa pag-ingon: Unsa ba ang pagabuhaton mo? Kay kining tawohana Romanhon.

²⁶At nang ito'y marinig ng senturion, ay naparoon siya sa pangulong kapitan at sa kaniya'y ipinagbigay-alam, na sinasabi, Ano baga ang gagawin mo? sapagka't ang taong ito ay taga Roma.

²⁷Ug miabut ang pangulong capitan, ug nag-ingon kaniya: Igaasoy mo kanako, Romanhon ba ikaw? Ug siya miingon: Oo.

²⁷At lumapit ang pangulong kapitan at sinabi sa kaniya, Sabihin mo sa akin, ikaw baga'y taga Roma? At sinabi niya, Oo.

²⁸Ug mitubag ang pangulong capitan: Gipalit ko sa dakung bili kining pagkalungsoranon. Ug si Pablo miingon: Apan ako natawo nga Romanhon.

²⁸At sumagot ang pangulong kapitan, Binili ko ng totoong mahal ang pagkamamamayang ito. At sinabi ni Pablo, Nguni't ako'y katutubong taga Roma.

²⁹Unya, sila nga buot magsusi kaniya, namahawa gilayon kaniya; ug ang pangulong capitan nahadlok usab sa pagkasayud niya nga si Pablo Romanhon, kay siya man ang naggapus kaniya.

²⁹Pagkaraka nga'y nagsilayo sa kaniya ang mga sa kaniya sana'y susulit: at ang pangulong kapitan din naman ay natakot nang maalamang siya'y taga Roma, at dahil sa pagkagapos niya sa kaniya.

³⁰Apan sa misunod nga adlaw, kay buot siya masayud sa katinoan sa gipasikaran sa sumbong sa mga Judio batok kaniya, iyang gibuhian siya, ug nagsugo nga magtigum ang mga pangulong sacerdote, ug ang tibook nga Sanhedrin; ug gipakanaug si Pablo, ug gipaatubang kanila.

³⁰Datapuwa't nang kinabukasan, sa pagkaibig na matanto ang katunayan kung bakit siya'y isinakdal ng mga Judio, ay kaniyang pinawalan siya, at pinapagpulong ang mga pangulong saserdote at ang buong Sanedrin, at ipinapanaog si Pablo at iniharap sa kanila.