¹Kay ang gingharian sa langit sama sa usa ka amahan sa panimalay nga milakaw sa kaadlawon sa pagpangita ug mga mamomoo sa iyang parrasan.

¹Sapagka't ang kaharian ng langit ay tulad sa isang tao na puno ng sangbahayan, na lumabas pagkaumagang-umaga, upang umupa ng manggagawa sa kaniyang ubasan.

²Ug sa nakigsabut na siya uban sa mga mamomoo sa usa ka denario ang adlaw, iyang gipaadto sila sa iyang parrasan.

²At nang makipagkasundo na siya sa mga manggagawa sa isang denario sa bawa't araw, ay isinugo niya sila sa kaniyang ubasan.

³Ug milakaw siya sa ikatolong takna, ug iyang hingkit-an ang uban pa nga nagatindog nga walay buhat sa baligyaanan.

³At siya'y lumabas nang malapit na ang ikatlong oras, at nakita ang mga iba sa pamilihan na nangakatayong walang ginagawa;

⁴Ug miingon kanila: Umadto usab kamo sa akong parrasan, ug pagahatagan ko kamo sa angay kaninyo. Ug nangadto sila.

⁴At sinabi niya sa kanila, Magsiparoon din naman kayo sa ubasan, at bibigyan ko kayo ng nasa katuwiran. At nagsiyaon ng kanilang lakad sa ubasan.

⁵Ug siya milakaw pag-usab sa haduol na sa ikaunom ug sa ikasiyam nga takna, ug nagbuhat sa mao gihapon.

⁵Lumabas siyang muli nang malapit na ang mga oras na ikaanim at ikasiyam, at gayon din ang ginawa.

⁶Ug sa haduol ang ikapulo ug usa nga takna, milakaw siya ug hingkit-an niya ang uban pa nga nagatindog, ug miingon kanila: Nganong nagatindog kamo dinhi sa tibook nga adlaw nga walay buhat?

⁶At lumabas siya nang malapit na ang ikalabingisang oras at nakasumpong siya ng mga iba na nangakatayo; at sinabi niya sa kanila, Bakit kayo'y nangakatayo rito sa buong maghapon na walang ginagawa?

⁷Sila nagaingon kaniya: Kay walay misuhol kanamo. Iyang giingon sila: Umadto usab kamo sa parrasan, ug magadawat kamo sa angay kaninyo.

⁷At sinabi nila sa kaniya, Sapagka't sinoma'y walang umupa sa amin. Sinabi niya sa kanila, Magsiparito din naman kayo sa ubasan.

⁸Ug sa miabut ang kahaponon, miingon ang tag-iya sa parrasan sa iyang tinugyanan: Panawga ang mga mamomoo, ug pamayri sila sa ilang suhol, sugdan sukad sa mga naulahi ngadto sa mga nahauna.

⁸At nang dumating ang hapon, sinabi ng panginoon ng ubasan sa kaniyang katiwala, Tawagin mo ang mga manggagawa, at bayaran mo sila ng kaupahan sa kanila, na mula sa mga huli hanggang sa mga una.

⁹Ug sa ming-abut ang mga mamomoo sa haduol ang ikapulo ug usa nga takna, nanagpakadawat ang tagsatagsa usa ka denario.

⁹At paglapit ng mga inupahan nang malapit na ang ikalabingisang oras ay tumanggap bawa't tao ng isang denario.

¹⁰Ug sa miabut ang mga nahauna, nanagdahum sila nga magadawat sila ug labaw, ug sila usab nanagdawat ang tagsatagsa kanila ug usa ka denario.

¹⁰At nang magsilapit ang mga nauna, ang isip nila'y magsisitanggap sila ng higit; at sila'y nagsitanggap din bawa't tao ng isang denario.

¹¹Ug sa nadawat kadto nila, nanagbagutbot sila batok sa amahan sa panimalay,

¹¹At nang kanilang tanggapin ay nangagbulongbulong laban sa puno ng sangbahayan,

¹²Nga nagaingon: Kining mga naulahi nanagbuhat ug usa ka takna lamang, ug gihimo mo sila nga sama kanamo, nga nagaantus kami sa kabug-at ug sa init sa adlaw nga makasunog.

¹²Na nangagsasabi, Isa lamang oras ang ginugol nitong mga huli, sila'y ipinantay mo sa amin, na aming binata ang hirap sa maghapon at ang init na nakasusunog.

¹³Apan siya mitubag ug nag-ingon sa usa kanila: Abyan, wala ko ikaw paglimbongi. Wala ba ikaw makigsabut kanako sa usa ka denario?

¹³Datapuwa't siya'y sumagot at sinabi sa isa sa kanila, Kaibigan, hindi kita iniiring: hindi baga nakipagkayari ka sa akin sa isang denario?

¹⁴Dawata ang imo, ug lumakaw ka. Maoy akong kabubut-on ang paghatag niining naulahi sama sa gihatag ko kanimo.

¹⁴Kunin mo ang ganang iyo, at humayo ka sa iyong lakad; ibig kong bigyan itong huli, nang gaya rin sa iyo.

¹⁵Dili ba matarung kanako ang paghimo sa akong kabubut-on sa mga kaugalingon nako? Kun dautan ba ang imong mata, kay ako maayo?

¹⁵Hindi baga matuwid sa aking gawin ang ibig ko sa aking pag-aari? o masama ang mata mo, sapagka't ako'y mabuti?

¹⁶Busa ang mga naulahi, manghiuna; ug ang mga nahauna, manghiulahi.

¹⁶Kaya't ang mga una'y mangahuhuli, at ang mga huli ay mangauuna.

¹⁷Ug sa mitungas si Jesus sa Jerusalem, gikuha niya paglain ang napulo ug duha ka mga tinon-an, ug sa dalan siya nag-ingon kanila:

¹⁷Samantalang umaahon si Jesus, ay bukod niyang isinama ang labingdalawang alagad, at sa daa'y sinabi niya sa kanila,

¹⁸Ania karon, nagatugas kita sa Jerusalem, ug ang Anak sa tawo igatugyan sa mga punoan sa mga sacerdote, ug sa mga escriba, ug ilang pagahukman siya sa kamatayon.

¹⁸Narito, nagsisiahon tayo sa Jerusalem; at ibibigay ang Anak ng tao sa mga pangulong saserdote at sa mga eskriba; at kanilang hahatulang siya'y patayin,

¹⁹Ug siya igatugyan nila sa mga Gentil aron pagabiaybiayon, pagahampakon ug igalansang sa cruz, ug sa ikatolo ka adlaw mabanhaw siya.

¹⁹At ibibigay siya sa mga Gentil upang siya'y kanilang alimurahin, at hampasin, at ipako sa krus: at sa ikatlong araw siya'y ibabangon.

²⁰Unya miduol kaniya ang inahan sa mga anak ni Zebedeo uban sa iyang mga anak nga lalake, nga nagasimba kaniya, ug nagapangayo kaniya sa usa ka butang.

²⁰Nang magkagayo'y lumapit sa kaniya ang ina ng mga anak na lalake ni Zebedeo, na kasama ang kaniyang mga anak na lalake na siya'y sinamba, at may hinihinging isang bagay sa kaniya.

²¹Ug siya nag-ingon kaniya: Unsay buot mo? Ang babaye nagaingon kaniya: Sugoa nga kining duha ko ka anak magalingkod, ang usa sa imong too, ug ang usa sa imong wala, didto sa imong gingharian.

²¹At sinabi niya sa kaniya, Ano ang ibig mo? Sinabi niya sa kaniya, Ipagutos mo na itong aking dalawang anak ay magsiupo, ang isa sa iyong kanan, at ang isa sa iyong kaliwa, sa iyong kaharian.

²²Apan sa mitubag si Jesus, nag-ingon: Wala ninyo hibaloi ang inyong gipangayo. Arang ba kamo makainum sa copa nga akong pagaimnan? Nagaingon sila kaniya: Arang kami.

²²Nguni't sumagot si Jesus at sinabi, Hindi ninyo nalalaman ang inyong hinihingi. Mangyayari bagang inuman ninyo ang sarong malapit nang aking iinuman? Sa kaniya'y sinabi nila, Mangyayari.

²³Siya miingon kanila: Sa pagkamatuod ang akong copa maimnan ninyo; apan ang paglingkod sa akong too ug sa akong wala, dili ako ang paghatag; kondili alang kanila nga mga ginatagan-an sa akong Amahan.

²³Sinabi niya sa kanila, Katotohanang iinuman ninyo ang aking saro: datapuwa't ang maupo sa aking kanan, at sa aking kaliwa, ay hindi sa akin ang pagbibigay; datapuwa't yaon ay para sa kanila na mga pinaghandaan ng aking Ama.

²⁴Ug sa hingdunggan kini sa napulo, nangasuko sila sa duha ka magsoon.

²⁴At nang marinig ito ng sangpu, ay nangagalit laban sa dalawang magkapatid.

²⁵Apan si Jesus nagtawag kanila ug miingon: Hingbaloan ninyo, nga ang mga punoan sa mga Gentil nagapakaagalon kanila, ug nga ang mga kadagkuan nagahari kanila.

²⁵Datapuwa't sila'y pinalapit ni Jesus sa kaniya, at sinabi, Nalaman ninyo na ang mga pinuno ng mga Gentil ay nangapapapanginoon sa kanila, at ang kanilang mga dakila ay nagsisigamit ng kapamahalaan sa kanila.

²⁶Apan kini dili mahitabo kaninyo; kondili bisan kinsa kaninyo nga buot magapakadaku, maalagad ninyo.

²⁶Sa inyo'y hindi magkakagayon: kundi ang sinomang magibig na dumakila sa inyo ay magiging lingkod ninyo;

²⁷Ug bisan kinsa kaninyo nga buot magapangulo, maulipon ninyo;

²⁷At sinomang magibig na maging una sa inyo ay magiging alipin ninyo:

²⁸Maingon nga ang Anak sa tawo mianhi, dili aron pagaalagaron, kondili sa pag-alagad, ug sa paghatag sa iyang kinabuhi nga lukat alang sa daghan.

²⁸Gayon din naman ang Anak ng tao ay hindi naparito upang paglingkuran, kundi upang maglingkod, at ibigay ang kaniyang buhay na pangtubos sa marami.

²⁹Ug sa paggikan nila sa Jerico, misunod kaniya ang usa ka dakung panon sa katawohan.

²⁹At nang sila'y magsialis sa Jerico, ay sumunod sa kaniya ang lubhang maraming tao.

³⁰Ug ania karon, duha ka buta nga nagalingkod sa daplin sa dalan, nga sa hindunggan nila nga si Jesus nagalabay, nanagsinggit sila sa pag-ingon: Kaloy-i kami, Ginoo, Anak ni David!

³⁰At narito, ang dalawang lalaking bulag na nangakaupo sa tabi ng daan, pagkarinig nilang nagdaraan si Jesus, ay nangagsisigaw, na nagsisipagsabi, Panginoon, mahabag ka sa amin, ikaw na Anak ni David.

³¹Ug gibadlong sila sa mga tawo aron managhilum, apan nagasinggit pa gayud sila paglabi sa pag-ingon: Kaloy-i kami, Ginoo, Anak ni David!

³¹At pinagwikaan sila ng karamihan, upang sila'y magsitahimik: datapuwa't sila'y lalong nangagsisigaw, na nagsisipagsabi, Panginoon, mahabag ka sa amin, ikaw na Anak ni David.

³²Ug mihunong si Jesus, ug gitawag sila, ug nag-ingon: Unsay buot ninyo nga pagabuhaton ko kaninyo?

³²At tumigil si Jesus, at sila'y tinawag, at sinabi, Ano ang ibig ninyong gawin ko sa inyo?

³³Sila nagaingon kaniya: Ginoo, nga mangabuka unta ang among mga mata.

³³Sinabi nila sa kaniya, Panginoon, na mangadilat ang mga mata namin.

³⁴Ug si Jesus, sa giabut sa kalooy, mihikap sa ilang mga mata, ug kini sila gilayon nakadawat sa igtatan-aw, ug mingsunod kaniya.

³⁴At si Jesus, sa pagkahabag, ay hinipo ang kanilang mga mata, at pagdaka'y nagsitanggap sila ng kanilang paningin; at nagsisunod sa kaniya.