¹Unya si Bildad ang Suhitanhon mitubag ug miingon:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²Ang pagbulot-an ug kahadlok anaa kaniya; Siya naghimo ug pakigdait sa iyang hataas nga mga dapit.

²Kapangyarihan at takot ay sumasa kaniya; siya'y gumagawa ng kapayapaan sa kaniyang mga mataas na dako.

³Maihap ba ang iyang kasundalohan? Ug kinsa ba ang dili kadan-agan sa iyang kahayag?

³May anomang bilang ba sa kaniyang mga hukbo? At doon sa hindi sinisikatan ng kaniyang liwanag?

⁴Nan unsaon man sa tawo ang pagpakamatarung sa atubangan sa Dios? Kun kadtong natawo sa usa ka babaye unsaon niya ang pagpakahinlo?

⁴Paano ngang makapagiging ganap ang tao sa Dios? O paanong magiging malinis siya na ipinanganak ng isang babae.

⁵Ania karon, bisan ang bulan walay kadan-ag, Ug ang kabitoonan dili putli sa iyang mga mata:

⁵Narito, pati ng buwan ay walang liwanag, at ang mga bituin ay hindi dalisay sa kaniyang paningin:

⁶Nan labi pang mahugaw ang tawo nga usa lamang ka wati! Ug ang anak sa tawo, nga usa ra ka wati!

⁶Gaano pa nga kaliit ang tao, na isang uod! At ang anak ng tao, na isang uod!